گفتوگوهایفراگیرنتیجهرویکردجدیدروحانی
گستردگی دایره مشاوران و تعامل با احزاب و نخبگان، کوتاهتریــن و پرثمرتریــن مســیر اصــاح امــور در هــر زمینهای است که متأسفانه بسیاری از تصمیم سازان و مسئوالن کشــور، کمتر به آن اهتمام میورزند و نسبت به بهرهمندی از چنین ظرفیت عظیمی بهدلیل برخی ماحظات سیاسی و جناحی کوتاهی میکنند. اگــر دیــدار رئیــس جمهــوری بــا اصــاح طلبــان و اقتصاددانــان و دیدارهای آینــده را در چارچوب این نگاه راهبــردی تعریــف کنیــم، میتوانیــم امیــدوار باشــیم که تغییــر یا اصاح رویکردی مناســب و مطابق با خواســت حامیــان و حتــی مخالفــان دولــت در حال انجام اســت که در صــورت تداوم و مدیریت صحیح آن و الزام مســئوالن به اجرایی شــدن نتایج این نشســتها، میتواند منتج به یک همگرایی در جهت حل مشکات روزافزون کشور شود. محــدود بــودن گروههای مشــورتی و کم توجهــی به ظرفیتهــای احزاب، تشــکلها و اندیشــه ورزان در اتخاذ تصمیمات، یکی از نقاط ضعف دولت تدبیــر و امیــد بویژه در دولت دوازدهم بوده اســت که نتایــج محروم کردن دولــت از ایــن ظرفیت کــم نظیر در ایجــاد و افزایش مشــکات اقتصادی و اجتماعی کنونی بیتأثیر نبوده است. متأســفانه در ایــران ارتباط ضعیف دولتها و حتی قــوای دیگر و نهادهای مؤثــر در تصمیــم گیریهــای کان کشــور بــا جریانهــای اندیشــه محــور، کارشناســان و تشــکلهای مردمــی کــه میتوانند بــدون ماحظــات کاری و تشــکیاتی نســبت بــه انتقــال انتقــادات و تجربیات مبــادرت ورزنــد نوعی خود تحریمی اســتفاده از یک پتانســیل بزرگ فکری را سبب شده است که رویکــرد جدید دولت در برگزاری نشســتها و تعامل با گروههای مرجع در حوزههای مختلف سیاســی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی میتواند گامی مؤثر در گذر از مشکات و بحران غیرقابل اغماض کنونی باشد. استقبال اکثر جناحهای سیاسی از نشستهای اخیر رئیس جمهوری بیانگر این واقعیت است که آمادگی تبادل نظر و کاهش گسست بین حاکمیت با مردم و نخبگان، در جامعه وجود دارد که تداوم این فرآیند توسط روحانی و تســری آن به بخشهــای مختلف جامعــه میتواند زمینــه گفتوگوهای فراگیر بین گروههای سیاســی را نیز فراهم ســازد تا با تکیه بر اشــتراکات، به کاهش اختافات فرسایشی که همانند مانعی در مقابل توسعه ایران عمل کرده و هزینههای زیادی را به کشور وارد ساخته منتج شود. مطمئنــاً طــرد یکجانبــه گرایی، افــراط و خود حــق پنداری و نــگاه صفر و صدی به مســائل و حرکت به ســوی تعامل و تفاهم از نکات قابل تأملی اســت کــه از دل این گفتوگوها و نشســتها بیرون میآیــد و میتواند به خودســریها و رفتارهــای خشــونت آمیــزی کــه بــه امنیت ملــی و منافع عمومــی لطمــه میزنــد پایــان دهــد، منــوط بــه آنکه ایــن تعامــات که میتوانــد بازتاب صدا و خواســتههای جامعه باشــد از حالــت نمادین به شناخت ظرفیتها و ارائه راهکارهای اجرایی رسیده و ارادهای واقعی در جهت به کار بستن نتایج آن وجود داشته باشد. باید پذیرفت که برای فائق آمدن بر مشکات فراوانی که گریبانگیر کشور شــده و برای حرکت به ســوی توسعه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی راهی جــز گفتوگــو و پذیــرش ســخن مخالف و ترجیــح منافع ملی بــر منافع گروهــی و شــخصی را نمیتوان متصور بود و کســانی کــه متعصبانه و به بهانههای واهی در این مســیر ســنگاندازی میکنند و هر گشایشــی را با عینــک بدبینــی مینگرنــد، در صورت غالب شــدن فرهنــگ گفتوگو و مفاهمــه در جامعه راهی جز تطبیق خود با این مســیر یا عزلت نشــینی نخواهند داشــت چرا که با فرهنگ ســازی، دیگر زمینــهای برای پذیرش آنان وجود نخواهد داشت، بههمین دلیل است که باید رئیس جمهوری را در تــداوم ایــن مســیر یــاری کــرد و اجازه نداد تا نشســت بــا جناحهای سیاســی، تشــکلها و اندیشــمندان حوزههای مختلف دچار آســیبهای احتمالی شده و مورد هجمههای مخالفان دولت قرار گیرد.