صدای جهانی ضد جنگ

مارک دیوید چپمن در هشــتم دســامبر ســال 1980 به مردی که تبدیل به«نمــاد صلــح جهانی» شــده بــود، چهار گلوله شــلیک کــرد. چپمن این مرد را میســتود و حتی ســه ساعت قبل از شــلیک گلوله از او امضا گرفته بود. جان لنون، مردی از طبقه کارگر انگلیس که به گفته خودش همیشه ذهنیتی سیاسی داشته و علیه وضع موجود بوده است، در سال 1960 بــا پــل مک کارتنی گروهی بهنام «بیتلز» را بنیان گذاشــت. رینگو استار و جرج هریسون(گیتاریست افسانه ای) نیز به لنون و مک کارتنی اضافه شده و دنیای موسیقی را به قبل و بعد از خود تقسیم کردند و با «بیتلز» به شهرتی افسانهای رسیدند؛ هرچند تا قبل از جنگ ویتنام آنها ترانههایی با مضامین عاشــقانه میخواندند و لنون بعــد از اینکه بیتلز را ترک کرد، از خاموشــی خود در این دوران احساس شرمندگی کرد. او دیگر نتوانست مقابل اشــتاین، مدیر تولید گروه بیتلز ساکت بماند که تأکید داشــت درباره جنگ ویتنام چیزی نگویند. سپس اعضای گروه بیتلز در جواب به اشتاین گفتند؛ ما خواســتار پایــان جنگ و تــرک بیتأخیر نظامیان امریکایــی از ویتنام هســتیم. این آغازی بود که لنــون همانند یک رهبر سیاسی مردم را علیه جنگ ویتنام به خیابانها کشاند و بعد از این دوره او تــا آخرین لحظه عمرش صلــح را با ترانههایــش هارمونیزه میکرد و بــرای تمــام مردم دنیا میخوانــد. ترانههایی که متأثر از مســائل حاد سیاســی زمانهاش بود. آهنگ «به صلح یک فرصت دهید»، به ســرود جنبــش ضد جنگ دهه 70 بدل شــد و در تظاهراتی در مقابل کاخ ســفید حدود یــک میلیون نفر یکصدا این ترانه را خواندند. لنــون در 1970 با «یوکو اونو» که موسیقیدان و از مخالفان سرسخت جنگ ویتنام بود، ازدواج کــرد. آن دو بــرای ماه عســل بــه هتل الیزابت مونترال رفتنــد و درحالی که موجی از رســانهها آنان را محاصره کرده بودند، تابلوی بزرگی با عنوان بســتر صلــح )Bed Peace( را بــاالی ســر خــود نصــب کردند و شــعارهایی به حمایــت از صلــح و در مخالفت با جنگ بــه در و دیوار آویختند. لنون و اونو یک هفته تمام از اتاقشــان بیرون نیامدند و این حرکتشان عالوه بر بازتــاب جهانی، منجر به خلق ترانه تأثیرگذار«تصورکــن» ( )Imagine شد که به مثابه امضای تفکر جان لنون بود.