عزم بهارستان با دستان خالی

مخالفان دولت با کدام کارنامه «دِر باغ سبز» نشان میدهند

طیفهایی از اصولگرایان که بتدریج ترجیح میدهنــد از زیــر ایــن تابلوی سیاســی خارج و نامهــای جدیدی همچون «ارزشــیها» یا «انقابیهــا» یــا «نــو اصولگرایــان» را برای خود انتخاب کنند، از هم اکنون خود را پیروز انتخابات مجلس یازدهم میدانند. آنها در مواضع خود دولت و مجلس مستقر را آماج حمات خود کرده و از هم اکنون وعده رفاه، آرامــش و دوران وفور نعمت ســر میدهند. از منظــر آنهــا آنچه مــردم ایران ایــن روزها بخصــوص در حــوزه اقتصــادی و معیشــتی بدان دچار هستند، از سر بی کفایتی دولت و بی لیاقتی مجلس است و حاال آنها آمدهاند کــه «ســنگر»ها را یکــی یکــی فتــح کننــد. در حقیقــت بــه نظــر میرســد اســتراتژی آنهــا بیاعتبار کردن دو قوه مجریه و مقننه است.

علیرضــا زاکانی از نمایندههای دورههای هفتــم تــا نهــم مجلــس، روز دوشــنبه در خبرگــزاری فــارس هنــوز نــه انتخاباتــی انجــام شــده و اصطاحاً نــه به بار اســت نه بــه دار، وعــده داده کــه در مجلــس آینــده طــرح مدیریــت مصــرف ســوخت یــا همان ســهمیهبندی بنزیــن را تغییــر خواهند داد. او همچنیــن بــا توصیــف دولــت بــه صفاتی همچــون ناکارآمــد، ناامیــد و خســته، بــه تخریب آن بســنده نکــرده و گفته: «مجلس هم نتوانســته برای چنین دولتی ریلگذاری کنــد و از عهده نظــارت دقیق هــم برنیامده اســت. دولــت و مجلــس بایــد از مــردم عذرخواهی کنند.» نماینده ســابق مجلس، آینــده کشــور را درخشــان دانســت و گفــت: «ملــت ایــران حتمــاً ایــن امــکان را فراهــم مــیآورد کــه از اســباب ایــن ویرانیهــا و بیتدبیریها عبور کنند. امید داریم به لطف الهی و کمک مردم، موفق شــویم و کشــور را از دســت آقای روحانی و دوســتان ایشان که اوضــاع نابســامان کنونــی را ایجــاد کردنــد، خارج کنیم و کشور را دوباره بسازیم.»

محســن پیرهــادی کــه پیــش از ایــن از بســیج شــهرداری به عضویت شــورای شهر چهارم درآمده بود و حاال دبیرکل جمعیت پیشرفت و عدالت (حزب حامی محمدباقر قالیبــاف) اســت هــم همین خــط تحلیلی و خبری را دنبال کرده و به فارس گفته اســت: «برداشــت من این اســت کــه جریانی که در مجلــس کارنامه چندان قابــل دفاعی ندارد و مصلحــت را بر ترک این میــدان دیده، در میادین دیگر هم حداقــل در آینده نزدیک، توفیــق چندانــی نداشــته باشــد... واضــح اســت که مــردم از وضعیــت مجلس فعلی راضی نیســتند... کم ســوادی، بــی اطاعی، عدم رعایت شــأن نمایندگی، کارچاق کنی، برخــورد توهین آمیز با مردم و حتی دســت داشــتن در پروندههــای کان مالی، از جمله اخبــار ناامیدکننــدهای بــوده کــه از مجلــس دهــم به جامعــه ایــران مخابره شــد و همه میدانیــم مــردم تــا چه حد نســبت بــه این امور حساسند.»

محمدباقــر قالیبــاف، شــهردار اســبق تهــران کــه او نیز بعــد از ناکامیها در مســیر پاســتور حــاال عــزم بهارســتان کــرده هم در بیانیــه انتخاباتــی خود نوشــته: «همــه اینها بیــش از پیش روشــن میکــرد که مــا نیاز به یــک دولت جهادی و کارآمــد داریم تا چرخ اجرایی این کشــور پر از منابع و ذخایر مادی و انســانی را بــه حرکــت درآورد و امیــد را به مردم برگرداند. بــه عنوان پیش درآمدی بر این اتفاق ما باید شــاهد ایجاد مجلسی نو با حضــور چهرههای نو، رویکرد نــو و ایدههای نو باشــیم لذا تــاش کردم با طــرح مجلس نو، فضایی را برای این مسأله ایجاد کنم و به جوانترهــا کمک کنم تا بــا ورود به مجلس، چنین اتفاقی را رقم بزنند.»

مهــرداد بذرپــاش، از دیگــر چهرههــای این جریان سیاســی هم 10 آذر در یادداشتی همچــون دیگــر همفکــران خــود تا توانســته از خجالــت دولــت و مجلــس درآمــده و نوشــته: «مــا در وهلــه اول، بــرای اصــاح وضعیت فعلی و ترمیم ایرادات و اشکاالت ســاختاری، نیــاز بــه بســیج اراده ملــی برای تشــکیل یــک مجلــس مقتــدر، انقابــی و راهگشــا داریم. اصرار دارم روی ویژگیهای اقتدار و گرهگشــایی و از همه مهمتر انقابی مجلس بیشتر تأمل کنیم. این گزاره که نبود مجلــس مقتــدر و دلســوز، عامــل اصلی در عــدم اصاح رویههای اشــتباه دولت اســت و چــه بســا نبــود ایــن فقــره در جــری شــدن دولت در تداوم راهبردها و تصمیمات غلط خــود اثر محوری داشــته اســت، تقریباً مورد انــکار و کتمان هیچکس نیســت. متأســفانه اولویــت پیــدا کــردن منفعتطلبــی عدهای در مجلــس، یــک مجلس مســئولیتگریز و عقیم را پدیدار کرد که به جای حسابکشــی و تنظیــم دولــت، بــه ماشــینی بــرای هموار کردن تصمیمات اشــتباه داخلــی و خارجی دولت تبدیل شده است.» ■بــی اعتبــار کــردن دولــت و مجلــس و جای خالی راهکار

ســاختار انتخابــات مجلــس در کشــور ایــران بــه گونــهای اســت کــه خواســته یــا ناخواســته آنچه برجسته میشــود، شعارها و وعدههاست که جای برنامهها را میگیرد. قاعدتــاً انتخابــات پیــش رو هــم بــا توجه به عــدم اصاح ســاحتارهای انتخاباتــی از این منظــر تفاوتــی بــا ســایر انتخابــات نخواهــد داشــت. با این حــال تا اینجــای کار منتقدان مجلس و دولت فعلی گذشته از آنکه اساساً هیچ اشــارهای به برنامههای خود نکردهاند و توضیــح ندادهانــد راه حلهــای آنها برای کارآمد کردن مجلــس و دولت به زعم خود پــر از عیب چیســت، حتــی از دادن شــعار و وعده هم شــانه خالــی کردهاند جز همانکه علیرضا زاکانی گفته طرح مدیریت سوخت را اصــاح خواهــد کــرد. ایــن هــم البتــه بــه نظــر نمیرســد از ســر ناآگاهــی بلکــه از ســر فرصتطلبــی و موجســواری اســت وگرنــه مجتبــی ذوالنــور، نماینــده قــم در مجلــس فعلــی و همفکر آقــای زاکانی هم همان روز اجــرای طرح یــاد شــده روی این موج ســوار شــد امــا خیلــی زود و قبــل از شــروع جلســه علنی یکشــنبه با ســد ســخنان رهبــر معظم انقاب روبهرو و آرام شد. این طیف سیاسی تنهــا به یکســری اصطاحــات و مفهومهای کلی بســنده کــرده و گویــی کوبیــدن بر طبل بــی اعتبارســازی دولــت و مجلــس را بــرای رأیآوری خــود مکفی میدانند! در حقیقت آنچه مشهود است، ادعاها و طبل پر صدای جریان مخالف دولت به لحاظ ایجابی بسیار میــان تهــی به نظــر میرســد و آنها بــاز هم همان ســیاق گذشته خود یعنی رویکردهای ســلبی را در پیــش گرفته اند یعنــی به جای آنکــه بگوینــد خودشــان اصطاحــاً چــه در چنتــه دارنــد، مــدام میگوینــد رقیبــان چــه ندارنــد یــا چــه کردند. چنیــن رویکــردی اگر از ســوی جریانهــای جدید و بــدون کارنامه مطرح میشــد، شــاید چندان حرجی بر آن وارد نمیشد اما مدعیان امروز خود کارنامه قابــل اندازهگیــری دارنــد. هــم دولتهــای نهــم و دهــم متعلــق بــه همیــن جریــان

سیاســی بــوده و هم مجالس هفتم، هشــتم و نهم. بــه تعبیری ماجرا وقتی تأســفبارتر و عوامفریبانهتر میشــود که بدانیم مجلس دهــم کــه ایــن روزهــا در تیــررس حمــات ارزشــیها قرار گرفته، مجلســی در ید اختیار اصاحطلبــان نبــوده کــه حــاال اصولگرایان چوب حــراج به اعتبــار آن میزنند. مجلس دهــم هــم حتمــاً هماننــد مجالس گذشــته کوتاهیهــا و ضعفهایــی داشــته کــه قابــل انــکار نیســت اما مگــر مجلس نهم، هشــتم و هفتــم کــه اکثریــت آن در اختیــار همیــن طیــف سیاســی بــود، بــه لحــاظ کارکــردی، نهــادی بســیار متفاوتتــر از مجلــس دهــم بــود؟ جریان موســوم به ارزشــی یــا انقابی آیــا بــه فــرض اکثریــت شــدن در انتخابــات پیــش رو، مجلســی متفــاوت از مجالــس یاد شــده تشــکیل خواهنــد داد؟ بســیاری از همانهــا که زمانی متهم بــه «وکیلالدوله» میشــدند، حاال رقیبان انتخاباتــی خود را با همین چــوب میرانند. ایــن تناقضگوییها را بــه نظر میرســد باید در همــان چارچوب انتخاباتــی صرف و رجزخوانیهای مرســوم معنــا کرد کــه به واقع خالی از محتوا و ســوار شــدن روی مــوج برخــی نارضایتیهاســت و بــه نظر نمیرســد از ناحیــه آن «آبی برای مردم» گرم شود. ■ موضع حداد عــادل دربــاره گرانیها وقتی دولت و مجلس دست اصولگرایان بود

ایــن جریــان سیاســی در حالــی شــانس یــا برگ برنــده خــود را برجستهســازی تورم و گرانــی و مشــکات معیشــتی میدانند که چنــد صباحی پیشتر خود نیــز دچار همین وضعیــت و در مقــام دفــاع بودهانــد. مثــاً غامعلــی حــداد عــادل کــه گفتــه میشــود مرد پشــت پرده انتخابات این جریان است، وقتــی در مجلــس هشــتم و یکســال بعــد از روی کارآمــدن دولــت محمــود احمدینژاد در یــک نشســت خبــری شــرکت کــرده بود، در اولیــن پرســش بــا ســؤالی دربــاره مــوج گرانیهــا بــا وجــود مصوبــه مجلــس هفتم دربــاره تثبیــت قیمتهــا روبــهرو میشــود. پاســخهای او خیلــی قابــل تأمــل اســت: «تثبیــت قیمتهــا یــک مصوبــه زمــان دار بــود. بار اول کــه آن را تصویــب کردیم برای ابد تصویب نکردیم، چون در هیچ کشــوری معنی نــدارد کــه قیمتها برای ابــد تثبیت شــود. تنها برخــی قیمتهایی کــه در اختیار دولــت بــود همچــون آب، بــرق، ســوخت و هزینههــای پســتی تثبیــت شــد و در بقیــه قیمتهــا تثبیت نداشــتیم. برخــی گرانیها نه دســت دولت اســت و نه دســت مجلس، بلکه تابع شرایط بینالمللی است. افزایش قیمــت فوالد و میلگــرد که به تبع آن قیمت مســکن نیــز بــاال رفته تابــع افزایــش قیمت آهــنآالت در بازارهــای جهانــی اســت. همچنیــن بهعنــوان مثــال در قیمــت مــس عنوان شــده کــه امســال در بازارهای جهانی قیمتی چهار برابر ســالهای گذشــته داشته اســت لــذا طبیعی اســت کــه در بــازار ایران نیــز اثرگــذارد، لذا تثبیــت قیمتهــا در این مــوارد به مصلحــت نیســت...البته مقداری در بحث گرانی بزرگنمایی شده است، چون آمار بانک مرکــزی از افزایش بهای کاالهای مصرفی در ســه ماهه اول امســال خبر داده که در مقایســه با افزایش بهای همین کاالها در ســه ماهه اول ســال ۴۸۳1 کاهش نشــان میدهد.» (روزنامه شرق 4 مرداد 5۸) حاال همین پاســخها اگر از زبــان یک مقام دولت فعلــی بیــان شــود از ســوی همیــن جریــان سیاســی نزدیک به آقای حداد عادل توجیه و فرافکنی خوانده میشود. ■ کارنامه اصولگرایان

با ایــن همه همچنان این ســؤال اساســی باقی اســت کــه این همه «درباغ ســبز نشــان دادن» بــر پایــه کــدام کارنامــه اســت. مرکــز پژوهشهــای مجلــس خــرداد 96 گــزارش مبسوطی از عملکرد اقتصادی 4 دولت بعد از جنگ (هاشــمی رفســنجانی، ســید محمد خاتمــی، محمــود احمدینــژاد و دولت اول حســن روحانی) را منتشــر کرده کــه میتواند محک مناســبی برای ســنجش عیار ادعاها و توانمندیهای هر کدام از طیفهای سیاسی حــال حاضر باشــد. عملکرد دولــت محمود احمدینــژاد کارنامــه جریانــی اســت که این

روزهــا بیمحابا اصاحطلبان و اعتدالگرایان را زیــر ضرب بردهاند. بر اســاس گــزارش یاد شــده بیشــترین درآمدهای حاصل از فروش نفــت و گاز به دولــت احمدینژاد اختصاص دارد بــا ایــن توضیــح کــه بیشــترین تــورم (4ســاله) هم متعلق به دولت دهم است با ۸.۸1 درصــد. دولــت نهم یعنــی دولت اول احمدینــژاد نزدیــک بــه 00۳ میلیــارد دالر )29۸.4( و دولــت دهــم یعنــی دولــت دوم احمدینــژاد نزدیــک بــه ۳2۳ میلیــارد دالر )۳22.9( درآمــد حاصــل از فــروش نفــت و گاز داشته اســت. دولت هفتم ۸9.6 و دولت هشــتم 125.1 میلیــارد دالر و دولــت یازدهم 164.6 میلیــارد دالر درآمــد کســب کردهانــد. مضــاف بر اینکــه کمترین رشــد دســتمزدها هــم متعلق به دولت دهم یعنی دولت دوم احمدینــژاد اســت بــا منفــی .17 (درآمدها بــر اســاس قیمــت ثابــت دالر در ســال 2010 محاســبه شــده اســت) حال آنکه در مقایسه ۳ دولــت خاتمــی، احمدینــژاد و روحانــی کمتریــن تــورم 4 ســاله متعلــق بــه دولــت هشــتم (دولت دوم خاتمی) بــا 14.5 درصد و بیشــترین رشــد دســتمزدها هم متعلق به همین دولت اســت با مثبت .22 در متوســط رشــد اقتصادی 4 ســاله هم دولــت دهم با 5 درصــد بدترین کارنامه و دولت هشــتم با 26 درصــد بهترین کارنامه را از آن خود کردهاند. شــاخص مهم دیگر تعداد شغلهای ایجاد شــده در دولتهــای اصاحــات، اصولگــرا و اعتدالــی اســت. بــر اســاس گــزارش مرکــز پژوهشهای مجلس، در دولت نهم با وجود درآمد 00۳ میلیارد دالری، جلو جدول تعداد ایجاد اشــتغال در طول 4 ســال، عــدد منفی 120 جا خوش کرده و در دولت دهم با درآمد 22۳ میلیارد دالر ۸21 هزار شغل ایجاد شده است. این رقم برای دولت یازدهم (روحانی) با درآمــد 164 میلیــارد دالری دو میلیون نفر اســت کــه بهتریــن عملکــرد در دولتهــای مختلف محسوب میشود.

در حقیقت آنچه مشــخص اســت دولت اصولگــرای احمدینــژاد با وجود بیشــترین درآمدهــا، بدتریــن عملکــرد را در شــاخص تــورم، رشــد اقتصــادی، رشــد دســتمزدها و بخصــوص ایجــاد اشــتغال داشــته اســت. بماند که فشــارهای خارجــی دولت روحانی بســیار بیشــتر از دولــت احمدینــژاد بــوده اســت. حــاال ایــن اعــداد و آمــار شــاخص خوبــی بــرای ســنجش توانمندیهــا و ادعاهــای جریان سیاســی مخالــف دولت و اصاحطلبان اســت که با عده و عده فراوان پای به میدان رقابت گذاشــتهاند بخصوص کــه تعــداد زیــادی از وزرای دولتهای نهم و دهــم هم عزم بهارســتان کردهاند. هر چه هســت ایــن کارنامــه با ایــن حجــم از ادعا و آسمان و ریسمان بافتن نمیخواند.