بازیگر لوسی به اسم ترامپ

بخشــی از محاســبات جارد و ایوانکا در مورد نفوذ و قدرت نســبی یک شــغل رســمی در تشــکیالت اداری در مقابل داشتن یک نقش مشاور در خارج از آن بر اســاس این اطالعات بود که اعمال نفوذ روی ترامپ مســتلزم این بود که شــما تمام و کمال پیش او باشــید. از این تماس تلفنی تا آن تماس تلفنی – و تمام روز او، عالوه بر جلســات ســازماندهی شده، تقریباً فقط از تماسهای تلفنی ساخته شده بود – او را از دست میدادید. مهارت و زیرکی الزم در اینجا زیاد بود چون در حالی که آخرین فردی که با او حرف میزد تقریباً بیشــترین تأثیر را روی او میگذاشت، او در واقع به حرف هیچکس گوش نمیداد. بنا بر این بیشتر، قدرت بحث یا تقاضای فرد نبود که او را تکان میداد بلکه حضور شــخص و اینکه چیزی که درذهن ترامپ میگذشت – هر چند او شخصی با وســواسهای بسیار بود اما بیشــتر افکارش از دیدگاه ثابتی پیروی نمیکرد – چه ارتباطی با آن شخص مخاطب یا همسرش داشت، نقش مؤثر داشت.

دست آخر اینکه ممکن است ترامپ از نظر خودمحوری و خودباوری چندان بــا دیگر اشــخاص ثروتمند بزرگ که قســمت اعظم زندگی خــود را در محیطی بســیار کنترل شــده زندگی کرده بودند فرقی نداشته باشــد اما یک تفاوت آشکار ایــن بــود کــه او تقریباً هیچ نــوع از انضباط اجتماعــی را از آنها فــرا نگرفته بود – حتی نمیتوانســت تالش کند ادای آداب معاشــرت را درآورد. برای مثال واقعاً نمیتوانســت مکالمــهای را نــه به مفهــوم به اشــتراکگذاری اطالعــات یا حتی گفتوگویی متعادل شــروع کند. او نه به طور مشــخص بــه آنچه به او میگفتند گوش میکرد و نه در پاســخهای خود مالحظهای داشــت (یک دلیل برای اینکه در حرفهایــش اینقدر نــکات تکراری بــود). همچنین در رفتارش با اشــخاص، ادب اساسی یا قابل اعتمادی نداشت. اگر چیزی میخواست، توجهش زیاد بود عالقهًبه شــنیدن را از دســت میداد. از شما میخواســت به او توجه کنید و بعد وکامالتمرکزمیکردامااگرکســیازاوچیزی عصبیمیشــد زود حکم میکرد که شما در التماس کردن ضعیف هستید. به عبارت دیگر او شبیه یک بازیگر فطری لوس و بســیار موفق بود که همه یا نوکروار به فرامین او عمل میکردند یا از دســت اندرکاران تراز اول فیلمســازی بودند که سعی میکردند با چــرب زبانی توجه او را جلب کننــد و به کار بگیرندش و این کار را بدون آنکه او را عصبانی یا بیحوصله کنند انجام دهند. نتیجه نهایی هم شور و شوق او، سرعت عمــل، خودانگیختگــیاش بود و – اگــر او لحظهای از توجــه الینقطع به خودش دست میکشید – ضعف مخالفانش و عمیقترین تمایالتشان را اغلب قاطعانه احساس می کرد. شیوه اجرای تدریجی تغییرات از طریق انجام تغییرات کوچک در درازمدت موجب عقب ماندگی سیاست شده بود. افرادی که اطالعات زیادی داشتند اما قبل از شروع، مغلوب پیچیدگیها و منافع متضاد شده بودند عامل اجرای این سیاستها بودند. طرفداران ترامپ سعی داشتند باور کنند ترامپ که اطالعات زیادی نداشت امیدی جدید و غیرمعمول به سیستم بدهد.