وقتی تیم کی روش فراتر از آسیا است

در فاصلــه كمتــر از 4۲ ســاعت پس از نمايش بدون نقص تيم ملی مقابل ازبكستان و صعود مقتدرانه ايران به جام جهانی، در تهران بازی دو تيم عراق و ژاپن برگزار شــد. عراق به دليل شرايط خاص كشورش در تهران ميزبان تيمهای گروه دوم مقدماتی جام جهانی است.

بازی عراق و ژاپن میتواند مالک مناسبی برای مقايســه و قضاوت درباره تيم ملی ايران باشــد. بازی ديروز از كيفيت بااليی برخوردار نبود. يك مسابقه ساكن و كم تحرک از سمت دو تيم كه ابتدا ژاپــن با يك گل پيش افتاد اما در فاصله 15 دقيقه مانده به پايان مسابقه، گل مساوی را دريافت كرد تا با اين نتيجه، ژاپن 17 امتيازی شود و باالتر از استراليا و عربستان كه هر دو 16 امتيازی هســتند، صدرنشين گروه شــود، اما اين صدرنشــينی با پايههای لرزان هواداران ژاپن را كه از شرق دور به تهران آمده بودند، نه تنها راضی نكــرد كه نگرانیهايی را برای آنها بــه وجود آورده اســت، چرا كه اين تيم در دو بازی باقيمانده بايد مقابل اســتراليا و عربســتان بازی كند و صعــود هيچكدام از تيمهای اين گروه قطعی نيست.

فارغ از نتيجه و مشخص نبودن تيمهای صعودكننده در آن گروه، بحث كيفيت فنی و شيوه بازی دو تيم مورد تحليل ما است. بدون ترديد وقتی بازی تيم ايران مقابل ازبكســتان را بــا نمايش ديشــب ژاپن و عراق مقايســه میكنيم، واضح و آشــكار میبينيم كه سطح تيم ايــران با مربيگری كارلــوس كیروش به مراتب باالتر از تيمهای آسيايی است و پر بيراه نيســت كه بگوييم تيم ملی فراتر از آسيا بازی میكند. دليل صدرنشينی ايران در ردهبندی فدراســيون جهانــی فوتبال نيــز همين جا مشخص میشــود و اگر تيم ايران چند سالی اســت بر صندلی نخست آسيا تكيه زده، دليل و منطقی داشــته كه از مقايسه همين بازیها متوجهاش میشويم.

تيم ملی ايران بدون گل خورده به عنوان دومين تيم جهانی پس از برزيل صعود خود را قطعی كرده اســت. اين صعود شايد آسان به نظر برســد اما در فوتبال هيچ مسابقه آسانی وجود ندارد و نتايج تيم ملی در بازیهای اين دوره نــه تنها اتفاقی نبوده كــه محصول كار، تالش و برنامههای سرمربی بزرگ و حرفهای تيم ملی است.

ژاپنیها كه ســالها بی دردســر به جام جهانی صعود میكردند يا كرهایها كه همواره يك پای صعود به جام جهانی بودهاند، در اين دوره با مشــكل مواجه شدهاند و درباره حضور در جام جهانی با ترديد حرف میزنند. استراليا و عربستان هم شرايط مشابهی دارند و در ميان قدرتهای آســيا، تنها تيم ايران است كه هم نتيجه مطلوبی كســب كرده و هم از كيفيت بااليی نسبت به رقبا برخوردار است. تماشای بــازی عراق و ژاپــن حس خوبــی را درون ما ايجاد میكند كه به تيم ملی كشــورمان بابت همه چيز بباليم و خوشــحال و مسرور باشيم كه هم عالی نتيجه گرفتهايم، هم تماشــايی و پرهيجان بازی میكنيم و هم تيمی سرشار از استعداد و بازيكنان جوان داريم كه به سرمربی تيم ملی اجــازه میدهد برای هر مســابقه از تركيب متفاوتی اســتفاده كند. اينها بيش از صعود ما را ســر ذوق میآورد و پس از جشن مردم بابت رســيدن به جام جهانی و فروكش كردن احساســات اوليه، وقتی منطقی و آرام تيم ملی خود را تحليل میكنيم، به يافتههای تازهای میرسيم كه خوشــايند است. از بازی كردن پديــدهای به نام علــی كريمی تا ادامه نمايشهای تحسينبرانگيز ميالد محمدی.

حــاال در تيم ايــران رقابت جــذاب و پر هيجانی بــرای بازی كردن شــكل گرفته كه هيچ بازيكنــی نمیتواند ادعــای ثابت بودن داشــته باشــد. در هر پست چند ســتاره به چشــم میخورند كه حتی در فوتبــال اروپا میدرخشــند اما در تيم ملی جايــگاه ثابتی ندارند. اينها محصول كار بلندمدت ســرمربی تيم ملی اســت و با استعدادهای جوانی كه در ليگ میبينيم، فصل جديــد فصلی جذاب و نفســگير بــرای بازيكنانی خواهــد بود كه میخواهند در جام جهانی روســيه با پيراهن تيم ملی بازی كنند.

ژاپــن بازيكنانــی دارد كه در مارســی، ســاوتهمپتون، ميالن و تيمهای بزرگ اروپا بازی میكننــد اما كيفيت غنــی اين تيم به مراتــب پايينتر از تيم ايران اســت. شــايد جام جهانی بهانــه خوبی برای ديده شــدن اســتعدادهای ايران و سرازير شــدن آنها به ليگهای خوب اروپايی باشــد. بیشــك اگر برای اين موضوع هم برنامهريزی شود، فوتبال ايران در زمينههای ديگری هم میتواند فراتر از آسيا خودنمايی كند.