فلسطین،تغییرصفبندیجهانی

صدای کف زدنهای پیاپی حین کنار رفتن پردهای که پشت آن تابلویــی طالیــی قــرار داشــت با کلمــات ســفارت ایاالت متحده امریکا، صدای شــلیک گلولههایــی را تداعی میکرد که در غزه ســر و ســینه مردمی را میشــکافت که سنگ، تنها وسیلهدفاعیشانبود.ایوانکاترامپلبخندبهلببهتابلویی مینگریســت کــه پدرش مدتهــا انتظار نصب شــدن آن را در قدس کشــیده بود. اما تنها چیــزی نزدیک به 80 کیلومتر آنسوتر، اشک و خون و آتش، جان مردم غزه، نه جان اغلب مردم جهان را به درد آورده بود. در این میان اگر مردم جهان بــا بهــت تصاویر تلویزیونــی را مینگریســتند، اعــراب یارای تماشای این تصاویر را نداشتند و با شرم سر فروافکنده بودند. 45 سال قبل ملت عرب، در جنگ شش روزه 37۹۱ شکست خورده بودند اما سر به آسمان میساییدند، آنها در آن زمان ملت عرب متحدی بودند که به جنگ امریکا و اسرائیل رفته بودند. افتخار و غروری که اندکی بعد با تحریم نفتی اعراب علیه امریکا، آنها را نه به آسمان که دیگر به عرش میرساند. این تحریم قیمت نفت را از بشکهای 3 دالر به بشکهای ۲۱ دالر رساند. کمر امریکا خم شد. در نخستین روزهای بهار 47۹۱ یعنی کمتر از 6 ماه پس از جنگ 6 روزه، اســرائیل موافقت کرد از شــبه جزیره ســینا و ارتفاعــات جوالن خارج شــود. اکنــون نیز 6 ماه از زمانی که دونالــد ترامپ اعالم کرد، قدس را بهعنوان پایتخت اسرائیل به رسمیت میشناسد و میخواهد سفارت خود را از تلآویو به آن منتقل کند، میگذرد. در این مدت از 6 دسامبر 7۱0۲ تا 4۱ مه 8۱0۲ ســکوت اعراب آزاردهندهترین ســکوتی بود که مردم غزه روزبهروز بیشتر و بیشتر زیر آوار آن دفن میشــدند. ســکوت مرگباری که تنها ســکوت نبود، در پشت این سکوت پچپچههای نهانی از توافقهای عربی – عبری شنیده میشد، توافقی که سویه سومی هم دارد: امریکا. توافقهایی که در پس همه آنها میتواند، به رسمیت شناخته شدن اسرائیل و ایجاد روابط دیپلماتیک با آن باشد. امــا ایــن همه ماجرا نیســت. عرصــه جهانی تغییر کــرده اســت. اگر 70 ســال پیش ایــن اروپا بود که تاســیس رژیم صهیونیســتی را کلیــد زد، حاال در عرصــه ائتالفها و اتحادهــای جهانی، جبهه اروپا جایگاه خود را از حامی به منتقد تلآویو تغییر داده و در جایی میایستد که اگر مقابل امریکا نیست کنار آن نیز محسوب نمیشود. اروپای زخم خوردهازسیاستهایتکروانهوتحمیلیکاخسفید،پسازاجماععلیهتصمیم ترامپ برای خروج امریکا از برجام، حاال وارد چالش دیگری با امریکا و البته اسرائیل شده است. اروپا در این چالش جدید نیز صفبندی مجزایی را از امریکا تشکیل داده و قصد دارد با حمایت از مردم فلسطین، بر دیدگاههای متفاوت خود از امریکا تأکید کنــد. حضور نیافتن اروپاییها در مراســمی که نتانیاهو قصد داشــت با شــکوه تمام برگزار کند و به این وســیله مشــروعیتی بــرای تعیین قدس به عنــوان پایتخت خود بخرد، در همین راســتا بــود. در واقع خالی ماندن صندلی اروپاییها در این مراســم، همچون کشــیده شــدن خطی جدید در روابط بینالملل و صف بندیهــای آن بود. صف بندیهایی که تصور میشود، برجام و فلسطین نقطه پایان آن نباشند.