یوسف حیدری

سالهاست که سخاوت و یکدلی در کنار کار و کوشش با مردم شهر دهق عجین شـــده اســـت. شـــهری باســـتانی در غرب اســـتان اصفهان و از توابع شهرستان نجفآباد. شـــهری که با داشتن جمعیتی 30 هزار نفری در آن بیکاری معنا ندارد و در این شـــهر کسی بیکار نیســـت. در این شهر بوروکراســـی اداری و پستهای مختلف اداری دیده نمیشود و همه مردم تولیدکننده و کارگرانی هستند که تنها به شوق گردش چرخ صنعت کشور در بخش نساجی تالش میکنند. گرچه این گردش با سختی و موانع و مشـــکالت بسیاری همراه است اما مردم آن هیچگاه از حرکت نایســـتادند. در این میان پزشـــک سرشـــناس این شـــهر که مردم او را عاشقانه دوســـت دارند در کنار کار و تالش در صنعت نساجی کشور برای مردم طبابت میکند. او از معدود پزشـــکانی اســـت که مطب ندارد و محل طبابت او دفتر کارخانـــه یا کارگاه نخ یا خانـــه و گاهی نیز در خیابان و گذر اســـت. همه اهالی شهر میدانند که او در هر شرایط و موقعیت که باشد برای درمان بیماران تالش میکند و خبری هم از حق ویزیت و دستمزد نیست. 12 سال قبل وقتی از دانشگاه علوم پزشکی فارغالتحصیل شـــد به جای راهاندازی مطب یا رفتن به کلینیکهای معتبر راهی شـــهر و دیار خود شد. جایی که به آنجا تعلق داشت و باید دست در دست مردم آن چرخ صنعت نساجی را که هویت این شهر شده اســـت به گردش درمی آورد. شنیدن حرفهای پزشـــک فداکار شهر دهق که در کنار طبابت رایگان برای مردم و تهیه دارو برای آنها در کار نســـاجی و ریسندگی فعالیت میکند خواندنی اســـت. طبابت و تشـــخیص و داروهایی که او تجویز میکند باعث شده است که از بســـیاری شهرها و حتی تهران برای درمان نزد او بروند. زندگی از نگاه این پزشک کارآفرین درک درد همنوع و احساس آرامشی است که میتوان آن را در خدمت به دیگران پیدا کرد. کـــه این روزها در کنـــار طبابت و فعالیت در کارگاه و کارخانه ریســـندگی و بافندگی در حل اختالفات خانوادگی مردم شـــهر و رســـیدگی بـــه وضعیت افـــراد نیازمند فعالیت میکند، میگویـــد: از همان روز اول کـــه به شـــهرم بازگشـــتم هیچگاه به فکر تأســـیس مطب نبـــودم و معتقدم همه جای شـــهر میتواند مطب باشد و باید در هر ســـاعت و در هر مکان به درد بیماران رســـیدگی کرد. بـــه همین دلیل بســـیاری از بیمـــاران در کارخانـــه یا کنار خیابان و جاده یا مرکز درمانی خیریهای که احداث کردهایم ســـراغ من میآیند و با تمام وجود تالش میکنم بیماری آنها را تشـــخیص داده و درمان کنم. 12 سال اســـت که در این شـــهر طبابت میکنم و در کنـــار آن بهخاطر اعتمـــاد و عالقهای که مردم به من پیدا کردهاند مشـــکالت و دعواهـــای خانوادگیشـــان را نـــزد من مطرح میکنند تا برای حل آنها راهکاری پیـــدا کنم. عالقـــه مردم مســـئولیت مرا سنگین کرده است اما وقتی یک مشکل با دســـت من حل میشـــود تا مدتها از

هیچگاه دنبال این نبودم که از درد و بیماری مردم برای خودم پول دربیاورم و درآمدی که از کار تولید نساجی بهدست میآورم کفاف زندگیام را میدهد