غلبهبرچاقیباتغییرسبکزندگی

یک متخصص جراحی الپاراســکوپی در گفتوگو با«ایران» عنوان کرد

قدیــــم ترهــــا غذاهــــای چرب و شــــیرین پــــای ثابت ســــفرههای ایرانی بــــود. کره، مربــــا، خامه و سرشــــیر و گاهــــی هم کله پاچــــه، همگــــی خوراکیهای دلچســــبی بودند کــــه زمانــــی بهعنــــوان صبحانه و فراهمکننده نیــــروی الزم برای فعالیت و جنب و جوشهــــای روزانه مورد توجه قــــرار میگرفتنــــد. آن روزهــــا در ســــایه فعالیتهای روزانــــه و زندگی پرتحرک، کالریهای دریافت شــــده چنان مصرف میشــــد که کســــی بــــه چربی خــــون فکر نمیکرد و کمتر کســــی از مرض قند ناله میکرد. اما این روزها بهدنبال ماشــــینی شــــدن زندگی و کاهش امــــکان فعالیت فیزیکی برای افراد و همچنین مصنوعی شــــدن و البتــــه پرکالری و خــــوش طعم شدن غذاها، سیستم زندگی انسانها به گونهای تغییر کرده که بسیاری از آنها در معرض ابتال به بیمــــاری جدیدی بهنام چاقیقرارگرفتهاند.

آمارها نشان میدهد چاقی بهعنوان یکــــی از مهمتریــــن بیماریهــــای قــــرن چنان در سراســــر جهان گســــترش یافته کــــه دیگــــر نمیتــــوان از واژه «اپیدمــــی» برای آن استفاده کرد و متخصصان واژه «آندمیک» را برای ایــــن پدیده انتخاب کردهانــــد. بــــه وجــــود دائمی بیمــــاری یا عامل بیمــــاری زا در یک منطقه یا گروه جمعیتیآندمیکگفتهمیشود.

دکتر محمد طالبپور فوق تخصص جراحــــی الپاراســــکوپی در گفتوگــــو با«ایــــران» بــــه شــــیوع چاقــــی در جهان اشــــاره کرده و میگوید: متأسفانه تعداد افراد مبتال به چاقی در جهان رو به تزاید اســــت. بهگونهای که پیشبینی شده در ســــال ۰۲۰۲ در امریکا، حدود ۷۶ درصد افراد به چاقی مبتال باشند. آمارها نشان میدهد در کشور ما نیز با وجود تمایل به الغری و الغر ماندن، تعداد مبتالیان به چاقی روبه افزایش است.

وی میافزایــــد: چاقــــی معضلــــی به مراتــــب خطرناکتر از ســــرطان اســــت چرا که عالوه بــــر بیماریهای خطرناک جســــمی مانند دیابــــت، افزایش فشــــار خــــون، افزایــــش چربی خون وســــندروم متابولیک، عوارض و مشــــکالت روحی و روانی نیز به همــــراه دارد. وی با تأکید بر اینکه پیشگیری همیشــــه بهتر از درمان است،ادامهمیدهد:برایپیشگیریباید به ســــبکهای قدیمی زندگی بازگردیم. به ایــــن معنا که ضمن اســــتفاده از مواد غذایی طبیعی و ارگانیک، فعالیتهای فیزیکی و تحرک خــــود را افزایش دهیم و همــــواره ایــــن نکتــــه را مد نظر داشــــته باشیم که چاقی «اماالمراض» است. این امراض تنها جسمی نیست و بسیاری از مبتالیان به چاقی با مشــــکالت روحی و روانی هم درگیر میشــــوند. این دسته از افــــراد جامعه معمــــوالً در روابط کاری و محیط اجتماعی آنچنان کــــه باید مورد توجــــه قرار نمیگیرند و پــــس از مدتی با کنارهگیری از جامعــــه، کم کم به عزلت نشــــینی روی آورده و بیشتر وقت خود را در خانه میگذرانند. در این موقع اســــت که شادابی خود را از دست داده و بسیاری از بیماریهای روحی مانند افســــردگی و انزواطلبی به سراغشان میآید. از سوی دیگر جامعــــه نیز از وجــــود آنها محروم میشود. باتالقچاقیدرمسیرزندگیانسانها

امــــا در خیلــــی از مواقــــع بازگشــــت بــــه ســــبک زندگــــی قدیمــــی و ســــنتی امکان پذیر نیســــت. انگار انســــان عصر تکنولوژی در چنان باتالقی گرفتار شــــده که نمیتواند ســــبک زندگیاش را تغییر دهــــد. کمبود زمــــان و افزایش مشــــغله امکان پیادهرویهای روزمره یا استفاده از غذاهایی را که زمان زیادی برای تهیه آنها صرف میشــــود از افــــراد جوامع امروزی گرفته است. به گونهای که بسیاری از آنها ناخواسته با مشکل ابتال به چاقی مواجه شــــدهاند و رژیمهای غذایــــی مختلف و گاهی زجرآور هم نتوانســــته مشکل آنها را حل کنــــد. در اینجا این ســــؤال مطرح میشود که برای این دسته از بیماران چه باید کرد.

دکتــــر طالبپور میگوید: متأســــفانه این دسته از افراد جامعه به واسطه یک اشتباه ناخواسته در سبک زندگی نه تنها دچارمشکالتجسمیوروحیمیشوند بلکه به مرور زمان دیگر آنچنان که باید فعــــال و خوشــــفکر نخواهنــــد بــــود و به عبارتسادهترازجامعهگرفتهمیشوند.

از ایــــنرو بــــرای بازگشــــت مبتالیان به چاقــــی به زندگــــی طبیعــــی و خروج از باتــــالق بیماری باید بهدنبــــال درمان اساســــی بود. اگرچه درمان اصلی همان رعایــــت رژیم و ورزش اســــت امــــا برای کسی که بهدلیل عادتهای نادرست غذا خوردن، دچار بزرگی بیش از حد طبیعی معده شده سخن گفتن از رژیم و ورزش بیهوده و بیثمر است.

به گفتــــه این جــــراح، معده بیشــــتر مبتالیان به چاقی به اندازه یک و نیم لیتر فضا و ظرفیت دارد در حالی که ظرفیت معده طبیعی به مراتب کمتر است. دوئل برای زندگی

وی تأکید میکند: البته باید بدانیم که جراحیبهعنوانیکدرمانکمککننده، خطرات خاص خود را دارد. به این معنا که از هــــر ۰۰3 نفــــری که بــــرای جراحی چاقــــی در شــــرایط منطقــــی بــــه مراکــــز استاندارد جراحی مراجعه میکنند یک نفر علیرغم همــــه مراقبتها به دالیل ناشــــناخته و ناخواســــته جان خــــود را از دست میدهد.

این فوق تخصص جراحی درونبین با اشــــاره به مزایــــای جراحیهای الغری میگویــــد: تغییــــر فضای معــــده از یک و نیــــم لیتــــر به حدود ۰۵ ســــی ســــی که حجم متداولی است طی اعمال چاقی میتوانــــد به ایجــــاد ســــیری کاذب برای بیمــــاران منجر شــــود. همــــه مطالعات نشــــان داده کاهــــش وزن بعــــد از ایــــن جراحیها کامالً فیزیولوژیک است یعنی بهدلیل تغییرات هورمونی فاحشــــی که برای بیمار ایجاد میشود، کبد میآموزد که چربیها را با حجم زیاد بسوزاند. این لیپولیز تسریع یافته میتواند بعد از یک دوره یکســــاله ۵۷ درصد از وزن یک فرد چاق را کاهش داده او را از شــــرایط خطر دور کنــــد. رفع مشــــکل دیابــــت، کاهش درد مفاصــــل و فشــــار خــــون، اصــــالح تغییرات چربی خــــون، کاهش احتمال ابتال به ســــرطان ســــینه و دهانه رحم در کنار افزایش تمایل به زندگی و احساس رضایت از مزایای اعمال جراحی زیبایی برشمردهمیشود.

دکتر طالبپور با تأکید بر اینکه افراد چاق ۰1 تا ۰۲ سال کمتر از افراد معمولی عمــــر میکنند، خاطرنشــــان میکند: در حالی که ســــرطان هــــم نمیتواند مانند چاقی رها شده و درمان نشده بر کیفیت و کمیــــت زندگــــی افــــراد تأثیر بگــــذارد، متأســــفانه تنهــــا یــــک درصــــد چاقها و نیازمنــــدان بــــه عمــــل جراحــــی تــــن به جراحیمیدهند.

ویدرخاتمهتصریحمیکند:افرادی که از عملهای جراحی الغری اســــتفاده میکنند باید بداننــــد که هرچند کوچک کردن حجم معده تأثیر شگرفی در الغر شدن دارد اما الغر ماندن در طول زمان منوط به سبک زندگی افراد است.