خادم ادبیات کودک

یک:نخســتين آشــناییهای مــن با مصطفی رحماندوست به سالهای دهه 50 در دانشگاه بــر میگردد. او از دانشــجویان دوره قبل ما بود و ســال 1353 وقتی ما در ســال دوم دانشــگاه بودیم، فارغالتحصيل شد. او از سالهای قبل انقاب گرم نوشــتن شــعر و داســتان بــود، اما آثــاری از او منتظر نشــده بــود. در آغــاز كارش گاه آثــارش را بــه اســتادانی عرضــه كــرد، امــا آنهــا آنچنــان كه بایــد و شــاید آن نوشــتهها را جدی نگرفتنــد اما او با پيگيری و ممارســت و خاقيت بتدریج بهعنوان نویسنده و شاعر تأثيرگذاری در فضای ادبيات مطرح و تثبيت شد. ما در دانشکده زبان و ادبيات انگليسی میخواندیم و 20 واحد درســی هم در رشــته ادبيات فارســی گذراندیم، اما مصطفی رحماندوست برخاف ما رشته تحصيلیاش زبان و ادبيات فارسی بود. از ميان همدانشکدههای من، چهرههایی مانند حسن ابراهيمی، كمال بهروزكيا، محمدرضا یوسفی ...و به ادبيات كودک و نوجوان روی آوردند و هر یک بيش از دهها اثر در عرصه ادبيات ترجمه و تأليف كردند. بهروز غریبپور هم درس و رشته ما بود؛ اما در سال دوم از ادبيات، به هنرهای نمایشی تغيير رشته داد و به دانشکده هنرهای زیبا رفت. من از آن سالها تاكنوندرفضاهاومحيطهایمختلفیاعمازداوریجایزهها،نشستها و ميزگردهای ادبی، انجمن نویسندگان كودک و نوجوان و دورهمیهایی با هم در ارتباط، دوســتی، معاشــرت و همکاری بودیم. خاطرم هســت در ســالهای دولت اصاحــات جمعی از دانشآموختههای دانشــکده ادبيات دانشگاه تهران دور هم جمع شدیم و در آن نشست از مصطفی رحماندوست و تنی چند دیگر از نویسندگان پيشکسوت قدردانی كردیم و آن جمع سنگ بنای دورهمی شد كه سالها ادامه داشت و یکشنبه اول هرماههمدیگررامیدیدیم. دو:مصطفــی رحماندوســت، قریــب نيم قرن اســت در عرصــه ادبيات كــودک و نوجــوان فعاليــت میكنــد، مجموعه شــعرها و داســتانهای متعددی را خلق كرده است و با آثارش برای چند نسل از فرزندان ایران خاطره ســاخته اســت. او در شمار شــخصيتهای «معتدل» در عرصه فرهنگ و ادبيات فارســی اســت و به همراه غامرضــا امامی و تنی چند از نویســندگان با حضــورش در كانون پرورش فکری كــودكان و نوجوانان نقش مهمی در صيانت از این نهاد و اســتمرار فعاليتهای آن كوشيد، در شــرایطی كــه متأثــر از فضــای انقابــی، برخــی جریانهــای انقابی درک درســتی از اهميت این نهاد و فعاليتهای درخشــانش نداشتند و در صدد تعطيل و انهدام كانون پرورش فکری كودكان و نوجوانان بودند و اگر چهرههایی كه اشاره كردم نبودند معلوم نبود سرانجام این نهاد مهم ادبی و هنری و آموزشی كودكان در ایران چه میشد؟! عاوه بر «معتدل» بودن،«خيرخواهی»همازدیگرویژگیهایایشاناستوهموارهپيشگام حمایت و كمک از آسيبدیدگان و محرومان است و خاطرم هست من برای كمک به زلزلهزدگان كرمانشــاه، كمپينی را راه انداختم و مصطفی رحماندوست نخستين كســی بود كه برای این كار خير پيشقدم شد و به دیــدار بچههــا در مناطق زلزلهزده رفت و بــرای آنها چند صد كتاب برد. مثالها از این دســت بســيار اســت، دیگر اینکه در مجله تخصصی ویژه سرطان برای آموزش و پيشگيری از این بيماری نيز با من به عنوان عضو تحریریه این نشــریه همکاری كــرده و میكند و پيامهــای دلگرمكننده و اميدوارانهای را برای انتشار در مجله در اختيار ما میگذارد. عاوه بر اینها او دوســتی بسيار گرامی و عزیز است و هيچوقت نشده من از او همکاری و كمک و همفکری بخواهم و ایشــان دریغ كند، هرگز. او نيم قرن اســت در عرصــه ادبيــات میكوشــد؛ به تعبيــر احمدرضا احمــدی، مصطفی رحماندوســت خادم ادبيات كودک است. برای دوست عزیز و نویسنده پيشکسوت و مطرح سرزمينمان آرزوی سامتی و تندرستی دارم. آمين.