ميثاقيان در روزهاي دور از برج ميالدياش

رقابت بر ســر ابقا در ليگ برتر فوتبال كشــور بين دو تيم صباي قم و ســياهجامگان مشــهد است و اين در صورتي است كه بپذيريم سقوط ماشينســازي قعرنشين به دستهاي پايينتر از حاال قطعي شده و شانسي براي اين تيم متصور نيست. ديدارهاي هر دو تيم فوق در چهار هفته باقيمانده از فصل جاري ليگ برتر بسيار سخت است و سياهجامگان بايد در اين مدت با صنعت نفت آبادان، پيكان، ماشينسازي و پرسپوليس مسابقه بدهد. دو ديدار آخر براي تيم مشهدي آسانتر خواهد بود زيرا تا آن زمان هم سقوط ماشينسازي به «ليگ يك» قطعي شــده اســت و هم قهرمان شدن پرســپوليس در ليگ برتر و در نتيجه با انگيزهاي كمتر به ميدان ميآيند اما دو مسابقه پيشرو براي سياهجامگان نفسگير است.

تغییر آشکار وضعیت صنعت نفت هر چند تا حد زيادي به ســاحل امن رســيده اما چون در صورت شكســت در ديدارهــاي بعدياش جايــش را در ليگ برتر از دســت خواهــد داد، مســابقه روز جمعه با ســياهجامگان را جدي خواهد گرفت و پيكان نيــز چون هنوز در كورس تصاحب رتبه چهارم ليگ و به تبع آن نيل به مجوز آســيايي فصل بعد قرار دارد، در ديدار 31 فروردين خود مقابل ســياهجامگان در مشهد هر چه توان دارد، ارائه خواهد داد. با ايــن حال خيليها معتقدنــد اكبر ميثاقيان سرمربي ســياهجامگان چنان تسلطي در اداره تيمهــاي در معرض ســقوط دارد و چنان اين تيمها را منظم ميســازد كه البد تيم فعلياش را نيز از گرداب ســقوط خواهد رهانيد و نتايج حاصلــه ســياهجامگان در دو مــاه و اندي كه ميثاقيــان جاي خداداد عزيــزي را در اين تيم گرفته، چنان مثبت بوده اســت كه باور فوق را تقويت ميكند.

هر گونه جوشش آنهايي كه به بيش از اين اعتقاد دارند ميگويند اين مرد جالب و ســنتي و پرانگيزه و سرسخت مهرهمار دارد و با آن ميتواند هر گونه جوشش الزم را در تيمهاي تحت فرماندهي خود ايجاد كند و در سايه آن به نتايج مورد نظر برسد. اكبر آقا نيك ميداند بيش از آنكه مسائل فني در اينگونــه تيمها عمده باشــد، نكات روحي رواني اهميت دارد و اصوال فرصت در هفتههاي پاياني ليگ براي ارتقاي فني چشــمگير تيمها وجود ندارد و اگر تا ديروز در راه كســب برتري روحي به قول خودش به شاگردانش شوك وارد ميكــرد و گاه حتي با بطري آب به سرشــان ميكوبيــد(!) يا حرف از انداختن خود از باالي برج ميالد به پايين ميزد، اينك منطقيتر شده و برخوردي اصوليتر دارد و بازيها را با جنجال و هيجانــي كمتر طوري طراحي و اجرا ميكند تا تيمش امتيازات الزم را براي بقا بگيرد. تیم بيشکست او هر كار كه ميكند (و نقد و تغيير بيشــتر آن را به مطلعان ميســپريم!) اين مساله مشخص اســت كه از زمــان آمدن او به جــاي خداداد عزيزي آتشــين مزاج تيم مشــهدي راحتتر نفــس ميكشــد و پرشــورتر اســت، اهدافي اصوليتر دارد و برنامههايش قابليت بيشــتري براي اجراي موثر دارند. با چنين روال و ادواتي بوده كه ســياهجامگان طي اين مدت استقالل خوزســتان را برده و از اســتقالل تهران نتيجه مساوي گرفته و اصوال شكست نخورده است و اگر به اين روال ادامه بدهد و صبا پيروزي عالي اخيــرش برابر تراكتورســازي را با نتايج خوب ديگري همــراه نكند، به قيمــت همراه كردن صبا با ماشينســازي در راه سقوط به دستهاي پايينتر خودش در ليگ برتــر ماندني خواهد شد.

در این بازي آسان سخت! متهم كردن ميثاقيان كه به سبب توان فراوانش در پرتابهاي اوت دســتي در ايام جواني اكبر اوتي ناميده ميشــد، به سنتي بودن و نداشتن علم روز به آســاني دادن شــعارهاي بيپايه به ســود رقباي او و مربياني است كه بايد از وي در عرصههاي سخت موفقتر باشند اما نيستند. ايــن فوتبال اســت بــا تمــام ســختيها و دالوريهايش و يك ميدان معموال 90 در 120 متر براي طراحي و ماجراجويي و بازي و تالش در راه توفيق. در اين بازي «آســان ســخت» اكبر آقا كارش را بلد اســت. او «كامپيوتر» و به قول بعضيها «با كالس» نيست اما موثر و كارساز است و به گفته قديميها مسلح و مجهز به مهرهمار و اين البته بهتر از نداشتن اين مهره است! تيمملــي فوتبال بانــوان ايــران در فاصله كمتر از دو مــاه مانده بــه رقابتهــاي انتخابي جام ملتهاي آسيا شكل گرفت و البته از همان موقع ميشــنيديم كه برايش آيه يأس ميخوانند. يك واژه تكراري و شوم، مثل بختك سايه انداخته بود بر سر تيم دختران فوتبال ايران كه «نميتوانند». بعد رســيديم به يــك تناقض؛ چهــار بازي، دو پيــروزي و دو شكســت. در آن دو پيروزي، يك اقتــدار و قدرت خاص نهفتــه و به همان ميزان در آن دو شكســت، رخوت و سســتي و ضعف. پيروزيهاي ايران حيرتانگيز بود. در بازي دوم شــش گل به سنگاپور زديم و بازي چهــارم را با 12 گل از ســوريه برديم. بازي اول را امــا دو بــر صفر به ميانمــار باختيم و دومين شكســتمان هم مقابل ويتنام بود؛ با 6 گل. تيم بانــوان ايران با هميــن دوگانگيها دردهايش را فرياد كرد. تيمي كه دو ســال پيش منحل شــده بود و به اصرار قوانين تازه كنفدراسيون فوتبال آسيا و فيفا شكل گرفت. قانوني كه ميگويد فدراسيونها اگر در تمامي ردهها تيم بانوان نداشته باشند، امتياز و پروانه حرفهاي خودشان و باشگاههايش منحل ميشود. همين فشــار تيم دختران ايــران را كه ناگهان بــه رده 127 ردهبندي فيفا ســقوط كرده بود، زنده كــرد. تيمي كه دو ماهه بايد مهياي حضور در مقدماتــي جــام ملتهاي آســيا ميشــد و ستارههايش، يك سال پيش به ليگ عراق رفتند. در همين يك سال، چهار باشگاه فوتبال دختران انصراف دادهاند. ليگ برترش هر ســال با تعدادي محدودتر آغاز ميشــود و كارش را تمام ميكند اما دخترانش باز هم با كمترين توجــه و امكانات، در دو بازي 18 گل ميزنند. فاصله دختران ما با يك مدعي سطح ميانه آســيايي مانند ويتنام هم شش گل نيست. به روند بازي و حتي تعويضها نگاه كنيم. دروازهبان تيم بعــد از گل چهارم بيرون ميرود، با روحيهاي نه چندان جالب. شايد ميخواستند بگوينــد بازيكناني كــه بعــد از گل دوم ويتنام خودشــان را باختند و مربي كه نتوانست تيمش را به بازي برگرداند، نيازمند بيشــتر ديده شدن هستند، نيازمند دنيا ديدن. تجربه، حلقــه مفقوده در زنجيــره پاره فوتبال بانوان اســت كه نه امكاناتــي دارد، نه دنياديده است و نه توجهي ميبيند. اين تناقض البته قابل رفع است. تيمي كه در دو بازياش 18 گل زده، پتانســيل بزرگ شــدن را دارد؛ اگر حداقلهاي الزم براي باالرفتن را به آن هديه دهيم.