دوشقه کردن مردم به مصلحت نیست

در مســائل اساســی کشــور، اصــل بــر مصلحــت نظام است. این رویکرد بنیانگذار فقید انقالب اسالمی است که در سیره رهبر معظم انقالب نیز دیده میشود. در سالهای نخست انقالب، شورای محترم نگهبان بر این عقیده بود که اســتقراض خارجی در بودجه، جایز نیســت. در همان سالها وقتی بحثها در این باره باال گرفــت، با ارجــاع حضرت امــام به مجمع تشــخیص مصلحت نظام، مسأله حل شد. این مثال و مثالهای مشابه بسیار دیگر، نشان میدهد شــاید در ابتدای امر، مســألهای از سوی برخی این طور بــه نظر بیاید که، بالذات با شــرع و دین مغایرت دارد. امــا ایــن چهرههــا باید ایــن واقعیــت را در نظر بگیرنــد که نه تنها در شــرع مقدس، فقه و شریعت راه بنبست وجود ندارد، بلکه حضرت امام و بعد مقــام معظم رهبــری با ارجاع مســائل بحث برانگیز به مجمع تشــخیص مصلحــت نظــام، راه را برای حل مشــکالت و بحرانهایی از این دســت باز گذاشتند. از زاویهای دیگر، نفس وجود مجمع تشخیص مصلحت نظام به این معنی است که صرف اینکه مسألهای از سوی برخی مغایر با شرع و فقه تشخیص داده شــد، به معنای تعطیل آن مســأله نیست. بلکه باید در نظر گرفت که آیا آن موضوع، به مصلحت نظام اسالمی هست یا نیست. به عبارت دیگر، قائــالن بــه چنین رویکردی باید به خاطر داشــته باشــند که مســائلی از این دســت، در اختیار مجمع تشخیص و ســران سه قوه است که آنان نیز قطعاً بدون استمزاج و استفسار از مقام معظم رهبری کاری را پیش نمیبرند. از ســوی دیگر، علما و شخصیتهای عمده کشور باید همت خود را صرف ایــن مســأله کننــد که مصالــح و مقتضیــات ملی کشــور، به منازعــه و نقاط اختــالف برانگیز تبدیل نشــود. کســی نافی اتخــاذ و ابراز دیدگاه مســتقل از ســوی شخصیتهای برجســته کشور نیست. اما این شــخصیتها هم باید توجه داشــته باشند که در پرداختن به مســائل، به گونهای اظهار نظر نشود که گویی یک دوقطبی از دوستان و دشمنان مردم در کشور جمع شدهاند و برای منافع خود با همدیگر رقابت میکنند. امروز همه کســانی که از ســوی شــورای نگهبان تأیید شــده و به مجلس راه یافتهاند، دوســتان کشــور هســتند. همچنان که منتقدان رویکرد و عملکرد نمایندگان در بحثهای مختلف هم دوستان کشور و انقالب هستند. از این رو، نــه وقتی 140 نماینده مســألهای را تأیید کردهانــد، میتوان گفت که 140 نفوذی در مجلس داریم، نه طرفداران نمایندگان میتوانند منتقدان آنان را به نفوذ یا خیانت متهم کنند. اساس شکلگیری مجلس مشورت و بحث و بررسی است تا در نهایت نمایندگان به تشخیص خود به یک رأی برسند. در چنین شــرایطی، دوشقه کردن مردم حول موضوعات اختالف برانگیز و رو به روی هم قرار دادن آنان، با هیچ اصلی سازگار نیست. مــا نیز در جمهوری اســالمی مانند همه کشــورها و عقــالی جهان، مصالح نظــام را در چارچوبهای مشــخص خــود پیش خواهیم گرفــت. مهم این اســت کــه در ایــن میان، مســائل بــه زنده بــاد و مرده بــاد تبدیل نشــود و با برجستهســازی بیش از حد موافقتها و مخالفتها، به وحدت و انســجام ملی کشور آسیبی نرسد. از این قرار، این طور نیست که با تصویب افایتیاف گفته شود که اسالم و قرآن از دست رفته است. زیرا کشور ولی فقیه روشن ضمیر و بیداری دارد که اگر خالفی صورت بگیرد تذکر میدهند. اما وقتی ایشــان میخواهند کارها روال خــود را طی کند، بر همه فرض اســت کــه از این رویکرد تبعیت کنند، نه اینکه مســائل تخصصی کشور را کوچه و بازاری کنند، زنده باد و مرده باد راه بیندازنــد و بعد مصلحت کشــور را ســر کوچه و بــازار مطرح کنند. چنین رویکــردی، نهایــت باعــث اضطراب مردمی میشــود که باید به مســئوالن خود اعتماد داشته باشند. اما با سست کردن این اعتماد، بر اضطراب آنان افزوده میشود.