برمیگردیم و جشنی بزرگتر به پا میکنیم

-1 وقتی ایستاده برایت دست میزنند، یعنی کارت را عالی انجام دادهای. یعنی دلشــان را ربــودهای. یعنی عملکردی احتــرام برانگیــز داشــته ای. همــان کاری کــه ایرانــی هــای حاضر در ورزشــگاه موردوویا سارانســک بــرای دقایقی پس از پایان بازی هم انجام دادند. این احترام متقابل ریشــه در قدرشناســی طرفیــن دارد. از یکســو تــالش و جنگیدن قابل ســتایش بازیکنان تا آخرین نفس و از ســوی دیگر، حمایت پرشــور و چشــم نــواز ایرانیــان از هر ســه بــازی تیــم ملی در روسیه. -2 اشک های بازیکنان پس از به صدا درآمدن سوت پایان بازی مقابــل پرتغال، مهــر تأییدی بود بر اینکه چیز مهمی را از دســت دادهایم. بله! رؤیــای صعــود از گروه محقق نشــد اما آنها صعودی رشــک برانگیز به قلب ها داشــتند. از حاال تا همیشــه، نام آنها با غرور و افتخار عجین شده است.این تیم ملی هیچگاه در البه الی صفحات کتاب حجیم فوتبالمان گم نمیشود، حتی کمرنگ هم نخواهد شد. -3 «اســتاد کی روش» و «پروفســور کی روش». اینها القابی است که خبرنگاران پرتغالــی بــه کارلــوس داده انــد. چــه القــاب درســت و خوبــی. مگــر بــدون او میتوانستیم چنین تیم منسجمی داشته باشیم و در گروه مرگ تا دقیقه آخر به حیات مان ادامه دهیم؟ او ما را به بهترین تیم آسیایی تبدیل کرده و باعث شده بزرگتر فکر کنیم و فاصله آرزو و واقعیت برایمان کمتر شود. ۴- سرمان حسابی باالست. چیزی نمانده بود که سر به آسمان بساییم اما خب هنوز آنقدر قد نکشــیدهایم. تا روز آخر شــانه به شانه غولهای فوتبال جهان در گروهمــان جلــو رفتیم و پنجه در پنجــه زورآزمایی کردیم. اگــر فوتبال ملی مان بــه همین روند رو به رشــد ادامه دهد، آن روز خیلی دور نیســت که مچ غول ها را هم بخوابانیم. ما می ایســتیم و دوبــاره برمیگردیم، باتجربه تر و با انرژیتر. برمیگردیــم و آن روز را بــه جشــنی بزرگ تبدیــل می کنیم، خیلی بــزرگ تر از جشن فعلی مان.