اميدوار در اوج نوميدي

ميتوانيــم اميدهايمــان را بســپاريم به دســت بدبينهايي كه با نيشــخند ميگويند: «الريان را در تهران نبرد، چطور ميخواهد الهالل را شكست بدهد؟» يا نه؛ خوشبين باشــيم و باور كنيم تيم بيدقت و بدشانســي كه جنگيدن تا آخرين نفس را ياد گرفته، از پس اين غول هم برميآيد و حاال حاالهــا تن نميدهد به خداحافظي. تنها يك گل كافي بود براي صعود پرسپوليس. قرمزهــا اما خود را ســپردند به اما و اگرها و حاال براي گــذر از مرحله گروهي بايد هــم الهالل را ببرند و هم الوحده را. شكســت دادن الوحده در تهران كار سختي به نظر نميرسد اما پيروزي برابر الهالل واقعا دشــوار اســت كه بدون سيدجالل و سروش دشوارتر هم ميشود. بدون ســيدجالل، پرســپوليس بايد بــا تركيب انصــاري، ماهينــي، ربيعخــواه و محرمــي در خط دفــاع به مصــاف الهالل بــرود و تنها نكته اميدواركننده اين اســت كه تنها تجربه آســيايي امسال پرسپوليس بدون جالل حسيني، بينقص بوده. كاپيتان در دقيقه 70 بازي با الوحده تعويض شد و پرســپوليس در 20 دقيقه باقيمانده دو گل زد و بازي باخته را برد. نيازي به خرافات نيســت اما اميد را ميتوان در همين يك اتفاق ساده يافت و دلگرم ماند. البته كــه الهالل قويترين حريف پرســپوليس اســت اما اين تيم با همــه قدرتي كــه دارد، با آن غول شكســتناپذيري كه ما در ذهنمان ســاختهايم فاصله دارد و حتي ميتواند بازنده باشــد. اين تيم عربستاني در سه بازي اول خود در ليگ قهرمانان گل خورده و تنها در بازي برگشت برابر الوحده دروازهاش را بسته نگه داشت كه اين اتفاق را هم به بازيكن حريف مديون است كه در دقايق پاياني نيمه نخست يك ضربه پنالتي را از دست داد. حال آنكه الهالل در بازيهاي پيش از آن نشــان داده بــود كه بر خالف آنچه مــا تصور ميكنيم، شكستناپذير نيست و خط دفاعي آسيبپذيرش ميتواند كمكحال پرسپوليســيها باشــد براي رسيدن به دومين پيروزي آسيايي. البته كه بازي در عمان- كه به عنــوان زمين بيطرف برگزيده شــده اما علنا ســعوديها را حمايت ميكند- به ضرر قرمزها خواهد بود امــا اين هم دليل خوبي براي نااميدي از پرسپوليس نميتواند باشد. فقط كافي اســت پرسپوليسيها خود را از پيش بازنده ندانند و مرعوب نام الهالل نشوند. اين شــايد آخرين و تنها راهي است كه ميتواند برانكو و تيمش را به سالمت به مرحله حذفي ليگ قهرمانان برساند.