«درسدن» شهر وحشت و ویرانی

گروهی از داوطلبان برای کمک به بازســازی درســدن آمدهاند. گوستاو و آلما پیلتز، دو شهروند آلمانی سالخورده مشغول جمعآوری آجرها برای استفاده در عملیات بازســازی شــهر هســتند. عکاس: فِرد َرِمیج / آرشــیو ِگتی ایمیج (منبع: واشنگتن پست) میانه ویرانی، با پس زمینهای از آوار و بناهای نیمهویران و مردمی در تکاپوی تخلیــه آوار، دو مــرد، تصویر زنی نشســته بــر ویرانه را قــاب گرفتهاند، یکی با خشمی فروخورده و لباسی شبهنظامی، کم و بیش به عکاس (ف ِرد َر ِمیج[1]) زل زده و دیگــری در پوشــش شــهروند معمولی و نگاهی که شــاید از شــدت اندوه کرخت و بیحس باشد، با اینهمه، عزمی جزم برای برداشتن قدمی تا بازسازی شهرش دارد. بانوی سالخورده اما، با آجری در دست و چشمانی فروافتــاده، مثــل تمامــی مــادران جنــگ، از وجناتش پیداســت که هنوز به فــردا ایمــان دارد. تعلق خاطرش به سرزمین و اطمینانش به فردا، با هر آجری که برمیدارد، در شبهلبخند رنگباختهاش هویداست. فردایی عاری از کشتار ، جنگ و خون و ویرانی؛ فردایی که اینک پس از گذشت 73 سال از آن جنگ خانمانسوز، ملتها هنوز هم در سراسر جهان، چشم بهراهش ماندهاند. در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم، در ســال ،1945 نیروهای متفقین شــهر درســدن در آلمان را با بمبهای آتشزا مورد حمله هوایی قرار دادند و شهر را بهطور کامل ویران ساختند. در این تهاجم هوایی که بیش از 3 هزار و 900 ُتن بمب آتشزا روی شهر ریخته شد، نزدیک به 52هزار نفر از مردم کشته شدند. این حمله هوایی بهعنوان یک استراتژی نظامی کوچک و کمارزش که از سوی متفقین اتخــاذ شــد، مــورد انتقاد قرار گرفتــه و میگیرد و هنوز هم از جانب بســیاری از مــردم جنایت جنگی در قلمداد میشــود. این حمله متشــکل از چهار حمله هوایی مســتقل بود که توســط 722 بمبافکن سنگین نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا و 527 بمبافکن نیروی هوایی ارتش امریکا هدایت میشد کــه در نتیجــه آن 1600 هکتار از اراضی مرکز شــهر کامالً تخریب شــد.بهاین ترتیب شــهر درســدن با قدمتی نزدیک به هشــت قرن که بســیار زیبا و از غنیترین شهرهای فرهنگی آلمان بود و آثار هنری فراوانی از دوره باروک را در خود جای داده بود، ویران شــد. از جمله کلیســای جامع کاتولیک رومی که بعد از جنگ، حکومت آلمان شرقی اجازه بازسازی آن را نمیداد، اما پس از سقوط دیوار برلین، ســاختمان کلیسا مرمت شــد. این کلیســا نمادی از تاریخ شــهر بود که در میان ویرانههای بمباران، بهعنوان نماد و یادبود کســانی که کشته شــدند، باقی مانده بود. بهعبارتی میتوان گفت که درسدن نمونه کاملی از تراژدی وحشت جنگافروزیهای سده بیستم و نماد ویرانی است. فرد رمیج از عکاســان جنگ جهانی دوم اســت که در تاریخ عکاســی ناشــناخته مانده و کمتر از وی نــام برده شــده اســت. او کــه عکاســی را از نوجوانی در ســال 1917 آغاز کرد، با عکسهــای مربوط به بمباران درسدن، در گروه عکاسان آژانس مطبوعاتی کیاستون[2] چهره برجستهای شد. او در دوران حرفهای کارش، رویدادهای خبری مهم، از عکسهای اجتماعی تا جنگ جهانی دوم را پوشش داد و مأموریتهای برونمرزی زیادی اجرا کرد، از جمله به قدرت رسیدن موسولینی در رم را ثبت کرد. «رمیج» طی جنگ دوم جهانی در ارتش امریکا به کار گماشته شد و در پیشروی امریکا در فرانسه در خط مقدم جبهه قرار گرفت. آژانس مطبوعاتی «کیاستون» پس از 70 سال فعالیت در سال 1987 به کار خود پایان داد. Fred Ramage ]1[ - عکاس امریکایی Keystone Press Agency ]2[