مدیریت آپاندیسی

آپاندیــس یک چیز شــیلنگ مانند چند ســانتیمتری اســت که در بدن انســان یک جایی را اشــغال میکند و از امکانــات بهــره میبــرد امــا هیــچ کار خاصی هم انجام نمیدهد و بود و نبودش هم توفیری ندارد.اما آپاندیس الگوی بســیاری از مدیران در سراســر جهان اســت و عملکرد بســیاری از مدیران تفاوت خاصی با عملکــرد آپاندیس در بدن ندارد. در واقع شــما اگر از یــک مدیر ســؤال کنید که پــس از چند ســال مدیریت چــه دســتاوردی در حــوزه کاری خــود داشــته اســت، پاســخ میدهد: «به نام خدا، بنــده هم گلدونا رو آب دادم، هم ســام همســایه رو جواب دادم. اون گلدون اطلســی ر نگاه کن، من مدیر این ســازمان عریض و طویل شــدم آنقدر ســر حال بود؟! خیر! چون من مراقب گلدون اطلســی بودم!» البته ایشــان شکسته نفســی میفرمایند اگر نه عملکردشــان خیلــی هم بــد نبوده و اگر ســازمان مورد نظر پــس از رفتن آنها رســماً با خاک یکسان نشده یا بهدسته دوم سقوط نکرده است، جای شکرش باقیســت. خوشــبختانه ایــن مدیــران عزیــز و تــو دل بــرو، بــدون رعایــت حق مالکیت معنوی تکثیر هم شدهاند و در هر اداره و سازمان دستمان باز است و میتوانیم یک ترکیب چهار چهار دو از مدیران آپاندیسی داشته باشیم. مثاً یک مدیر اقتصادی پس از ماهها جلســه و جابهجا کردن رکورد پوســت کندن، از وســط نصــف کردن و نمک پاشــیدن خیار، راهکار بســیار مفیــدی برای حل مشــکل نوســانات بازار ارز میاندیشد (یا میاندیشــد در ارز!) و با روش «اینجا بخــر، اونجــا بفروش!» مشــکل ارز را یک بار برای همیشــه حل کرده و دســت پــر به خانه بخت میفرســتد. بدین صــورت که مردم جلــوی صرافیها صف میکشــند، دالر و یــورو میخرنــد و پــس از خرید، بــه آن طرف خیابــان رفته و دالرهایشــان را به هر قیمتی که عشقشــان بکشد میفروشند. در نهایت هم جنــاب مدیــر در نامــهای از خود تشــکر کرده و بــه خودش جایــزه میدهد و از مــردم درخواســت میکند که خاک کتش را نتکانند چــون او راضی به زحمت مردم نیســت و اصــاً کاری انجام نــداده و قابل مردم را نــدارد.در نهایت هم ایشــان در اوج از مدیریت خود کنار رفته و به جای اینکه برای بازنشســتگی به خانه برود، مدیر یک سازمان دیگر میشود.