حقیقت از آنچه در تلویزیون میبینید به شما دورتر است

چند روز پیش اخبار تلویزیون پخش صحبتهای معــاون اول رئیــس جمهــوری را اینگونــه آغــاز کــرد کــه آقــای جهانگیــری گفتــه دهه شــصتیها بههرجایــی پا میگذارند مشــکل ایجــاد میکنند. اوالً کــه امــروزه خوشــبختانه مشــکالت بینیــاز از پــای مــا شــدهاند و مــا در خانه بســت بنشــینیم و بهشــان پا ندهیم هم در صحت و ســالمت کامل بهســر میبرند. ثانیاً این حرف را میشــود به دو گونه برداشت کرد؛ اینکه آیــا ما مشــکل ایجاد میکنیم یــا اینکه جمعیت باالی مــا و نبود ظرفیت و امکانات مناســب و مسئوالن کارآمد مشکلســاز هستند؟ به هرحال در هــر دو گزینه هــم ما مقصریم چــون نباید با بیتدبیــری کاری میکردیم که جمعیت مان زیاد شــود. مســلماً با همه امکاناتی نظیر آلودگی هوا و مدیریــت بحران ناصحیح که مســئوالن در اختیار ما قــرار دادهاند، اینکه ما همچنان جمعیتمان باال اســت، از بیکفایتی محض خودمان است. همیــن میشــود کــه پــا در هرجایــی میگذاریــم مشــکل ایجاد میشــود. مثــالً بنــده خودم دیشــب در تاریکــی رفتم آب بخــورم، پا گذاشــتم روی آرنــج پــدرم و تا صبح مشــکالت عدیــده و دردناکی برایم ایجاد شــد. در مــورد اینکه چرا از اول آنقدر جمعیت مان باال بوده نیز اوالً دهه شــصت برخالف ســایر دههها، ســی چهل ســالی طول کشــید و طبیعتاً تعداد زاد و ولــد بیشــتری را به خــود اختصــاص داد. ثانیاً در آن دهــه میل ما و هم نسلهای نوزادمان (و حتی گاهی پدر و مادرها) به داشتن برادر و خواهر بشــدت زیاد بود، تا جایی که کار بهجایی رســیده بود که اختالف ســنی دو برادر یا خواهر پشت سر هم به چند ساعت میرسید.

گذشــته از تمامــی ایــن مســائل، آنچــه آقــای جهانگیــری گفــت، نقــد سیاســتهای اشــتباه جمعیتی و همچنین لزوم رســیدگی بــه متولدین دهه شــصت و نیاز شغلیشان بود. اما نحوه شــروع خبر تلویزیونی بهگونهای بود که انگار آقای جهانگیری مشــکالت را از چشــم ما دهه شــصتیها میبینند. یعنــی کــم مانده بود مجــری در حال پاک کردن چندِدســته ریحــون و تره و جعفــری بگویــد: بیننــده عزیز، بیننده عزیز، شــنیدی اســی چی گفتــه؟ البته پیــش خودمــون بمونهها، تو چشــمای یکی از بچهها نگاه کــرده گفته هرچی بدبختی داریم زیر ســر این دهه شــصتیها است؛ از بس به کولر روشن کردن نســل مــا گیر دادن. حاال غیبتشــم میشــه ولی فکــر کنم مشــکل از روحانیه! [مجــری در حالــی کــه به خاطــر غرق شــدن در فکــر، مردمک چشــمش به منتهیالیه کاسه چشمش رفته، با دندانهای کناریاش یک ترب گاز میزند و اخبــار را اینگونه ادامه میدهد: ِچمدونــم واال؛ اصالً بیایید حرف خودمونو بزنیم؛ این عباس عراقچیه هســت تو وزارت خارجه، اینو یه سری تو خیابون دیده بودن با .]...هی