ترامپ بر سر دوراهی بنن و پریبوس

توانایی بینظیر بنن- تا اندازهای به دلیل آشناتر شدن با کلمات رئیس جمهوری بهتر از خود او و تا اندازهای به دلیل افتادگی زیرکانهاش (که ارتقاهای بیمقدمهای که به خودش میداد باعث اختالل در آن میشد) - در این بود که با متقاعد کردن رئیس جمهوری به اینکه نظرات بنن کامالً نشأت گرفته از دیدگاههای خود رئیس جمهــوری اســت، او را تحریک به اجرای آن ایدههــا میکرد. بنن مباحثات داخلی راه نمیانداخت، اســتدالل و منطق برای سیاســتها ارائه نمیکرد، یا با استفاده از نرمافــزار پاورپوینت ســخنرانی نمیکرد؛ درعوض نقش معــادل رادیو گفتوگوی شخصی ترامپ را برعهده میگرفت. ترامپ هر وقت که میخواست، میتوانست آن را روشن کند و خوشش میآمد که عقاید و دیدگاههای بنن همواره کامالً شکیل و همیشه قابل دســترس بودند، داستانی انرژیبخش و جامع. همچنین هر وقت میخواست میتوانست آن را خاموش کند و بنن هم ماهرانه ساکت میشد تا وقتی که دوباره روشنش کند. کوشــنر نــه قــدرت تصور بنــن در سیاســت را داشــت و نــه از مناســبات پریبوس با مؤسســات بهرهمند بود، اما البته از ویژگی خانوادگی برخــوردار بود که اعتبار باالی خودش را داشت. عالوه براین، او جایگاه میلیاردر را هم داشت. او با طیف وسیعی از صاحبان ســرمایه در نیویورک و ســطح بینالملل، نوچهها و آشــنایان ترامپ و اغلب، با افرادی که ترامپ مایل بود او را بیشتر دوست داشته باشند، رابطه برقرار کرده بود. از این نظر کوشنر به نماینده وضعیت حال لیبرالها در کاخ سفید تبدیل شــد. اوًشــبیه چیزی بود که در سابق جمهوریخواه راکفلری خوانده میشد و اکنون احتماال به شــکلی مناسبتر، یک دموکرات گولدمن ســاکس نامیده میشد. او- و شاید بیشتر از او، ایوانکا- با پریبوس، این جمهوریخواه وابسته به کلیسای انجیلی، بــا گرایــش به ایدههای راســت افراطی جنوبی و بنن، این مختــل کننده ضد حزب پوپولیســت راستگرا، شدیداً اختالف داشت.هر یک از این سه نفر از مأمن جداگانه خود اســتراتژی خاص خود را دنبال میکرد. بنن تمام ســعی خود را میکرد تا در تالش برای هر چه سریعتر دنبال کردن جنگ در راه ترامپیسم/ بننیسم، پریبوس و کوشــنر را بپیچاند. پریبوس که از «تازه کارهای سیاســی و خویشان رئیس» شکوه میکرد، برنامه کاری خود را با رایان و کنگره به شــراکت گذاشــته بود و کوشنر که در یکی از شــیبدارترین منحنیهای یادگیری در تاریخ سیاســت بود (نه اینکه همه در کاخسفیددرمنحنیشیبدارنباشندبلکهکوشنراحتماالًدرشیبدارترینقرارداشت) و اغلب با آنکه آرزو میکرد یکی از داناترین بازیگران در صحنه جهانی باشد، خامی وحشــتناکی از خود نشــان میداد، از ایده انجام ندادن هیچ کاری با عجله و انجام همه کار با میانهروی دفاع میکرد. هر یک از این افراد در برابر دیگران جمع طرفدار خود را داشــت: طرفداران بنن هدف انجام ســریع کارها را دنبال میکردند، جناح پریبوس در کمیته ملی جمهوریخــواه روی فراهم کردن فرصتهایی برای اجرای دستور کار جمهوریخواهان تمرکز کرده بود و کوشنر و همسرش حداکثر تالش خود را میکردند تا خویشاوند غیر قابل پیشبینی خود را منطقی و میانهرو نشان دهند. و در وسط گود هم ترامپ ایستاده بود.