اصالح در تاکتیک آری، اصالح در گفتمان نه

در هفتههـــای اخیـــر اصالحطلبان از ضرورت اصالح در مجموعه خود ســـخن میگویند. مـــا به آنها حـــق میدهیم چون معتقدیم که آنها مرتکب اشـــتباهاتی شـــدهاند از جملـــه اینکـــه چارچوب مشـــخصی تعریف نشده بود تا مشخص گردد چه طیفهـــا و گروههایـــی را شامل میشود. بر همین اســـاس بود که برخی برانـــدازان هم در مقاطعـــی دم از اصالحطلبی میزدندواصالحطلبانهممرزبندیمشخصی با آنها نداشتند. خوشبختانه االن اصالحطلبان این مهـــم را دریافتهاند و بخصوص با براندازان مرزبندی کردهاند. بنابر این ما استقبال میکنیم از اینکه رقبای ما هم درون خود اصالحات انجام دادهاند. از این حیث بهنظرم اصولگرایان از ابتدا چارچوب مشـــخصی داشـــتند و بعدتر با انتشار منشور اصولگرایی که به امضای مرحوم آیتاهلل مهدوی کنی و آیتاهلل محمد یزدی دبیران کل جامعتین قرار گرفت، این چارچوب را روشنتر کردند. اصولگرایان در طول حیات خود دچار اشتباهات اساسی نشـــدهاند که حاال بخواهند جبران مافـــات کنند. آنها همواره مدافع نظام و رهبـــری بودهانـــد. لـــذا اصـــالح در گفتمـــان اصولگرایـــی ضروری نیســـت. آنچه در جریان اصولگرایی محل بحث و اشکاالتی شده است، اشـــتباهات تاکتیکی و رفتاری اســـت از جمله اینکـــه دچـــار شـــکافهای درون مجموعهای شـــدهاند و بخصوص در چنـــد انتخابات اخیر نتوانســـتند ائتـــالف کننـــد. در حقیقت برخی مواقـــع اصطالحـــاً «گل بخودی» داشـــتهاند. گاهی البته تندرویهایی هم داشـــتهاند که به ضرر خودشان تمام شده است. بنابر این الزم اســـت که موضوع اتحاد و همـــکاری بین خود را تقویـــت کنند. همچنین در کنـــار آن با دیگر طبقات اجتماعـــی و بخصـــوص جوانان هم رابطه بیشـــتری برقرار کنند و با کادرسازیهای جدید کار را به جوانان بسپارند. برخی طیفها یا گروهها در ادبیات و حتی مواضع هم ممکن است با آن اصول اساســـی منشور اصولگرایی زاویههایی پیدا کرده باشند که میطلبد از این حیث گفتوگوهایی جدی با هم داشته باشند و برخـــی زاویههـــا را برطرف کننـــد. انتقادها و گالیههای از یکدیگر را رسانهای نکنند و آنها را در محافل و نشســـتهای داخلی حل و فصل کنند. با این حال از آنجا که اینجانب سخنگوی جامعه روحانیت هســـتم شاید درست نباشد درباره کلیت جریان اصولگرایی سخن بگویم و آنچـــه مطرح شـــد را بهعنوان موارد آشـــکار و دوســـتانه مطرح کـــردم. اما دربـــاره جامعه روحانیت، باید گفت که این تشکل مذهبی که در جایگاه حزب نیست، همواره بر یک اصولی استوار بوده و در مسیر آنها حرکت کرده است. حمایـــت از نظام و مواضـــع رهبری و حمایت از دولتهـــای منتخب البته با حفـــظ رویکرد انتقادی خود. لـــذا درون جامعه روحانیت به لحاظ اصول یا گفتمان احساس نیاز به تغییر یا اصالح نداریم. در اینجا هم البته در تاکتیکها و روشهـــا ممکن اســـت به ضـــرورت برخی تغییرات برســـیم مثل اینکه نیازمند تقویت و گســـترش فعالیتهای خود هستیم و چنانکه با اصالح اساســـنامه خود درصدد شناسایی و جذب روحانیون بیشتر از سراسر کشور هستیم.