محورهایسخنانحجاریاندرمصاحبهباتسنیم

■ ما با دکتر روحانی عقدی – بهصورت ائتالف - نبسته بودیم. ایشان وعدههایی به مردم دادند و مردم هم بهدلیــل همان وعدهها پــای صندوق رأی رفتنــد. دفــاع ما، براســاس همین وعدههــا بود و نه خواســتههای حداکثری خودمان. اما، ایشان به بسیاری از وعدههایش یا نخواست یا نتوانست عمل کند و فیالواقع زمانی که از خود عبور کرد، طبعاًبخشی از اصالحطلبان هم ناگزیر با ایشان زاویه پیدا کردند. ■ اصالحطلبان افراد پاکدســت و مجرب فراوانــی دارند و هر یک از آنها بهتنهایی یک ســر و گردن باالتر از رئیــس کابینه دولت معجزه هســتند. عملکــرد آن رئیــس کاری کرد تا ســالها جریان راســت به محاق بــرود و 10 جمنــا دیگر نمیتواند جمعنا شــود. مــن معتقدم، اگر نظارت اســتصوابی نبود، اصالحطلبان با افرادی به مراتب بهتر از دکتــر روحانی و دکتر عــارف به انتخابات وارد میشــدند و رأی هم میگرفتند. ■ اصالحطلبان بعد از وقایع 88 نمیتوانســتند شــعارهای حداکثری خــود را مطرح کنند لــذا به حداقلها تــن دادند و به پــروژه برجام – که پــروژه اعتدالــی بــود - روی آوردند. به امیــد آنکه این پروژه، شــرایط را عــادی کند. اما، بعضی از دوســتان اصالحطلب ما، کماکان معتقدند اصالحطلبان نباید در آن مقطع سرنوشــت خــود را به اعتدالیون گره میزدند و بایــد هویت خود را حفظ میکردند. من تا آنجا که برجام به پروژه عادیســازی کمک کرد، مدافع دولت آقای دکتر روحانی بودم و در کنار آن انتقادهایم را مطرح کرده و میکنم. ■ مــن درباره ســال 1400 فکر نمیکنم زیــرا در ایــران، برنامه بلندمدت شــشماهه اســت! لذا معتقدم تا 1400 راه درازی در پیش داریم. فرض کنیم، طــی این مدت ائتالفی علیه ایران شــکل بگیرد و خــدای ناکرده به مــا حمله نظامی بشــود. آنگاه قاعدتــاً اصالحطلبان ماننــد هر فرد میهندوســت دیگری تحت لوای بهترین فرمانده نظامی – که بتواند بقای این سرزمین را حفظ کند - خواهند رفت. ■ قائل به انســداد نیستم و معتقدم روزنههای زیادی پیش روی جریان اصالحات اســت و اطمینان دارم راه نجات کشــور از طریق اصالحات میگــذرد. منتهی اصالحات بــا تعریفی که بهکــرات توضیحش داده و اجزایشراتبیینکردهام.