به جوانان اعتماد کنیم
بــا اجــرای قانــون منــع بهکارگیــری بازنشســتگان، از ناحیه افــرادی که میل به ادامه کار در ســمت فعلی خود دارند و بــه هیــچ عنــوان حاضــر بــه واگــذاری صندلی خود به نسلهای جوان نیستند، بهانههای مختلفی شــاهد هســتیم. اما هر اســتداللی که ایــن نیروها برای ادامه خدمــت خــود بــه کار میبرنــد تا شــاید چند صباحی بیشــتر در پســت مدیریتی خود باقــی بمانند، به هیچ عنوان دقیق و قابــل اعتنــا نیســت. بیــان مســائلی از قبیــل عــدم تربیــت نیروهای کارآمــد از ســوی مخالفان اجرایی شدن قانون منع بهکارگیری بازنشستگان، القائاتی اســت که طبیعتــاً از طرف مجموعهای مطرح میشــود که نمیخواهند جایگاه فعلی خود را از دســت بدهند. در غیر این صورت طــرح بحران جانشــینی و جایگزینی نیروها در مقابــل چنین قانونی چه معنا دارد؟ در همه ادارات، همه کســانی که مشغول کار هســتند در طول زمان با مسائل آن حوزه آشنا میشوند. این موضوع بخصوص در مقام مقایســه با نســلی که بعد از انقــالب بــا تحصیــالت دانشــگاهی اســتخدام شــدهاند، قابل توجه اســت. این نســل در قیاس با نسل قبلی، یعنی همــان افــرادی کــه اوایــل انقــالب روی کار آمــده بودنــد و تحصیالتشــان در تناســب با پســتی که در اختیار داشــتند نبــود، بهتــر میتواننــد ســکانهای مدیریتــی را بــه دســت بگیرنــد. در ســالهای ابتدایــی انقــالب جوانان بــا آزمون و خطا، مدیریت کشــور را پیش بردند که البته تعداد خطاها هــم کــم نبــود. حــال اگر فــرض کنیــم کــه در زمــان فعلی مجموعهای که قرار است جانشین افراد با سابقه مدیریتی بــاال شــوند، 10 درصد هم دچار خطا شــوند، بــاز هم ناگزیر بــه اجــرای چنین تصمیمی هســتیم. مگر میشــود منتظر بمانیم تا کســی ســکته کند یا حادثــهای برایش پیش بیاید تــا مجبــور بــه کنارهگیــری شــود و نیروهــای جوان پــای کار بیاینــد؟ باالخــره ایــن افراد بایــد بعد از 30 یا 35 ســال که عمر خدمتشــان تمام شــده، کنار بروند و جای خود را به نیروهای جدید بدهند. دانشگاهها این میزان نیروی باسواد تربیــت کردهانــد تــا بــا ورود آنان به سیســتم اداری کشــور، کار را به دســت بگیرنــد. اگر با اجرایی شــدن چنین قانونی در نحــوه مدیریــت کشــور تحولــی بــه وجــود نیایــد، قطعاً ضایعهای هم به وجود نخواهد آمد. نســلی که 30 سال در مناصب مدیریتی کشــور حضور داشتهاند باید بازنشستگی را بپذیرنــد. این موضــوع یک تجربه بینالمللی اســت. در هیچ کجای دنیا فرد 70 یا 80 ساله را برای کارهای اجرایی انتخــاب نمیکننــد؛ چــرا کــه کمتر کســی اســت کــه بعد از رســیدن به این سن، توان جســمی برای انجام امور و اراده تصمیمگیری داشته باشد. بنابرایــن بایــد بــا اجرایــی شــدن قانــون منــع بکارگیــری بازنشســتگان الیهبرداری جدی در مدیریت کشور صورت بگیــرد. البتــه وزرا از شــمول این قانون مســتثنی شــدهاند کــه به اعتقاد شــخص بنده، اصالً کار قابل قبولی نیســت. در ســطح دنیا رؤســای جمهوری و وزیران و سایر مدیران اغلــب از نســل جوانــی هســتند کــه قــدرت تصمیمگیری مطابق با شــرایط روز را دارا هســتند. هرچند ممکن است که نســل جــوان به دالیلــی نتواننــد در کوتاه مــدت تحول زیــادی بــه وجــود بیاورند، اما تکیه کشــور بر الیه فرســوده ضایعــات جــدیای دارد و در مقابــل بهکارگیــری نســل جــوان جلــوی ضایعــات را میگیرد؛ پس به آنــان اعتماد کنیم.