آغاز سخنرانیهای فیالبداهه

کلیان کانوی به شــکل فزایندهای نگران بیخوابی رئیس جمهوری 07ســاله و نــگاه بیفروغ و خســته او بود. خســتگیناپذیری رئیس جمهــوری – بیقراری دائمــی او – بــود که به عقیده کلیان تیم را به جلو میبرد. او در جریان مبارزات انتخاباتی همواره مکانهایی را برای توقف و سخنرانی اضافه میکرد. او زمان حضور خود را در ستاد دو برابر کرد. هیاری نصف او کار میکرد. زمان کار کردن ترامپ دو برابر او بود. او انرژی مردم را میمکید. هر چند اکنون که تنها در کاخ سفید زندگی میکرد بهنظر میرسید توان گذشته را ندارد. اما امروز دوباره به صحنه بازگشته بود. از سوالریوم برگشته و موهایش را روشن کــرده بــود. او کــه منکر تغییــرات آب و هوایی اســت در صبح دیگــری با دمای 25 درجه سانتیگراد در وسط زمستان که شبیه صبحی بهاری بود از خواب بیدار شــد. دومین روز کنفرانس اقدام سیاســی محافظه کار بود و به نظر میرسید او عماً شخص دیگری است و بهشکل قابل توجهی جوانتر بهنظر میرسید. در ســاعت مقرر، در ســالن دربســته «گیلورد ریزورت»، کاماً پر از طرفداران انواع گرایشهــای محافظــه کار – ربــکا مرســر و دختــرش در ردیف جلــو – و صدها نفر از اصحاب رســانه در یک جایگاه بدون صندلی در حالت ایســتاده، رئیس جمهوری در صحنه ظاهر شــد، اما نه به حالت پرانرژی و هجمهای به ســبک تلویزیونــی بلکه با تبختــری آرام و به نوعی مایم از اینکه «من افتخار میکنم امریکایی هستم». او بهعنوان یک مرد قوی سیاسی، مردی مهم، در حال کف زدن – در اینجا به ژست یک مجری بازگشت – همانطور که به آرامی به طرف ســکو میرفت، تشــکر گویان درحالیکه کراوات قرمزش روی کمربندش آمده بود، روی سن رفت. این پنجمین سخنرانی ترامپ در کنفرانس اقدام سیاسی محافظه کار بود. به همان اندازه که اســتیو بنن لذت میبرد که نویســنده ســخنرانی دونالد ترامپ اســت، به نظر میرســید آن را دلیلی بر اثبات نوعی مشــروعیت – و به نحوی عینــاً شــگفت انگیز – مییافت کــه از ســال ۱۱02 تاکنون ترامپ همواره اساســاً همان پیام را برای کنفرانس اقدام سیاســی محافظه کار داشــته اســت. او آدم کــم اهمیتــی نبود، یک پیامبر بود. اوضاع کشــور «درهم ریخته» بــود – واژهای کــه در آزمــون ترامپ در طی زمان دوام آورده بــود. رهبران آن ضعیف بودند. عظمت آن از دســت رفته بود. تنها تفاوت در این بود که در ســال ۱۱02 ترامپ متن ســخنرانیاش را بندرت تغییر مــیداد و فی البداهه چیزی میگفت ولی اکنون همه چیز را فی البداهه بیان میکرد.