بودجه ؛1399 آزمون مجلس
نماینــدگان مجلــس بالفاصله پــس از افزایــش قیمــت بنزیــن اقــدام بــه ارائه طرحــی کردنــد کــه خواهــان بازگشــت قیمــت بهشــکل ســابق بــود. طرحــی چندفوریتی. پیش از رســیدگی چرا طرح را مســکوت گذاشــتند؟ این پرســش برای بسیاری پیش آمد که چرا مجموعه نمایندگان وارد تصمیمی میشوند که تا این حد دچار ابهام و ایراد است که مجبور میشوند آن را کنار بگذارند؟ آیا هیچکس نبود که حداقل با این تصمیم مخالفت جدی کند تا اکثریت قاطع نمایندگان زیر چنان طرح چند فوریتی را امضا نکنند؟ پاسخ این است که منطق نماینــدگان مجلــس در این شــرایط و در ورود به مســائل کشــور، کوشش برای رأیآوری و همراهی با موج است و این نگاه لزوماً به نفع کشور نیست و موجب بهبودی امور نخواهد شد. درست است که نمایندگان مجلس آن طرح را پس گرفتند و اجرا نشد، ولی این پس گرفتن، نباید موجب شود که ایراد رویکرد اصلی آنان نادیده گرفته شود. زیرا اکنون که فصل تصویب بودجه است، همان علل و زمینههایی که موجب ارائه آن طرح شــد، کمــاکان وجود دارد و آثار خود را هنگام تصویب الیحه بودجه نیز به جا خواهد گذاشت. ایــن مثل آن اســت که عینک یک نفر تصویر اشــیاء را شکســته و غیرواقعی نشــان دهد. اگر ما یک بار او را از این اشــتباه در آوریم، مشکل او را حل نکردهایم. او باید عینک خود را تغییر دهد و اال باز هم اشیاء را غیرواقعی و شکسته خواهد دید. بنابراین نمایندگان مجلس ابتدا باید به این پرســش پاسخ دهند که در چه فرآیندی و چه چارچوبی نفس میکشیدند که اکثریت قاطع آنان آن طرح را ارائــه کردنــد که رهبری را مجبور به دخالــت نمودند. ابتدا باید آن چارچوب و فرآیند را اصالح کنند.واقعیت این اســت که حتی بودجه سال 1398 هم با مشکل مواجه است، چه رسد به بودجه سال .1399 فرض کنیم که 20 درصد کسری بودجه باشد. چند راه برای حل این ماجرا وجود دارد. یکی استقراض از بانک مرکزی که موجب افزایش تورم و پایه پولی میشود. دوم کاهش هزینههای عمرانــی و نگهــداری وضــع موجــود طرحهــای ســرمایهگذاری شــده که موجب بیکاری و افزایش اســتهالک میگــردد و تولید را کاهــش خواهد داد. ســوم کاهش 20 درصد از کل هزینهها اســت که یکسان همه امور را کم کنند که این کار نیز شدنی نیست، بویژه در حوزه دستمزد و حقوق. بنابراین باید تصمیم دیگری گرفت. همان تصمیمی که در زندگی شــخصی خــود میگیریم. ما یک ســبد مصرفی داریم. برای مثال اجاره، غذا و خوراک، بهداشت، آمــوزش، حملونقــل، تفریــح و ســرگرمی ...و اگــر به هــر دلیلی درآمد ما کم شــود و دیگر نتوانیم مثل گذشته خرج کنیم چه کار میکنیم؟ در درجه اول مخارج غیر ضرور را کم میکنیم. مثالً در خوراک خود، گوشــت را کم میکنیم، از رفتن به رســتوران پرهیز میکنیــم، میکوشــیم از جاهــای ارزانتر خرید کنیــم ...و مخارج تفریح و ســرگرمی را کم میکنیم، در حمل و نقل میکوشــیم که از اتوبوس به جای تاکسی یا خودروی شخصی استفاده کنیم و الی آخر... ولی اجاره خانه یا حداقلی از بهداشت و غذا را نمیتوانیم بــه راحتی تغییــر دهیم. پوشــاک را نمیخریــم و از همان لباس قدیمیتر استفاده میکنیم. در بند نو کردن کفش نخواهیم بود. حاال پرسش این است که بندهای غیر ضرور در بودجه کشور از نظر نمایندگان کدام است؟ آیا هنوز دنبال پول گرفتن برای طرحهای محلی و منطقهای خود هستند که فایده چندانی ندارد؟ آیا دنبال تصویب ردیفهای بودجهای هستند که افراد دارای صدا و قدرت البی در پشــت صحنه خواهان افزایش آن هســتند. بودجه ســال 1399 نشــان خواهــد داد که نمایندگان مجلس تــا چه حد در پی منافععمومهستندوتاچهحدباوضعیتکمبودمنابعهمراهی میکنند و تا چه حد دنبال تصویب ارقام مورد عالقه خود هستند. دوران وفور درآمدهای نفتی گذشته است باید قناعت کرد.