پیوندی میان نسل جوان و پیشین

بخــش ویــژه دوازدهمیــن دوره جشــنواره بینالمللــی «ســینماحقیقت» بــه نمایــش آثــار مســتند منتخــب بــا موضــوع انقــالب اســالمی اختصــاص دارد. در ایــن بخش، 11 فیلــم و مجموعه مســتند از وقایع انقالب اســالمی به انضمــام نــگاه مستندســازان جوان بــه ایــن رویــداد تاریخــی روی پــرده «ســینماحقیقت» میرونــد. «برای آزادی» حســین ترابی، «جستوجو »1 امیــر نــادری، «تــازه نفسهــا» کیانــوش عیاری، «به ســوی آزادی» مجیــد جعفری و مســعود جعفری جوزانی، «آن روزها» بیژن ســالیانی و ژان کرایلیــن، «جوانــی مــن در خیابان انقالب جــا مانده» منوچهر مشــیری و «تپــش تاریــخ» اصغــر فردوســت و داود کنعانــی از جملــه آثــاری هســتند کــه در بخــش مــرور مســتندهای تاریخی پس از مدت ها اکران میشوند. «نماهایــی که ناپدید شــد» از جمله مســتندهای حاضــر در بخــش ویژه مســتندهای برگزیده انقالب اســت. حمید جعفری سازنده این فیلم در گفتوگو با تنها بازمانده در دسترس از تیم ســه نفره فیلمبرداری مستند «تپش تاریــخ» به نماهای گمشــده این مســتند تاریخی پرداخته اســت. «تپــش تاریخ» که تولید ســال ۸51357 است از جمله آثار به نمایش در آمــده در بخــش ویــژه جشــنواره «ســینما حقیقت» اســت کــه پس از ســال 135۸ بــرای اولین بار نســخه کامل آن به نمایش در میآید. او مرور فیلمهای کالسیک سینمای مستند و یادآوری آن را باعث ایجاد پیونــد بین فیلمســازان نســل جوان و پیشــین عنــوان میکنــد و معتقــد است این پیوند میتواند در برقراری رابطه با پیشــینه این نوع فیلمسازی و همچنیــن کیفیــت عمومــی فیلمسازی تأثیرگذار باشد. جعفری «نماهایی که ناپدید شــد» را ادای دیــن بــه «تپــش تاریــخ» و ســازندگان این فیلم عنوان میکند: «ایــن مســتند بــه لحــاظ تصویــری جامعتریــن و کاملتریــن تصویــر از روزهــای انقــالب را ضبــط کــرده اســت. این فیلم هیچوقــت آنچنان که بایــد شــناخته نشــد و حقمؤلف ســازندگان فیلم بویــژه در تلویزیون ادا نشــد، تلویزیونــی کــه بــه اعتقــاد من به تاراجخانه فیلمهای تاریخی تبدیــل شــده و حقمؤلف فیلمســاز را بــه تــاراج برده اســت. ســازندگان تپــش تاریخ چهــل ســاعت فیلم از ناب ترین تصویرهای دوران انقالب را به امانت تحویل آرشــیو تلویزیون دادنــد که امــروز تنها دو ســاعت در دسترس است و بقیه ناپدیدند.» او در توضیحات تکمیلی میافزاید: «تلویزیــون در ایــام مختلــف بــدون اینکــه ذکــر کنــد پالنهــا و نماهــا مربــوط بــه کــدام فیلم اســت و چه کسانی آن را ساختهاند آنها را پخش میکنــد، در این ۰4 ســال به گونهای با دســترنج دیگران برخورد میکند که انگار یک نظــام کارمندی از خود ســازمان صداوســیما این فیلمها را ساختهاند. در حالی که 3 فیلمبردار مســتقالً دوربینهایشــان را در آن شــرایط ســخت بیــرون آوردهانــد و بــه آب و آتــش زدنــد تــا واقعیــت آن دوران را ثبــت کننــد و بــر مبنــای اعتماد این راشها را تحویل آرشــیو تلویزیــون دادند امــا تلویزیون بدون هیــچ اشــارهای بــه ســازندگان آنها، اثرشان را سالخی میکند. بسیاری از تصاویــری که در روزهــای انقالب در تلویزیون میبینید مربوط به همین فیلم و مستند «برای آزادی» است. «برای آزادی» خوشــبختانه شناخته شــده اســت ولــی «تپــش تاریــخ» شــناخته شده نیســت. «نماهایی که ناپدید شــد» درباره راشهایی است کــه تحویــل آرشــیو تلویزیــون داده شده اما گم شده است.»