اتهامسازیعلیهایران

یک بار هم در بهار ســال 2001 به بال غربی کاخ ســفید رفته بودم؛ بهعنوان دستیار دادستان ایاالت متحده در ریچموند به یک پرونده تروریستی رسیدگی میکردم و انتظار داشــتم موردی را پیدا کنم و ایران را به تأمین مالی و هدایت حمله ویرانگر ســال 1996 به پادگان نیروهای امریکایی در عربســتان متهــم کنم؛ حملهای که به کشته شدن نوزده سرباز امریکایی و زخمی شدن صدها تن منجر شد. چنین اتهامی تبعاتی ضمنی در سیاســت خارجی داشت و دولت جورج بوش تیم ارشد امنیت ملیاش را گردهم آورد تا توضیحات «جان اشکرافت» دادستان کل وقت امریکا را درباره مستند بودن اتهامات بشنود. کارکنان اشکرافت تصمیم گرفتند که من وی را تا کاخ سفید همراهی کنم اما در خارج از «اتاق وضعیت» (مرکز مدیریت اطالعات و امنیت) بنشینم و هر وقت الزم بود اطالعاتی را درباره جزئیات ماجرا ارائه دهم. راحت نشســته بودم و از اولین دیدارم از این اتاق لذت میبردم زیرا در گفتوگوها مشــارکت نداشتم و حتی در جلسه هم حاضر نبودم. فقط میتوانستم به اطراف نگاه کنم و از آن لذت ببرم. اما این حس چندان دوام نیاورد و من هم درگیر ماجرا شــدم. دقایقی بعد از اینکه دِر اتاق محل برگزاری جلســه محرمانه بســته شــد، در دوباره باز شــد و «کالیــن پاول» وزیر امور خارجه بیــرون آمد. با صدایی بلند گفت: دادستان کیست؟ و نگاهش را به من دوخت. ِمن ِمن کنان گفتم: بله آقا. او دستور داد به داخل بروم. بهنظر میرسید که جلسه آغاز خوبی نداشته است. ژنــرال پاول مــن را به اتاق کوچک کنفرانس راهنمایی کرد و خواســت که کنار میز روی یک صندلی که درست رو به روی خودش و «دونالد رامسفلد» وزیر دفاع بود بنشینم. «کاندولیزا رایس» مشاور امنیت ملی امریکا نیز در رأس میز نشسته بود. من بین دادستان کل که صورتش اندکی برافروخته بود و «لوئیس فری» رئیس اف بی ای نشستم. در بیست دقیقه بعدی، این دو وزیر جدی کابینه، زیر و ِزَبر اطالعات مربوط به این پرونده و مدارک من را پرسیدند، طوری که خیس عرق شده بودم. وقتی سؤاالتشان تمام شد از من خواستند اتاق را ترک کنم. هر چند جلسه ادامه داشت، در حالی که دیگر توانی نداشتم از اتاق خارج شدم. چند هفته بعد، تأیید شد که اتهام نقش ایران در حمله به برجهای «ال ُخبر» را در این پرونده لحاظ کنم. اکنون باز به آنجا برگشــته بودم. طبقه اصلی بال غربی شــامل دفاتری بزرگ و با ســقف بلند از جمله اتاق بیضی شــکل (محل کار رئیس جمهوری امریکا) است. همیشهبهنظرممیرسیدمعماراینساختمانفضایالزمبرایچنینسقفهای بلندی را با کم کردن طبقههای پایین و باال و بویژه زیرزمین تأمین کرده است.