سلمان، خضر دوران خود

ماه مبارک رمضان و پاکی و نورانیت حاصل از آن، فرصت بسیار مناسبی برای بیان مســائل اخاقی و مذهبی است: تفسیر قرآن، سیره نبوی و ائمه اطهــار و بررســی زندگانــی اصحــاب پیامبــر و ائمــه. در ایــن میــان جناب سلمان: شاگرد اول مکتب محمدی، علــوی و فاطمی بــه دالیل متعددی مقام خاص و ویژهای دارد. متأسفانه درکشورمابسیارکمبهاینشخصیت بزرگ و استثنایی پرداخته شده است. یکی از دالیل کمتر پرداخته شــده به او، پیچیدگیهای شــخصیت ایشــان اســت، همیــن امر باعث شــده که در میان آثار بســیار معدود راجــع به او، نتوانیم به اثری جامع و خوب اشــاره کنیــم. با ســه اثــری که در میان ســایر آثــار راجــع بــه ایشــان، بــر دیگــر آثار برتــری دارنــد در مطالــب آتی آشــنا خواهیم شــد. غلــو و تقصیــر، بزرگ نمایــی و کوچــک شــمردن از موانــع بــزرگ درک ایــن شــخصیت بزرگ اســت. عدهای آنقدر در بزرگنمایی ســلمان راه افــراط پیمودهانــد کــه او رامعلــمپیامبر شــمردهاند: مربی پیامبر آخر زمان و خاتماالنبیاء؛ و غلوهــای متعدد دیگــری که چهره ایشــان را مخــدوش کــرده اســت. عــدهای دیگر خــودآگاه و ناخــودآگاه به پیچیدگیهای شــخصیت باطنی او توجه نکرده و در درک شخصیتش دچــار قصور و کوتاهی شــدهاند؛ یکی از بارزترین آنهــا بیتوجهی به نقش ســلمان در مســلمان و شــیعه شدن ماســت: حکومــت 9۱ ســاله ســلمان در مدائــن و تربیــت هموطنان خود، که در پایتخت 700 ســاله ساســانیان زندگــی میکردهاند. رهبری 9۱ ســاله شــاگرد اول مکتب محمدی و علوی مســأله کوچکی نیست. جهان اسام درآنزمان،بعــداز وامام علــی(ع)، رهبری چنین شایســته را به خــود ندیده اســت. با عــدم توجه به این مســأله فوقالعــاده مهم، بحث شمشــیر اعــراب در اســام آوردن ایرانیانمطرحمیشود. نام ســلمان در ذهن ما با ســه مسأله پیوند خورده است: واقعــه اســتثنایی: «منا اهــل البیت» خوانــدن ســلمان از ســوی پیامبــر

- پیشــنهاد حفــر خندق در جنــگ خنــدق - حمایــت بیحــد و حصــر ســلمان از امــام علی بعــد از رحلت کهدرشمارهبعدبه آنها می پردازیم.