وقتیدخلوخرجنم یخواند

بدهي 70 درصدي باشــگاه پرسپوليس، پرداخت نشــدن مطالبات ماههاي اخير و پاداش نقدي قهرماني ليگ بيانگر آن اســت كه بازيكنان بيتوجه به اين مطالبات دين خود را به باشــگاه خود ادا كردهاند و در فصل جاري با وجود ماهها عقب ماندن دستمزدها از هيچ كوششي در راستاي قهرماني پرسپوليس فروگذار نبودهاند.

دليل تمرين نكردن بازيكنان پرســپوليس به حدي واضح است كه نميتوان كمترين تقصيري به گردنشــان نهاد و آنها را بيتعصب دانســت. گرچه تحريم و تعطيــل كــردن تمرين از نگاه بيروني تقبيح ميشــود و همواره تاكيد شــده كه بازيكنان تيمهاي بزرگ بخصوص اســتقالل و پرســپوليس به دليل توجه و انتظارهاي بســياري كه در سطح جامعه نســبت به آنها وجود دارد، نبايد چنين اقدامهايي انجام دهند اما اگر واقعبينانه به ماجرا بنگريم به اين باور ميرسيم كه گناهي متوجه آنها نيســت و اگر كالهمان را قاضي كنيم به اين نتيجه ميرسيم كه در اتفاقهاي رخ داده مديران و متوليان باشــگاه مقصر اول به شمار ميروند؛ مديرانــي كه بدون اعتبار مالي الزم گام به عرصه رقابتهاي ليگ گذاشــتهاند و بيآنكه تعهدات خود و بازيكن را جدي بدانند با عقد قراردادهاي پر بند و تبصره و وعدههاي آنچناني تنها اقدام به بستن تيم كردهاند در حالي كه زيرمجموعهشان فاقد ظرفيتهاي مالي كافي براي در اختيار داشتن چنين بازيكناني بوده است.

بدهيهاي بزرگ باشگاه پرسپوليس به بازيكنان نشان ميدهد كه مديرعامل اين باشــگاه پيش از شروع فصل هرگز منابع اقتصادي مناسبي در اختيار نداشته و در ادامه ليگ هم درآمدهاي باشــگاه كافي نبوده است. همين وضعيت را چند ماه پيش در باشگاه استقالل هم شاهد بوديم. باشگاهي كه از سوي سازمان ليگ به عنوان گرانترين تيم ليگ هم معرفي شــد و به رغم هزينههاي سرســامآور، نتوانســت جامي را به دست آورد. ســيدرضا افتخاري و اعضاي هيات مديره نيز در باشــگاه اســتقالل هرگز توفيقي در بخش اقتصادي نداشتهاند و نتوانستهاند به تعهدات خود در قبال بازيكنان به موقع و بر اســاس آنچه در بندهاي قرارداد نوشــته شــد، عمل كنند. نتيجه عمل نشــدن به تعهدات مالي در استقالل هم تعطيل شــدن تمرين بود و از ياد نميرود زماني را كه بازيكنان اســتقالل 3 روز از حضور در تمرينها خودداري كردند تا باشــگاه را مجاب به پرداخت مطالبات خود كنند.

وضعيت به وجود آمده منحصر به دو باشگاه پرطرفدار تهراني نيست و تقريبا در اغلب باشگاههاي ما اين معضل وجود دارد.

بي شــك با بدهيهاي بر جا مانده و پرداخت نشدن مطالباتي كه از گذشته به ارث رسيده نه تنها نميتوان اميدي به كاهش انبوهي از ديون اين باشگاهها به طرفهاي قرارداد خود داشت بلكه دور از ذهن نيست مديران كنوني سرخابي نيز برخالف وعدههاي مكرر با انبوهي از قراردادهاي تسويه نشده باشگاهها را تحويل مديران آينده دهند و خود در رأس مديران بدهكار اين دو باشگاه قرار بگيرند.

اتفاقي كه در تمام اين سالها رخ داده و دو باشگاه پرسپوليس و استقالل از گذشته دور – شايد 20 سال قبل – همچنان بدهكارند و توان پرداخت بدهيها را ندارند. به نظر ميرســد در كنار استفاده از مديراني كه ظرفيتهاي اقتصادي فوتبال و باشگاهداري را ميشناســند، بايد قوانين و مقرراتي هم توسط سازمان ليگ و فدراســيون وضع شود كه باشــگاههاي بدهكار به قراردادها جديتر نگاه كنند و پاي تعهدي كه ميدهند سفت و محكم بايستند.