پایان استادیوم صد هزار پسری

دومین حضور خانوادگی ایرانیان در ورزشــگاه آزادی شــامگاه دوشــنبه بی هیچ اما و اگری انجام شــد. دستور مســتقیم رئیس جمهوری که تماشای دیدار ایران و اسپانیا روی نمایشگر هزار و 200 متری نصب شده بر آزادی را میسر کرده بود، ســبب شــد این بار زنان و مردان با اطمینان بیشتری به سمت ورودی استادیوم حرکت کنند. برای بســیاری از ما زنان این لحظه همچون تحقق رؤیایی چندین ساله بود که پیشتر به خاطرش تا پشت درهای آزادی رفته بودیم و هر بار با مانع بهانههایی از این دســت که محیط ورزشــگاه برای حضور زنان مناســب نیست، مواجه شده بودیم. اما حضور پرشمار دختران و مادرانی که برای تماشای بازی ایران- پرتغال به ورزشگاه آزادی آمده بودند، باطل کننده ادعاهایی بود که طی سالهای اخیر خواست فراهم شدن امکان حضور زنان در ورزشگاهها را مطالبه تعدادی معدود از زنان ارزیابی میکردند. برعکس حضور زنان پا به سن گذاشته حکایت از آن داشــت که دیدن بازی فوتبال و تجربه هیجان حضور در ورزشــگاه فقط برای دختران جوان رؤیا نیست. در میــان مادرانــی کــه همــراه فرزندان خــود به ورزشــگاه آمده بودنــد، زنانی که همسرانشان را همراهی میکردند یا دخترانی که حاال پس از سالها بدون نیاز به تغییر چهره و خط کشــیدن بر جنسیتشــان در آزادی حضور داشتند، طیف متنوعی از پوشش به چشم میخورد؛ از مقیدان به پوشش چادر تا مانتو روسری پوشها. هنجارشــکنی در پوشش آنقدر انگشتشمار بود که به چشم نمیآمد. با این حال گویا بعضی رســانهها ترجیح دادهاند همین انگشتشــمار را ببینند و منعکس کنند. در تمــام این ســالها مــا را از جو اخالقی ورزشــگاه ترســانده بودند. امــا آنچه در شــامگاه دوشــنبه اتفاق افتاد، حضور نزدیک به 30 هزار زن و مرد بود که در کنار یکدیگــر فضایی ســالمتر و اخالقیتــر از خیابانهای شــهر را تجربــه میکردند؛ حریمها حفظ میشد و خبری هم از متلک پرانیهای رایج نبود. قابــل انــکار نبود کــه بازی تیــم ایــران در برابر تیم قهرمــان اروپا هیجــان زیادی داشــت و برخــی ناداوریهایــی کــه رخ داد، بر هیجــان جمعیت میافــزود و گاه خشمگینشــان میکــرد، اما مــردان و زنان برای ابراز خشــم و هیجــان واژههای مؤدبانه مییافتند. یک لحظه نوجوانی شــروع کرد به فحاشی بالفاصله پدرش به او یادآور شد که حاال اینجا فقط فضایی مردانه نیست، همه خانواده کنار هم هســتند. تماشای این فرهنگســازی چیزی کم از لذت تماشای بازی زیبای تیم ملی در ورزشگاه آزادی نداشت. در تمام مدت حضورمان در ورزشــگاه آزادی چیزی ندیدیم که مایه شرمســاری باشد. آرزوی دور از دسترسی نیست اگر بگوییم کاش فرصت تماشای بازیهای جــام جهانــی در آزادی، آغــازی بــرای رفــع محدودیتهای نه چنــدان منطقی حضور زنان در جایگاه تماشاچیان مسابقات ورزشی باشد.