چاره ای جز تغییر نداریم

فرانکجواهری/ پیروز حناچی دیروز با اختالف یک رأی بهعنوان چهاردمین شهردار تهران انتخاب شد. حناچی استاد تمام دانشگاه تهران است و معتقد است تنها راه نجات تهران خالقیت است. شهردار جدید تهران که بیش از یک سال و نیم در دو پست معاون عمرانی و معماری شهرداری مشغول بود، اعتقاد دارد بحرانهای شهرداری، بدنه سنگین و منابع مالــی ناپایدار اســت. او ناامید نیســت و میگوید تهران چــارهای جز تغییر نــدارد. در ادامه گفتوگوی کوتاه با شهردار تهران را بخوانید: چگونهمیخواهیدتهرانرابا۶5هزارمیلیاردتومانبدهیو۸۶هزارکارمندبدونشهرفروشی ادارهکنید؟

ازموقعیکهبابشهرفروشیبرایادارهامورشهرآغازشدمامعتقدبودیم،کهاینروش بهبنبستخواهدرسید.اگرروزیکسیبرایدریافتپروانهمراجعهنکند،آیاامورشهرداری باید متوقف شود؟وابستگی صدرصدی درآمدهای شهرداری به ساخت و ساز اعم از قانونی و غیرقانونی، یک اشتباه استراتژیک بود. مردم به ما امید بستند و در اداره امور شهر، تغییر میخواستند.دردهکالنشهرکشورتغییراتجدیومعناداریرخداد،نظاممدیریتشهری باید به این تغییرات پاسخ قانعکنندهای بدهد و مشخص کند این تغییر چگونه و حوزههای کــه مردم آن را لمس کنند، اتفاق خواهد افتاد. ناچار هســتیم نگاه متفاوت به شــهر تهران داشتهباشیم،سالهاستکهکشورهایپیشرفتهدرهمهدنیاخیابانجدیدیرابهشهراضافه نمیکنند.نگاهبهشهربایدتغییرکند،بهجایپولواتوبانبیشترونگاهسیویل(عمرانی)باید نگاه خالقانه به شهر داشته باشیم. تنها راه ایجاد سرمایه اجتماعی و توسعه قلمرو عمومی است، همان اتفاقی که در تپههای عباس آباد و پل طبیعت افتاد. توسعه فضایی که مردم بازیگر اصلی آن هســتند. تهران مملو از این ظرفیتهاســت و مهم این اســت که افرادی را انتخابکنیمکهاینظرفیتهارامیشناسندومیتوانندآنهاراتوسعهدهند. سؤالمنچیزدیگریبود.مسألهایناستکهبحرانمالیدرشهرداریتهرانمانعتحققاین وعدههاشدهوبودجهشهرداریفقطنگهداشتمیشود.راهحلشماچیست؟

دو بحران جدی در شهر وجود دارد؛ اول بدنه سنگین و لَخت شهرداری و دوم منابع مالیناپایداراست.تغییردرنحوهدرآمدزاییازمنابعپایداربهمنابعناپایدارتغییرییک روزهنیستونیازمندیکبرنامهمیانمدتوحداقلپنجسالهدارد.دراینراستابخشی از بودجههای جاری باید کنترل شده و معتدل گردد. دولت هم الیحه منابع پایدار را به مجلس داده و در میان مدت میتوان روی آن حساب کرد. بخشی از مالیاتهای محلی باید به مدیریت شهری اختصاص پیدا کند و این روال در همه دنیا وجود دارد. معتقدم شــهر تهران ظرفیتهای مغفولی دارد که به آنها پرداخته نشــده است. یکی از راههای تأمین منابع پارادایم شیفت از صدور پروانه به سمت خالقیت است. این کار به صورت آنیممکننیست،اماچارهایهمجزایننداریم.بایدباتوسعهشرکتهایدانشبنیان زمینهخدماتبیشتررافراهمکنیم.منمثلشماناامیدنیستمومعتقدماینکاردراین شرایطسختهمممکناست.ظرفیتایجاداشتغالدرشهرداریازدولتبیشتراست اگر بدنه شهرداری را اخراج کنیم، به فوجی از معترضین تبدیل خواهند شد که در آینده جلوی شــهرداری تجمع میکنند. باید با روش اقتصادی برد-برد با آنها برخورد کنیم طوری که احساس کنند با جداشدن از بدنه شهرداری به برد دست پیدا کردند. شهرداریتهرانهموارهپستپرحاشیهایبودهاست.آیاشمانگراننیستید؟

مــن در این مورد قضاوت نمیکنم ولی تجربهام نشــان میدهد، هرکجا که تصمیمی پشت درهای بسته گرفته شود، میتواند منبع فساد باشد. باطل السحر این مسأله استفاده از رکن چهارم دموکراسی و گردش آزاد اطالعات است. اگر در برخی حوزههای شهری فساد وجود دارد به خاطر بخشــی از اطالعات است که منتشر نمیشود. اگر فضای اجتماعی در اداره امور شهر حساس بوده و به این حساسیت دامن زده شود، مطمئن باشید این اتفاقات نمیافتد. ما در دوره قبل نتیجه فشار افکار عمومی روی حفظ باغها را شاهد بودیم. باید به نهادهای مدنی بها داده و به آنها اجازه اظهار نظر داده شود. اعضای شورای شهر و مدیران شهرداری باید تحمل انتقاد و نظرات را داشته باشند.