شکستن امواج

ســه ماهیگیــر اهــل جویبــار در اســتان مازندران ســاعت هفــت شــب یکشــنبه بیســت و نهــم بهمنمــاه از منطقــه «گلدشــت» بــرای صیــد ماهی بــه دریا زدنــد، اما آنها صید دریا شــدند و بعــد از گذشــت پنــج روز هنوز پیکر یکــی از صیادهای غریق پیدا نشــده و نیروهــای هــالل احمر مازندران همچنان در جســتوجوی پیکر ســومین صیاد هســتند. پی لقمه نانی حالل به دریا زدند، اما بخت با آنها یار نبود و تــور ماهیگیــری دور موتور قایق میپیچــد و در نهایت بر اثر تالطم دریا و موجهــای بلند قایق غرق میشــود. بدنه قایق واژگون ســالم مانده، اما سرنشــینهای آن بر اثر سرمای آب و مسافت طوالنی بازگشت به ساحل تــوان از دســت میدهنــد و در نبرد با دریــا کم میآورند و چشــم از جهان فرو میبندند. آن یکشــنبه برای ایران ســیاه بود، صبح اول وقت با سقوط هواپیمــای تهــران- یاســوج شــصت و پنــج تــن از هموطنهایمــان جان باختنــد و شــبهنگام هم ســه تــن از صیــادان از دنیا رفتنــد. جادهها هم مانند هر روز قربانیهایی گرفتند و کســانی در سوانح جادهای جانشان را از دســت دادند. فرشته مرگ بر فراز سر ما میچرخد مدام و ما همچنان بــا هــم بــد میکنیم و انگار نــه انگار دیر یــا زود ما هم بایــد طعم مرگ را بچشیم. بر ساحل دریا بستگان و دوستان صیادان داغدار به انتظار یافتن پیکر ســومین صیاد ایســتادهاند، آســمان ســاحل از همه روزها غمگینتر به نظر میرســد و بجز شکسته شــدن موجها در ساحل صدایی از دریا باز نمیگردد. از ساحل هم صدای شکسته شدن بغضها و هق هق گریهها، بهت و اندوه بستگان صیادها با موجها به دریا میرود و باز میگردد مدام. گویی ما را از اندوه ممتد و بیپایان خالصی نیست.آسمان، جادهها، دریا و مهمتــر از اینها بیدرایتیها در ســطوح مختلف دســت به دســت هم داده تا هر روز به عزای کسانی بنشینیم، جانهایی که میتوانستند باشند و گرمیبخش زندگی کسان و بستگانشان باشند، اما...