«سانسور علیه ادبیات» و دولت آبادی
«ایــران»: محمــود دولتآبــادی یکی از پرشــمار نویســندگانی اســت کــه آثــارش از دســتبرد قاچاقچیهــا در امان نمانده اســت. از انتشــار گسترده نســخه غیرقانونــی «زوال کلنــل» - کــه بعــد از ســالها هنــوز موفــق بــه دریافــت مجــوز نشــده - تــا دیگــر کتابهــای ایــن نویســنده بهصــورت اُفســت یا پیدیاف دســت به دســت در بســاطیهای انقــالب و فضای وب عرضــه شــده اســت. قانــون حقــوق مؤلفــان و منصفــان مصــوب مجلس شــورای اســالمی ناظــر بــر حمایت از آثار نویسندگان و هنرمندان است، اما عمالً بهدلیل گســتردگی ســرقت آثار نویســندگان امــکان برخــورد جدی با این بحران صنعت چاپ و نشر کتاب در ایران نیست.
روز پنجشــنبه هشــتم شــهریور ماه جمعــی از نویســندگان در همایــش «حــق مالکیــت ادبــی؛ گفتههــا و ناگفتهها» گرد هــم آمدند و از بحران صنعــت چــاپ و نشــر کتــاب گفتنــد. محمــود دولــت آبــادی نیــز در پیامی بــه ایــن گردهمایــی گفت:«شــخصاً موافــق قانونــی شــدن حق نویســنده و حقــوق تابــع آن بر آثار وی هســتم، اگر چــه به لحــاظ ترجمه اثــر- آثاری از خــود بــه زبانهــای دیگــر مشــکلی وجــود نــدارد و همچــون عضــوی از خانــواده کپــی رایت، حقوقــم رعایت میشود... اما متأســفانه و معترضانه میگویــم که همان حقوق در کشــورم ایران، نه فقط رعایت نمیشود، بلکه غاصبانه نقض میشود و هیچ امکان دادخواهی و دادرسی جدی هم برای مــن و امثال من وجود نــدارد. صریح بگویم کــه بیقانونــی و ســر پیچاندن از ســتمی کــه بــر نویســندگان روا میشــود و گفتــن اینکه «ما کــه مأمور جلــب نداریم!» ممکن اســت داروی مســکنی به بغض و عناد شــما باشد، اما در جای خود این چشــم بســتنها بــه حقــوق پایمال شــده نویســنده، از سانســور تا جعل و تحریف و کمک به آن، دودی است که به چشم خود هم خواهد رفت زیرا ناتوانی در حاکمیت قانــون، آنچه تاکنون شــاهدش بوده و آزمودهایم، فقط نویســنده را فرسوده و دژخیمخو نمیکند.»