ماه رمضان ماه مراقبه و خودسازی

یکــی از موارد مناســب برای تبریــک، حلول مــاه مبارک رمضان اســت. متأسفانه در میان ما کمتر معمول است آغــاز این ماه مبارک را به یکدیگر تبریک بگوییم. ولی در جامعه بزرگ اســالمی خوشبختانه این سنت هست و به مناســبت آغاز رمضان، همچــون یک عید بــزرگ، اوراق تبریــک بــرای یکدیگر میفرســتند، در برخوردهــا هم به یکدیگر تبریک میگویند. جالب اینجاست که عبارت «ماه مبــارک»، بدون «رمضان»، در میــان ما از قدیم معمول بوده، اما فراموش کردهایم که «مبارک» و «تبریک» از یک ریشــه اســت. اگر ماه «مبارک» اســت، حلولش و آغازش «تبریک» هم دارد. به هر حال شــروع این ماه پر ارج را به همه دوستان تبریک میگویم. امیدوارم ماه پر برکتی برای همه ما باشد. بزرگترین برکتش، پیراستن و دور کردن یا کاستن آلودگیها از جانمان و از خلقیاتمان است. اگر ماه رمضان بیاید و بگذرد و اخالق ما همان اخالق ناپســندی باشد که داشتیم، ماه کمبرکتی برای ما بوده اســت. از بزرگترین برکت این ماه غفلت نکنیم؛ برکتی که با توجه، هوشــیاری، سعی و کوشش ما بهدســت میآید. هرچند نمیدانم چرا متأسفانه ما اینطور بار آمدهایم که همیشه جویای برکتهای بیتالش و بیکوشش هستیم و با این گرایــش غلطــی که در مورد برکــت و برکت دادن خدا در فکرمــان به وجود آمده اســت، از خیلی از برکات الهی محروم میمانیم. این ماه باید برای همه ما، ماه «مراقبه»، مواظب خود بودن و به حساب خود رسیدن باشد. سحرها که شاید به انگیزه غذا خوردن و سحری خوردن و شاید هم به انگیزههایی باالتر از آن و به هر حال برطبق اجبار یا عادت بیدار هســتیم، فرصتی اســت که بیش از ایام سال به خودمان برسیم. روزها به جای ساعت ناهار که غذا میخوردیم، درصدد باشیم غذای روحی بیشتری کسب کنیم و این غذای روحی، حسابرسی خودمان باشد. من توصیه نمیکنم که این حسابرسیها شدید باشد، چون تب تند، زود عرقش درمیآید. ولی توصیه میکنم که این حسابرسی اجماالً در کار باشد و مراقبت ما از خودمان در رمضان و غیررمضان فرق بکند. باز معنی این مطلب این نیست که در غیر ماه رمضان، یازده ماه را در غفلت بگذرانیم به امید اینکه ماه رمضان هوشــیار بمانیم. نه، همیشــه در برنامههای گوناگون زندگی، ایام و ساعتهایی، به برخی از برنامهها، بیشتر ارتباط پیدا میکند. مثالً با اینکه انسان هر روز خوب است خود را و خانه خود را تمیز کند و به نظافت لباس و لوازم کار بپردازد، طبعاً جمعهها و روزهای تعطیل، فرصت بیشتری است که مقدار بیشتری به تنظیف خودمان، خانهمان، لوازم زندگیمان بپردازیم. پرداختن روز جمعه به نظافت، معنایش این نیست که روزهای دیگر به کلی از نظافت غافل میمانیم. معنایش این است که آنچه درباب نظافت، در جریان زندگی روزمره به آن نمیرسیم روز جمعه تدارک کنیم. در این مورد هم که عرض میشــود در ماه رمضان مراقب خویشتن باشیم و برایمان ماه مراقبه باشد، هرگز به این معنی نیست که در ایام سال حق داریم به کلی از وضع خود غافل بمانیم و در غفلت به سر ببریم، بلکه معنایش این اســت که چون ممکن اســت زندگی ســاالنه فرصتهای رســیدن بــه خــود را به اندازه کافی در اختیارمان نگذارد، این ماه را به رســیدگی بیشــتر به خودمان اختصاص بدهیم، تا برایمان ماهی «مبارک» و پربرکت باشد.