تفاوت اعتراضات کارگران هفت تپه

اعتراضــات کارگران نیشــکر هفــت تپه از یک جهت با ســایر اعتراضــات صنفــی کــه این روزهــا در کشــور دیده میشــود، تفــاوت دارد. هرچنــد بهظاهر آنان نیز چون دیگران نســبت به تأخیر در پرداخت حقوق و دستمزدشان معترض هستند ولــی در اصل، موضوع ریشــهایتر اســت. پیــش از پرداختن بــه این نکته پیشــنهاد میشــود کــه وزارت کار کمیتــهای را با اختیــارات کافی تشــکیل دهد که حتی میتوانــد از نهادهای دیگــر نیــز عضــو آن باشــند کــه در این صــورت بایــد مرجع تشــکیلدهنده آن دولت یــا رئیس جمهوری باشــد. وظیفه اصلی این کمیته بررســی فوری مطالبــات اقتصادی و بویژه پرداخت حقوق و دستمزدهای معوقه است و اجازه ندهد که درخواستهای بحق کارگران آن قدر با تأخیر مواجه شــود که قضایای اراک تکرار شــود. این کار موجب میشود که کارگران نیز گوش شنوایی پیدا کنند تا خواستههای خود را بهصورت آرام منعکــس کنند بویژه در شــرایط کنونــی که تورم نیز بیش از همیشــه روح جامعه و مردم بویژه اقشار کم درآمد را خراش میدهد. نکته مهم دیگر این اســت که دولت و ســایر نهادهای رســمی باید میان دو راه زیر یکــی را انتخــاب کننــد؛ احترام به حق ســازماندهی مــردم بویژه کارگــران از طریق سندیکا و انجمن و گفتوگوی سهجانبه کارفرما و دولت با این نهادها یک راه است. راه دیگر آنکه هیچ نهادی را به رسمیت نشناسد و نداند که با چه کسی و چه گروهی مواجه است و اجازه دهد که امور بهصورت خودبهخودی پیش بروند و قابل تصور است که این راه با چه پایان تأسفآوری همراه خواهد شد. تفاوت اعتراض کارگران هفت تپه با سایر اعتراضات به مسأله خصوصیسازی این شــرکت بسیار بزرگ مربوط میشــود. تردیدی نیست که برای تحرک بخشیدن به اقتصاد کشور باید از خصوصیسازی دفاع کرد ولی این کار باید معطوف به افزایش کارآیی و تولید و بهبود و شــرایط کارکنان آن شــرکت باشد و نه اینکه دولت بخواهد یــک بــاری را از دوش خود بردارد یا از طریق فروش پولی کســب کنــد. بنابراین اگر هدف از خصوصیسازی این است، در درجه اول باید شرکتها را به افراد کاردان و دارای ســابقه مفید در موضوع واگذار کرد. در مرحله بعد مهمتر از اصل واگذاری، تعییــن شــروط الزم بــرای واگذاری اســت به نحوی کــه باید بدون دخــل و تصرف غیرمتعــارف در اموال شــرکت (فروش نامتعارف ثــروت ،)...و هزینه تولید کاهش و تولیــد و بهــرهوری افزایش داده شــود. همچنیــن کارگران در نقش پیــچ و مهره و کامیون کارخانه نیســتند، بویژه در کارخانجات و شرکتهای بزرگی که نوعی حس تعلق و حتی هویت نسبت به کارخانه نزد کارگران است و آنان به نحوی احساس مالکیت میکنند باید در واگذاری شــرکتها نه تنها منافع، بلکه نظرات کارگران را نیــز لحــاظ کرد. اهمیت این ماجرا در این اســت که صاحبان جدیــد اگر بخواهند و بتوانند بهرهوری و تولید را بهبود بخشند، اولین کسانی که از آنان استقبال خواهند کرد، کارگران هستند. در نیشــکر هفــت تپه اعتــراض اصلی به چگونگــی واگــذاری و مدیریت ضعیفتر صاحبان فعلی نسبت به مدیریت دولتی پیش از آنها است. بعالوه ریشه اعتراض نســبت به واردات بیرویه شــکر در دوره احمدینژاد اســت که کارخانه را با بحران مواجــه کرد و حتی ســوءظن آنــان را برانگیخته که نکند اصل ایــن واردات با هدف زمین زدن این شرکت بوده است.