چشمانی دوخته بر جنگ

چشــم ها هســتند که به ســربازان می گویند به کجا بروند و کجا را فتح کنند. چشم ها هستند که فتح سربازان را به تصویر می کشند. چشم ها هستند که فتح را می بینند، یا می نویسند.چشمها وقتی می نویسند چیزهای زیادی می بینند. کشته شدن، قتل، غارت؛ اما چیزهایی که مینویسند فتح است. چیزهایی که می نویسند سرزمین های گرفته شده، تانک های از بین رفته. هیچ کس به فکر مادری نیســت که فرزندی دارد که چشم های فرماندهان جنگ آنها را سرباز می بینند. این عکس دیده شــده ترین عکس تاریخ جنگ جهانی دوم اســت. نقطه ای، پایانی بر یک آغاز، اما خود صاحبان این چشم ها هم می دانند که هیچ پایانی بر جنگ، هیچ پایانی بر خشونت، هیچ پایانی بر آنچه که آنها فتح می نامند وجود ندارد. جنگ، فتح، قتل همه اینها لغت های نسبی هستند که چشم های ما آنها را بر اساس نیاز خود تعبیر می کند. شش چشمی که در این عکس دیده می شــود. سرنوشــت متفاوتی پیدا کردند. از این میان چشــمان استالین که زل زده اســت به دوربین نشــان می دهد که او همیشــه راســت و مســتقیم و به قول خودش «راســخ» نگاه کرده و چشــمان آن دوی دیگر در یک جهت این عکس انگار برای 10 ســال بعد یا برای 1000 ســال بعد گرفته شــده است. یادمان باشــد که عکس روایتگر بیحاشیه و صادق آن روزها بوده اســت. آن روزها که نمی شــد عکس را ســاخت اما می شد عکس را باخت، اینها عکس را باختهاند، به چشــم مادرانی که فرزندانشــان در جنگ هیچ شــدند، به ســرزمینهایی که ســوختهاند، به درختانی که نابود شــده اند و به محیط زیســتی که امروز آن را بیمار و رنجور پیدا میکنیم. جهان جدید از زیر چشــم این چند نفر رشــد کرد و شکل گرفت. اما جهان جدید فرامــوش کــرد که جهان قدیم را ببیند یــا جهان آینده را، آنقدر در جهان خودش غرق شــد که همه را غرق کرد و جهانی که ما در آن هستیم جهان غرق شده چشمان سیاستمدار خسته مزور بیرمق این چند سیاستمدار شد.

روزنامه نگار، نویسنده و فیلم ساز