در جنگ رسانهای چه کنیم؟

هــر از چندگاهــی بــا خــودم فکــر میکنــم چــرا تــا ایــن حــد ســردرگمیم! نمیدانیــم بــرای چــه مینویســیم و مخاطبمانکیستوکدامینهدفرانشانهگرفتهایم؟یا اینکه دانسته و بر اساس آگاهی قلم میزنیم و میخواهیم فقط بنویسیم تا بگوییم که هستیم! حتی به قیمت بود ما و نبــود همه! مخاطبم با آن دســت از جماعتی اســت که تکلیفشانباخودشانمشخصنیستادعایوطنپرستی و بعضــاً انقالبی گــری دارند ولی تنها چیزی کــه ازآنها در عمل دیده نمیشود همین ادعایی است که آن را به یدک میکشــند. وقتی همه بــه نوعی متفق القولند کــه در کنار جنگ اقتصادی، جنگ رســانهای هم برقرار اســت، چرا غالب رسانههای کشور لباس رزم نپوشیده و در خواب غفلت به سر میبرند. البته عدهای هم خواسته یا ناخواسته در زمین حریف نقش آفرینی میکنند و مدام گل به خودی میزنند، آنهایــی که در تهیه خوراک رســانهای بــه «مخالفان ایــران!» از آنچنان مهارتی برخوردارنــد که حاجتی به پیدا کــردن محتوا برای مواد رســانهای طرف مقابل علیه ما نیست. همانهایی که از هر ضعف دولت (به تعبیرخود)، وامصیبتایی میسرایند که تو گویی کارتمام است! و دیگر هیچ امیدی برای ادامه حیات کشور نیست، کسی نیست از آنها سؤال کند که برای چه «امید» را نشانه گرفتهاید، چه چیزی درپس ذهنتان میگذرد که میخواهید ایران را ضعیف و دولت برآمده از رأی مردم را ناتوان معرفی کنید. بهنظر میرسد رسانههای اینچنینی چون بر این باور رسیدهاند که مخاطبان خود را از دست دادهاند با هیاهوهای کاذب بهدنبال جذب مخاطب در آن سوی مرزها هستند.هر چه هست بیش از این حاجتی به تقریر و بیان نیست. چون هدف این دست از رسانهها هویداست.مرادم در این یادداشت در مورد رسانههای آگاه و بیدار است. چندی پیش در نشستی که غالب مدیران رسانههای مطرح کشور حضور داشتند یکی از حاضران که از قضا دستی بر آتش داشــت! میگفت «ما نمیدانیم چه بنویســیم! هیچگونه خط و مسیر واحد و مشخصی از سوی کارگزاران ترسیم نشده است و در این جنگ رسانهای نقشه راهی تمهید نگردیده است». بهنظر میرســد به جهت عدم مدیریت رسانهای و فقدان فرماندهی در این حوزه نه تنها در مقابل حمالت، قدرت پاســخگویی منسجم را نداریم بلکه در دفاع هم با کاستیهایی مواجهیم ؛کاستیهایی که مرتبط به ناتوانی ظرفیت عظیم رسانهای نیست بلکه محصول نبود هماهنگی و بیبرنامگی است. پیشنهاد مشخصم این است همان طور که برای خروج از وضعیت اقتصادی کشور به این باور رسیدهایم که بایداختالفاتجریانیراکناربگذاریموهمهدریکمسیرقراربگیریم، بایستبرای مقابله با این حجم عظیم رسانهای مخرب که به نوعی خود مسبب آشفتگیهای حوزههای اقتصادی هم میشــود فکری کنیم. بهنظر میرسد با تشکیل یک ستاد متمرکز رسانهای متشکل از همه نخبگان و با فرماندهی واحدی که مبتنی بر منافع عمومی باشد، داشتههای خود را در برابر تهاجم رسانهای صورت گرفته به میدان بیاوریم، مطمئناً با جدیت در این سازوکار هم میتوانیم در مقابل جنگ رسانهای صورت گرفته بایســتیم و دفاع کنیم و هم میتوانیم با سناریوهای رسانهای قدرت خودمــان را عرضــه کنیــم. از ســویی دیگــر در صــورت تحقــق این مهم آن دســت از جماعتــی کــه مدام بر ســر منابر و مجامع روضــه ناامیدی میســرایند، یا همراه میشوند یا اینکه در خیل عظیم ایران دوستان دیده و شنیده نمیشوند!