یک ملت، یک ضربان قصه همیشگی ما
ســخنان حســن روحانی رئیس جمهوری منتخــب ملت آن هم بــا رأی نزدیــک بــه ۴۲ میلیــون در نشســت هماندیشــی مدیران ارشــد دولــت نشــان داد تنهــا راه حــل وضــع موجــود در برابــر زیادهخواهیهــای ترامپ، اتحاد ملت و انســجام قوا و تدبیر امور کشور بخصوص در ۴ حوزه، اشتغال، مبارزه با فقر، تنظیم بازار و تولید ملی است. در این باره نکات زیر قابل توجه است. ۱-پدیدارشدنپدیدهترامپدرسیاستامریکاتااینجاترکشهایش برخــی کشــورها را مــورد اصابــت قــرار داده اســت. بــی توجهــی به معاهداتچندجانبهسیاسیواقتصادیوگاهمحیطزیستینشاناز عزم سیاستمداری دارد که متفاوت بودن را برگزیده است. پس جای تعجب نیست که شاهد عکسالعمل کشــورهایی باشیم که مقابله به مثل نمودهاند.و امــا در مــورد ایــران، تنها راه حل برای مقابلــه با چالش ترامپ، اتحاد ملت ایران اســت. واقعیتایناستکهکارگردانانسناریوی فشاربهایرانبهدنبالپیادهکردنراهبرد«فشار اقتصادی و فروپاشی در درون» هستند. اینان به زعم خود تصور میکنند میتوانند ملت ایران را دچار شکاف و شکاف دولت- ملت را دامن بزنند. اما این سناریو اولین بار نیست که توسط آنان مورد توجه قرار میگیرد. از همان آغازین روزهای پیروزی انقالب مخالفان همیشه درپی ایجاد شکاف دولت- ملت بودهاند. حمایت از حرکتهای تجزیهطلبانه در اوایل شــکلگیری نظام جمهوری اسالمی، حمایت همهجانبه از رژیم متجاوز صدام در جنگ تحمیلی و اجرای تحریمهای مختلف با بهانههای گوناگون و حمایت از گروههای مخالف نظام در خارج از کشور، از جمله راهکارهای مخالفان برای ایجاد شکاف دولتملت بوده است که راه به جایی نبرده است. با وجود این، برخی با این تحلیل که این بار به واســطه شــکاف نســلی و همچنین به زعم آنان ناکارآمدی نظام و نیز برخی اختالف سلیقههادرجناحهایسیاسی،دندانطمعبرایآشوبوتشدیدشکافدولت-ملتتیز کردهاند و با جنگ روانی گسترده حتی امثال ترامپ و پمپئو را هم تحت تأثیر قرار دادهاند. اما واقعیت این است با تمامی کاستیها و ضعفها، ملت بزرگ ایران نشان داده از راهی که انتخاب کرده، برنخواهد گشــت و همچنان چشــم امید به همین نظام سیاسی دارد و باپذیرش کلیت آن در پی آن است با اصالحات تدریجی به مسیر تکاملی خود ادامه دهد. مشارکت گسترده ایرانیان در انتخابات سال گذشته مؤید این دیدگاه است. ۲- تشدید رقابتهای انتخاباتی طی دو دهه گذشته و از جمله رقابت انتخاباتی سال گذشــته هم میتواند فرصتی برای کشور باشد و هم تهدید. اگر صاحبان سلیقههای مختلف در چارچوب نظام بتوانند سبب مشارکت حداکثری تودهها بشوند که تاکنون ایــن چنیــن بوده اســت، انتخابــات یک فرصت اســت اما اگــر این رقابتهــا بخواهد همچنان پس از انتخابات به اشــکال گوناگون ادامه یابد و به تعبیر محمدرضا باهنر در روزهــای اخیــر عــدهای آجر از زیــر پای دولت بکشــند، آنگاه این نــوع رقابت فقط تضعیف یک جناح نیست بلکه تهدیدی برای کلیت نظام است که هیچ آدم عاقل و دلســوزی آن را برنمیتابد. نکتهای که در ســخنان روحانی هم به آن اشــاره شــد که نباید بر طبل اختالفات در این برهه زمانی کوبیده شود. انسجام قوای سه گانه و تأکید جناحهــا و نخبگان سیاســی بر حفــظ منافع ملی و یکپارچگی در برابر سیاســتهای ترامــپ و متحدیــن منطقــهای اویک ضــرورت اســت موضوعی که خوشــبختانه در موضعگیریهایبرخیمنتقدیندولتدیدهمیشود. ۳- تأکید ریاســت جمهوری محترم مبنی بر اینکه مســئوالن می بایســت در شرایط فعلی به چهار موضوع اشتغال و مبارزه با فقر و تنظیم بازار و تولید ملی اهتمام ویژه داشته باشند، نشان از آن دارد که کارآمدی نظام در موقعیت فعلی با این چهار بخش گره خورده اســت. واقعیت این است اگر کسانی در داخل هم مخالفتی دارند و وضع موجود را نمیپسندند، بیشتر به خاطر ضعفها و کاستیها در همین موارد چهارگانه است نه اینکه با کلیت نظام مشکل داشته باشند. میتوان با تدبیر و درایت و توکل به خداوند، از وضعیت پیش آمده عبور کرد و عمالً نشان داد که هیچ گاه نباید یک ایرانی را تهدید کرد و یک ملت یک ضربان قصه همیشگی ما است.