حمالت توقفناپذیر اصولگرایان علیه دولت
حمــالت و انتقــادات اصولگرایــان علیــه دولــت توقفناپذیر اســت. در پاســخ به این حمالت به دو نکته میتوان اشــاره کرد؛ پیــش از پرداختن به آنها بایــد گفت کــه ایــن دولت مثل هــر پدیــده دیگری نقاط ضعف و قوتی دارد و چنین نیســت که کســی بخواهــد آنها را نادیده انگارد. ولی آیا مســئولیت کامل مشــکالت متوجه دولت اســت یا میباید ســهم هر بخــش حکومت را در این مســئولیتها روشــن کرد؟ منظــور از این کار گرفتن گریبان این و آن نیســت، بلکه فهم دقیــق ماجــرا برای رفع مشــکل اســت. این روزهــا دو موضــوع در فضای عمومی برجســته شــده اســت که بایــد آنهــا را از حیث مســئولیتپذیری دســتاندرکاران تحلیل و نقد کرد. یکی خبر منتشــره از ســوی خبرگزاری رویترز درباره کشــته شــدن هزار و 500 نفر در جریان حــوادث آبان ماه در ایران است و دیگری عدم تصویب FATF در مجمع تشخیص مصلحت اســت که با توجه به نزدیک شــدن زمان برگزاری اجالس دورهای مربوط بــه آن و احتمــال قــرار دادن ایران در لیســت ســیاه این اجــالس، باید به عواقب آن بیشتر فکر کرد.
تردیدی نیســت که خبر رویترز به لحاظ حرفــهای ایرادات جدی دارد. درست است که خبرگزاریها در مواردی از قول منبع ناشناس خبر را نقل میکننــد، ولی این اخبار باید با قراین موجود تطابق داشــته باشــد. اصوالً چنــان جلســهای کــه از قول منبــع آن خبرگزاری نقل شــده نمیتوانســته درســت باشــد، زیــرا اخبــار ایــن جلســات در این حــد و اندازه به ســرعت علنــی میشــود و مهمتــر از آن شــواهد عینی بــرای چنین تعــداد تلفاتی وجود ندارد، چون با وجود اینترنت و شــبکههای اطالعرســانی به سرعت میتوان به ابعاد ماجرا پی برد.
ولی این خبرســازیها در درجه اول قــرار اهمیت ندارد. آنچه برای ما مهــم اســت، توجه به مســئولیت این گونه خبررســانیها در داخل کشــور اســت. آیا دولت متولی این حد از محدودیتهای خبری در کشور است؟ صدا و ســیما که مهمترین رســانه کشــور اســت تا چه حد در شفافسازی خبــری موفق بوده اســت؟ نــه فقط این مــورد، بلکه در بیشــتر زمینههای سیاســی و اجتماعی و حتی اقتصادی نقش اول قدرتهای غیر پاســخگو ولی مؤثر را میتوان دید.
مورد دوم تصویب FATF در مجمع تشــخیص مصلحت اســت. برای ایــن منظور کافی اســت به ســخنان دبیر ایــن مجمع توجه کنیــم که گفته اســت: «لوایــح FATF هماکنــون در مجمــع تشــخیص مصلحــت نظام در حال بررســی اســت... هنوز چیزی نمیتوانم دربــاره آن بگویم... هنوز مشــخص نیســت... نمیتوان زمان پایان را به طور مشخص اعالم کرد... پــس از بررســیهای الزم در آینده دربــاره لوایــح FATF صحبت خواهم کرد.»ایــن حرفها فقط اثبات عدم توجه به مســئولیت خطیر آن نهاد را نشان میدهد. مجمعی که کار چندانی جز اظهار نظر در این موارد ندارد چگونه یک ســال کمی بیشــتر یا کمتــر، موضوع به این مهمــی را معطل میکنــد و نظام بانکی و ارتباطات پولی کشــور را در وضعیت گروگان قرار میدهــد و هیچ توجهی هم به درخواســتهای دولــت برای تصویب این لوایح نمیکند؟ این نهایت بیمســئولیتی در عین قدرتمندی اســت. اگر فردا یا امروز نتوان غذا و دارو خرید و وارد کرد مردم آن را از چشم دولت میبینند، در حالی که ریشــه مســئولیت آن به چنیــن تصمیماتی مربوط میشود.
واقعیت این اســت که حکومت یک پدیده کلــی و اجزای آن مرتبط با یکدیگر هستند، مردم هم کمابیش همین طور تحلیل میکنند. در حالی کــه برخــی افراد درون ســاختار رســمی قدرت، گمــان میکننــد میتوانند حساب رفتار خود را از دیگران جدا نمایند. میتوانند تصمیم بگیرند ولی مســئولیت نپذیرنــد و نتایــج بد و خطرنــاک تصمیمات خــود را به زمین دولت بیندازند و از این آب گلآلود ماهی خود را در انتخابات صید کنند! چنین مباد!