آسیبهایشعرامروز

پیش از هر چیزی بخشی از این آســیب را متوجه صنعت چاپ و پخــش میدانــم و از طرفــی دربــاره وضعیــت نشــر نیــز از حســن و عیبهایــی حــرف زدیــم. ایــن را هــم اضافه کنــم کــه برخی از ناشــران اصرار بر چاپ آثاری از شــاعرانی مشخص را دارند که به جز دو سه نام که سودآوری بیگمانی دارنــد، آن چنــان کمکی به شــعر امــروز نمیکنند. ایــن ناشــران نشــان میدهنــد کــه شــعر امــروز را تعقیــب نمیکننــد. در نقطــه مقابل ناشــران معدودی نیــز دنبــال کارهــای جوانترهــا میرونــد. در واقع همیــن که از بین 40 03، نــام یکی دو نام درخشــش دیگــری دارنــد و معرفی میشــوند و ایــن مســأله واقعــاً نکتــه مثبتــی در روند شــعر امــروز ایــران خواهد بــود و نمایانگــر و معرفیکننــده صداهای تازه. جنس شــعر مســأله مهمی اســت. یعنی با اینکه شــعر مــا از قیــد و حبسهای افاعیلی رها شــده اســت اما از ســویی دچار دســتهبندیهایی شده که زود هم به اشــباع میرســند و همین که کســی بخواهد با چاپ یکی، دو دفتر شــعر نامی مشــخص و شناخته شده به حساب بیاید. عدم تحقق این خواستهها موجب دلسردی و ســرخوردگی میشود. با اینهمه اعتقاد مــن ایــن اســت کــه شــاعرانی بــا تقویمهای ســنی متفاوت در راه هستند فقط زمان میبرد و حوصله. البته ایــن را هم باید گفت که وقتی شــعر مــا نتواند خــود را بــه گوش و هــوش چنــد کیلومتــر آنطرفتــر برســاند، چطور میتواند در سطوح وســیعتری منتشــر شــود. شــاید به همیــن دلیــل اســت کــه مــن هرگز تهــران را به عنــوان مرکز و پایتخت شــعر ندانســتهام. آن هم حــاال که دیگــر جهان از دهکــده جهانی هم جمع و جورتر شــده است. انگار که خانوادهای گســترده اســت بــا چند اتاق در یک حیاط.