صدای اعتراضمان را بشنوید

گزارش «ایران» از تجمع کارگران نیشکر هفت تپه

«کارگــر زندانــی آزاد باید گــردد» این اصلیترین شــعار و خواســته کارگران معتــرض نیشــکر هفــت تپــه اســت. دیــروز (دوشــنبه) در چهاردهمیــن روزاعتصــاب، صدهــا نفــر ازکارگــران این شــرکت مقابــل فرمانداری شــهر شــوش تجمع کرده و خواســتار آزادی همکارانشان شدند.مجتمع صنعتی نیشــکر هفــت تپــه در جاده شــوش – اهــواز قــرار دارد، مهمتریــن خواســته کارگران این شــرکت دریافــت بموقع حقوقشان اســت.حقوقی که نزدیک بــه چهار ماه اســت به تعویــق افتاده. در تجمــع روز گذشــته هــم مثــل پنج روز قبل زنان از هر سن و سالی حضور دارنــد. میگویند همســران، بــرادران و پدرانشــان را تنهــا نمیگذارنــد. آنهــا مقابــل فرمانــداری نشســته و پالکاردهایــی در دســت گرفتهانــد. یکــی از زنــان میگویــد: «همه شــوهر مــن را میشناســند. میداننــد حتــی دوســت نــدارد تنهــا جایــی بــروم اما بــه مــن میگویــد ایــن تجمــع را بیــا. شــکم گرســنه کــه دیگر این حــرف ها رانمیشناسد.» دور تا دور فرمانداری نیروهای انتظامی ایستادهاند.

اتوبوسهایــی کــه کارگــران هفــت تپــه بــا آن بــه اینجــا آمدهانــد هــم در گوشــه دیگر خیابان پارک شــده.تقریباً همــه تجمعکننــدگان متفــق القــول بــه پرداخــت نشــدن حقــوق و عــدم رعایــت حــق و حقوقشــان اعتــراض دارنــد. واگذار شــدن شــرکت به بخش خصوصــی نیز از دیگر اعتراضات آنان اســت. آنهــا از مســئوالن میخواهنــد صــدای اعتراضشــان را بشــنوند. در ســاعتی که کنــار کارگران هســتم هیچ مســئولی میانشــان حاضر نمیشود. چنــد شــهروند عــادی هــم در میــان تجمعکننــدگان هســتند و پــالکارد «ما هفت تپهای هســتیم» در دست گرفته اند:«مــا کارگــر هفــت تپــه نیســتیم. امــا فرقــی نــدارد اینهــا کــه در مضیقه باشــند ما هم هســتیم کل شــهر تحت تأثیــر قــرار میگیــرد.» آنهــا همچنین اشــاره میکننــد کــه همکارانشــان در فوالد خوزســتان هم به وضعیتشان اعتــراض دارنــد. یکــی از کارگــران میگویــد: «ما کارگــران باید به یکدیگر کمــک کنیــم تــا صدایمــان شــنیده شــود.»کارگران تجمعکننــده مــدام یکدیگر را به آرامــش دعوت میکنند. آنهــا میگوینــد وضعیــت نامناســب شــش هزار کارگر این مجتمع برایشان چــارهای جــز اعتــراض نگذاشــته. آنهــا بعــد از ســاعتی تجمــع مقابــل فرمانداری راهی بازار شهر میشوند تا همه شهر صدایشان را بشنوند و بعد هم در مقابل دادگســتری شهر شوش تجمــع میکننــد و دوبــاره خواســتار آزادی همکاران دربندشان میشوند.

مرد کارگر در بخش آبیاری شــرکت هفت تپه کار میکنــد:«از نمایندههای شــهر و آقای فرمانــدار میخواهیم به حرفمان گوش دهند، ببینند خواسته ما چیســت؟ مــا درخواســت عجیب و غریبــی نداریم. نیشــکر هفت تپه کلی پتانســیل دارد و بــا کمی توجــه دوباره رونــق میگیــرد.» کارگــر دیگــر ســاکن شــهرک ســلمان اســت اما هــر روز در تجمعهــا حاضــر میشــود. دیگــری با لحن مالیمی حــرف میزند در بخش تصفیه یا همان شکر سفید کار میکند: «پدرم جانباز بود ســال 79 به رحمت خــدا رفت.شــهید شــد.» کارت قرمــز رنگ بنیاد شهیدش را نشانم میدهد و تأکیــد میکند:«مــا بچههــای همین انقالب هستیم اما االن چهار ماه است حقــوق نگرفتهایــم. میخواهم دوباره شرکت دولتی شود وهر بار برای گرفتن حقمــان مجبور به اعتراض نشــویم.» در میــان معترضــان بازنشســتههای شــرکت هفتتپه را هــم میبینم یکی از آنهــا میگویــد بــا اینکه یک ســال از بازنشستگیاش گذشته هنوز مسئوالن شــرکت حــق و حقوقــش را ندادهانــد. حرکــت اعتراضی روز گذشــته کارگران هفــت تپــه تــا نزدیکــی ظهــر ادامــه یافــت وخواســته اصلیشــان آزادی همکارانشــان بــود، آنهــا میگوینــد امیدوارنــد کارگــران معتــرض خیلــی زود آزاد شــوند و مســئوالن هم صدای اعتراضشان را بشنوند.