پشتکاردرتصحیحاشتباهات

ســال 2016 یــک ســال انتخاباتــی بود که هرگــز مشــابه آن را نداشــتیم. یکی از فرزندانم توئیتی را نشانم داد که به نظر میرسید این احساسات را در آن زمان خــوب دریافت کرده بود؛ «ایــن کومی از آن داللها و کارچاقکنهای سیاســی است، فقط نمیتوانم تشخیص دهم برای کدام حزب کار میکند.» من دوســت ندارم مورد انتقاد قرار بگیرم اما باید به انتقادات توجه کنم چون همه افراد بشــر گاهی اوقات اشــتباه میکنند. به منظور ممانعت از فلج شدن و آســیب دیــدن از انتقادات، من بهصــورت تجربی انتقادات را به چند دســته تقســیم میکنــم: اگر انتقاد از جانب کســی باشــد که مــن او را بهعنــوان فردی عاقل بشناســم، حتماً به آن توجه میکنم. من به منتقدان ناشــناس حتی اگر جــزو متعصبان حزبی هم باشــند توجه میکنم به شــرط اینکه مطالبشــان منطقی و مبتنی بر واقعیت باشد، در این صورت ممکن است آنها چیزهایی را دیده باشــند که از چشــم من دور مانده است. منتقدان بیمنطق و دیوانه را که تعدادشان هم زیاد است، نادیده میگیرم. چیزی که خیلی اذیتم میکند این ادعا اســت که من عاشــق صداقت و تقوای خــودم هســتم. من از مدتها قبــل نگرا ِن حس خودبینی بــودهام و همچنین نسبت به این واقعیت که تاشم همواره بر این بوده که صادق و شفاف باشم، افتخــار میکنــم. فکر میکنم که راه مــن بهتر از آن متعصبــان حزبی دروغگو است که امروزه زندگی اجتماعی ما را اشغال کردهاند. اما این خطر وجود دارد کــه همــه این افتخار کردنها ممکن اســت چشــمان مرا کور کند و راه رســید ِن دیدگاههای دیگر درباره راستی و درستی را به من سد کند. مــن صدهــا بــار پرونــده ایمیلهــای کلینتــون را در مغزم مــرور کــردهام. بجز اشــتباهاتی کــه هنــگام حضور در مقابــل دوربینهــای تلویزیونی و نحــوه ارائه بیانیــه عمومــی اف بــیآی در روز پنجم ژوئیه داشــتم، متقاعد شــدهام که اگر میتوانستم این کار را یک بار دیگر تکرار کنم، با توجه به مسئولیتم و همچنین آنچه که در آن ایام میدانســتم، دوباره همان کارها را عیناً انجام میدادم. اما همچنیــن فکر میکنم که فــرد معقول دیگری، ممکن بود این کار را به شــیوه متفاوتی مدیریت کند.