ویلیام فالکنر، بدترین رئیس دفتر پست تاریخ
او 3 سال در این جایگاه بود اما به دلیل نارضایتی مردم استعفا داد
ویلیام فالکنر 24 ساله، در سال 1921 از دانشگاه میسیسیپی اخراج شد و در دهکده گرینویچ در کتابفروشـــیای مشـــغول کار و زندگی شد؛ اما کار زیاد امانش را بریده بود. ســـرانجام فیل اســـتون، مربی او، ترتیبی داد که در دفتر پست دانشگاهی که اخیراً ترکش کرده بود، مشغول به کار شود. او در ســـال ،1922 هـــزار و 700 دالر و ســـالهای بعدش هـــزار و 800 دالر دســـتمزد گرفت؛ اما هیچ معلوم نیست چرا دســـتمزد او باالتر رفت زیرا او در ایـــن کار فاجعه بود. اســـتون بعدهـــا گفت: «مـــن او را مجبور کردم با وجود اینکه خودش دوســـت نداشـــت، این شـــغل را بگیـــرد.» براســـاس بیوگرافـــی دیویـــد مینتـــر، «او بدتریـــن رئیـــس دفتر پســـتی بود که دنیـــا به خودش دیده است.» فالکنـــر هر زمـــان که مایل بـــود، دفتر را بـــاز میکرد و هر زمان که احســـاس میکـــرد دیگر کافی اســـت، در دفتر را میبســـت، مجلههای ارســـالی بـــرای دیگران را میخوانـــد، حتی نامههایی را کـــه فکر میکرد مهم نیســـتند، دور میانداخـــت و گاه بـــه گاه در حالـــی که مشـــتریها بیرون صف کشـــیده بودند، با دوستانش مشغول بازی و تفریح یا نوشتن میشد. تصـــور کنیـــد همـــه مـــا در دفتـــر پســـت دانشـــگاه هســـتیم و در دهـــه 20 زندگـــی میکنیم. مـــا به دفتر پســـت آمدهایـــم تا یـــک تمبر 2 ســـنتی بخریـــم، اما هیچکـــس آنجـــا نیســـت. در میزنیـــم و محکمتر به در میکوبیـــم و دوبـــاره میکوبیم امـــا گویا هیچکس آنجـــا نیســـت. آخـــر ســـر نامـــش را فریـــاد میزنیـــم و دســـت آخـــر میبینیم ســـر و کلـــهاش پیدا شـــده اســـت. رویـــه ویلیام فالکنـــر چنین بـــود. گویا مـــا کارش را قطـــع کردهایم... آن زمـــان که باید مشغول رســـیدگی به کارهای دفتر پست باشـــد، آن پشت نشسته و شعر مینویسد. هرطور که شـــده بود، او ســـه سال رئیس دفتر پســـت باقی ماند و طی این مـــدت کمترین توجه ممکن را به کارش داشـــت. ســـرانجام در ســـپتامبر ســـال ،1924 ســـر و کلـــه یک بـــازرس دفتـــر پســـتی از کورینث پیدا شـــد و بهدنبال شـــکایتهای متعدد درباره روش کار فالکنر تحقیقاتی به عمل آورد. نتیجه چه شـــد؟ «شـــما به وظایف تان توجه کافی ندارید، عادت به خواندن نامههای مـــردم دارید، در زمان کاری کتاب و مجله میخوانید و بیتوجه به مردمی که میخواهند نامه پســـت کنند، به نوشـــتن مشغول میشوید، بعضی مشـــتریها به شـــما اعتماد ندارند و نامههایشان را به این دفتر نمیآورند »...و این جمالت تنها بخشـــی از گزارش بازرس خطاب به فالکنر بود و در آخر هم از او خواســـت اگر دفاعی از خود دارد بکند، در غیر اینصورت منتظر نتیجه تصمیمگیری باشد. فالکنـــر در ماه اکتبر همان ســـال در پاســـخ به بازرس نوشـــت: «تا زمانی کـــه تحت این نظام ســـرمایهداری زندگی میکنم، انتظـــار دارم زندگیام هم تحت تأثیر خواســـتههای مردمی باشـــد که پولی در چنتهشان دارند. امـــا لعنت به مـــن اگر بگـــذارم هر بیمایهای که دو ســـنت تـــوی جیبش دارد تا با آن تمبر پســـتی بخرد، ســـوارم شـــود. جناب، این متن استعفای من است.»