تئاتر کودک، مرا انتخاب کرد

مریم ســعادت همان اندازه کــه برای تماشــاگران تلویزیون شناخته شده است، برای مخاطبان پیگیر و حرفهای تئاتر نیز یادآور خاطره نمایشهایی درخشان است. او گرچه در تئاتر با هنرمند شاخصی مانند دکتر علی رفیعی همکاری داشته اما این حضور سبب فاصله گرفتن این بازیگر از آثار کودکان نشده و سعادت، همواره وفاداری خود را به کودکان ثابت کرده است. سعادتدرمجموعههایتلویزیونیگوناگونیکهبرایکودکانساختهشدهبهعنوان بازیگر، صداپیشه و عروسکگردان حضوری قابل توجه دارد که از میان آنها میتوان به مجموعههــای موفقی مانند «خونه مادربزرگه»، «قصههــای تا به تا» (مرضیه برومند)، «عطر و گالب بپاشــید» (ایرج طهماســب)، «دوســتان خــوب» (فریدون حســنپور) ...و اشــاره کرد. او در تمام این سالها همکاری نزدیکی با جشنوارههای تئاتر عروسکی تهران ـ مبارک و کودک و نوجوان همدان انجام داده و بهعنوان عضو هیأت انتخاب، داور یا با برگزاری کارگاه آموزشی در کنار این جشنوارهها بوده است. بیســت و پنجمین جشــنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان همدان نیز به پاس ســالها تــالش او در آثار مربوط به کــودکان از این هنرمند تقدیر میکند. به همین بهانه، گپ و گفتی کوتاه و دوستانه با او داریم که این روزها در آخرین روزهای تمرین نمایش «خانه برناردا آلبا» تازهترین نمایش دکتر علی رفیعی حضور دارد. بااوبهگذشتهرفتیموکودکیاشرامرورکردیم:«اولینکتابیکهخواندم،«بابالنگ دراز» بود که بســیار به آن عالقهمند شــدم و مدتها به آن فکر کردم. ولی در کودکی خیلی تئاتر ندیدم اما در همان ســالها باله «سیندرال» و «زیبای خفته» و یک باله دیگــر که نامــش را به یاد نمــیآورم، در تاالر رودکی آن زمان دیدم که برایم بســیار جــذاب بــود.» او اما به طور اتفاقی وارد کار کودک شــده اســت: «مــن تئاتر کودک را انتخاب نکردم بلکه به نوعی تئاتر کودک مرا انتخاب کرد چون به طور خیلی اتفاقی به رشــته تئاتر عروســکی راه پیدا کردم و بعداًبه این رشــته عالقهمند شدم و در آن ماندم. بعد از تمام شدن درسم که وارد دنیای کار شدم، شروع به کار کودک کردم چون تئاتر عروســکی در ایران، در تلویزیون یا تئاتر، بیشــتر بر کودک متمرکز است، این گونه بود که وارد کار کودک شدم نه اینکه انتخاب کنم اما بعد از کار کردن در این شاخه،بهکارکودکبسیارعالقهمندشدم.» هرچند مریم سعادت در نظر عموم تماشاگران به خاطر فعالیتهایش در حیطه بازیگری شناخته شده است اما سالها پیش از اینکه وارد بازیگری شود، فعالیتش را در رشته عروسکی آغاز کرده بود:«مدتها بعد از شروع فعالیتم در رشته عروسکی، شــروع به بازیگری کردم. بتدریج آن قدر به کار کودک عالقهمند شــدم که االن هم اگرکارکودکپیشنهادشود،بازیمیکنم.همچنانکهبهکارگردانیدراینزمینههم بســیار عالقهمندم چه در قالب اجرای تئاتر یا ســاخت تله فیلم یا فیلم سینمایی. تــا به امروز هم نمایشهایــی را برای کودکان اجرا کردهام، تله فیلم و چند ســریال کودک هم برای تلویزیون ســاختهام.» بازیگران عمومــاً رؤیای نقشهای گوناگون را دارند؛ نقشهایی که به هر دلیلی امکان بازی در آنها برایشان میسر نشده است ولی سعادت برای بازیگری رؤیای هیچ نقش خاصی ندارد. رؤیاهای او به کارهای کودکان مربوط میشود: «کالً کارهای کودک را دوست دارم چندین طرح هم برای ساخت کار کودک در تئاتر و بویژه کار سینمایی دارم البته اینها برایم رؤیا نیست ولی واقعاًدوست دارم این کارها را انجام دهم. االن هیچ رؤیای خاصی در حوزه بازیگری ندارم که مثالً در نقش خاصی بازی کنم ولی امیدوارم شرایط ساخت طرحهایی که برای پروژههای سینمایی و تئاتری دارم، فراهم شود.» و سرانجام به جشنواره تئاتر کودک و نوجوان میرسیم و کمی هم درباره شعار آن تأمل میکنیم: «شعار جشنواره خوب است ولی نمیدانم این شعار چقدر در این جشنوارهمیگنجد.» سعادت بیان دغدغههای خود را این گونه ادامه میدهد: «در حال حاضر بسیاری از دوستان و کارگردانان جوان ما که کارهای خوبی هم ارائه دادهاند، بیشتر سراغ متون خارجی میروند و آنها را آداپته میکنند درحالی که در ســرزمین خودمان بسیاری افســانهها و قصههای غنی و زیبا داریم که هنوز کار نشــده و نمیدانم چرا دوســتان هنرمندمااینقصههاراکهمتعلقبهسرزمینوکودکانماست،انتخابنمیکنندو چراکودکانایرانیبایدبراحتی«نینجا»و«باباسفنجی»رابشناسندولیقصههای زیبای ایرانی را نشناسند؟! این باعث تأسف است. دلم میگیرد که هنرمندان جوان ما با خالقیت و جسارتی که دارند، سراغ افسانهها و قصههای خودمان نمیروند. اگر چنینکاریانجامدهند،حتماًتحولیدرتئاترکودکمااتفاقمیافتد.» او صحبتش را با دیگر امیدهایی که برای تئاتر کودک دارد، ادامه میدهد: «امیدوارم در آینده سالنهای بیشتری برای اجرای تئاتر کودک در تهران و شهرستانها فعال شــوند. نمیدانم در دیگر شــهرها مشــخصاً سالن تئاتر کودک هســت یا نه ولی در تهران که یک سالن داریم و خیلی دوست داشتم سالنهای بیشتری میدیدم که کار کودک میکردند. چه ایرادی دارد در مجموعهای مانند تئاتر شهر که یک مرکز اجرای تئاتر اســت و چندین ســالن دارد، کار کودک هم اجرا شود، چرا همه کارهای کودک باید در تاالر هنر اجرا شــود. نمیگویم تاالر هنر تماشــاگر ندارد ولی چرا این اتفاق جاهای دیگر نمیافتد. امیدوارم آنقدر کار کودک زیاد و متنوع شود که مردم در موقعیت انتخاب قرار بگیرند. آرزویم تعدد ســالنهای تئاتر کودک با اجراهای متنوع، موفق و ایرانی است.»