مجلس باید بازتاب دهنده خواست عمومی جامعه باشد

عبــاس عبــدی، تحلیلگــر سیاســی نــگاه مثبتــی به ترکیــب آینــده مجلس یازدهم ندارد. او معتقد اســت که طیفهای غیر اصالحطلب بیشــتر از 15 درصــد جامعه را نمایندگی نمیکنند و اصالحطلبان هم با رمق کمی وارد انتخابات شدهاند.

از ترکیب ثبتنــام کنندگان برای حضور در انتخابــات مجلس و وزنی که هر کــدام از طیفها در مرحله ثبت نام از خودشــان نشــان دادند آیا میشــود به گمانههای اولیهای از نوع رقابت انتخابات اسفند رسید؟

پیگیر ترکیب اصولگرایان نیســتم. چون مســأله مهمی برای ما نیســت. ضمــن اینکه فکر میکنــم احتماالً نیروهای کمتر شناختهشــده دیگری هم از آنــان هســتند که بعــداً ســعی میکنند رونمایــی کنند. لذا مســأله ما آنها نیســت؛ مســأله مهم اصالحطلبان هســتند. فکر میکنم که با یک ظرفیت زیر متوســط وارد میدان شــدهاند و با این حســاب گمان نمیبرم که بتوانند طرفداران خود را برای فعالیت و رأی دادن قانع کنند. اگــر االن بخواهیم بر مبنای این ثبت نامها دســت به پیشبینیهایی بزنیم، چه احتماالتی پیش رو هستند و چه احتماالتی دست باالتر را دارند؟

وقتــی اصالحطلبــان یا طرفــداران آنهــا نیاینــد، دیگر فکــر نمیکنم که جزئیــات نتیجــه انتخابــات تأثیرگــذار و بــا اهمیــت باشــد. در مــورد همین انتخابــات، معتقــد بــودم کــه حتــی اگــر اصالحطلبــان بــا ظرفیــت کامــل میآمدند، باز هم کافی نبود، بلکه باید نیروهایی فراتر از اصالحطلبان هم میتوانستند در این انتخابات حاضر شوند و نامزدهای خود را داشته باشند و طرفداران خود را دعوت کنند. نامزدهای فعلی غیر از اصالحطلبان بعید اســت کــه بتوانند 10 یــا 15 درصد جامعــه را نمایندگی کنند. بــرای همین، خیلی موضوعیتی ندارد که بین آنها دســت به انتخاب بزنیم. همه آنها در اصل در شرایط کنونی جامعه ایران یک چیز هستند و یک چیز میگویند. با توجه به وضعیت کســانی که وارد انتخابات شدند چه گمانهزنی ای درباره رئیس احتمالی مجلس بعد میتوان مطرح کرد؟ مهمتر اینکه با این ترکیب توافقها یا رقابتها برای رسیدن به گزینه ریاست به نظر شما چگونه خواهد بود؟

همــان طــور که گفتم، فــرق نمیکند که چه کســی رئیس میشــود و چه کســی مرئــوس. مهم این اســت که نهــاد مجلــس بازتاب دهنده خواســت عمومی جامعه باشد.

اگــر این بود و نامزدها میتوانســتند چنین خواســتهای را بازتاب دهند و مردم هم به همان نســبت شــرکت میکردند، مســائل بعدی آن از جمله ریاســت مجلس موضوعی فرعی به حســاب میآید. اگر این هم نباشــد باز هم مسائل دیگر به نسبت بیاهمیت است. اینکه در اردوگاه اصالحطلبی کسی در قامت ریاست مجلس، به سیاق آنچه که در ادوار گذشــته شــاهد بودیم وارد میدان رقابت نشــده، نشــانه و معلول چیســت؟ آیا اگر اصالحطلبان یک یا دو چهره در ســطح ریاســت مجلس را هم وارد میدان میکردند، در وضعیت آنها تفاوتی ایجاد میکرد؟

مســأله فقط محدود به اصالحطلبان نیســت و داشــتن چهره در سطح رئیس مجلس مطرح نیســت. موضوع حس و روحیهای اســت که بخواهند برای حضور در مجلس داشته باشند که به نظرم آن را ندارند. دلیل آن هم یکی مشکالت تحلیل آنان است و دیگری هم عدم حمایت بدنه اجتماعی است که با آنها در ارتباط هستند. این نوع ثبتنام آنها در انتخابات، بیشتر حالت رفع تکلیف و آیینی دارد. فکــر میکنید تــا همینجــای معــادالت انتخاباتــی، هرکــدام از اضــالع این انتخابــات و طیفهای مختلف متعلق به جریــان اصولگرا یا اصالحطلب با چه تاکتیکی ورود پیدا کردهاند؟

فکــر نمیکنــم کــه اصالحطلبان بتوانند یــک حضور جــدی و مؤثری در انتخابات داشــته باشــند. چون انتخابات که فقط ثبت نام نیست. ثبت نام کردن ســادهترین کار در مرحله انتخابات اســت. حتی این کار ســاده را هم نتوانســتند آن طوری که انتظار میرفت، انجام دهنــد. بنابراین گمانم این اســت که اصالحطلبان نمیتوانند ســتادی را به صورت درســت و حســابی تشــکیل دهند و نیروهایشــان هم پای کار نمیآیند و عمــالً بین زمین و هوا میماننــد. وقتی هم که اصالحطلبان نباشــند، رقابت بــه آن معنای جدی شــکل نمیگیرد. بعید میدانم که در بین اصولگرایان هم اتفاق جدی رخ بدهــد. رخ هــم بدهد یــا ندهد تأثیر زیادی در سرنوشــت کشــور و انتخابات ندارد. تا همین مرحله ثبت نام و همین طور تدارکی که از گروههای مختلف سیاسی بــرای انتخابات میبینیم، به نظر شــما هــر کدام از طیفهــا و طرفین رقابت بــا چه میــزان از ظرفیــت و توان خــود وارد میدان شــدهاند؟ بــه عبارتی فکر میکنیــد امیــدواری و رؤیای پیــروزی در کــدام اردوگاه جدیتر اســت و کدام اردوگاه ناامیدانهتر وارد میدان شده است؟

■ ادامه در صفحه 3