یک تشکر ویژه از کیروش

از ياد نميبريم روزهايي را كه صعود به جام جهاني برايمان رويا بود. از ياد نميبريم ايامي را كه فوتبال ايران براي رســيدن به مهمترين آوردگاه دست نياز ميكشيد به نتايج اين و آن و اما و اگرها را جســتوجو ميكرد. به خاطر داريم آن روزها را. آن ترسها و دلهرههاي ناشي از تزلزل و فقدان استحكام كافي تكنيكي و تاكتيكي و بي تدبيريهاي ناشيانه در تيم ملي را كه ورود به جامهاي جهاني را برايمان به آرزويي بزرگ بدل كرده بود. با اين پيشــينه كه قصهاش سر دراز دارد امروز چگونه ميتوانيم رســيدن به جام جهاني را عادي تلقي كنيم؟ براي ما كه حاال آرام گوشهاي نشستهايم، صفحات مجازي را تورق ميكنيم و نهايت به نشانه خوشحالي يك اليك حواله صدها عكســي ميكنيم كه در فضاي مجازي دست به دست ميشود و ديگر خبري از آن جشــنهاي خياباني نميگيريم. روزگاری نه چندان دور رسيدن به جام جهاني مهمترين اتفاق ورزشــي بود؛ چيزي شــبيه فتح ژول ريمه يا قهرماني المپيك. ديويس كاپ و شايد هم فتح اورست. حال اما تيم ملي به واســطه خوش تدبيريها و خوش سليقگيهاي كيروش و آن نتايج خيرهكنندهاي كه يكي پس از ديگري رقبايش را خرد كرد و از سر راه كنار زد چنان تغيير چهره يافته كه از پنجمين صعود به تيم ملي چندان به وجد نميآييم. چرا؟ اين تحوالت ناشي از بدخلقيهاي ذاتي ماســت يا انديشههايي كه كارلوس كيروش به ما تفهيم كرده اســت؟ مرد پرتغالي شايد به زعم خيليها تحول آنچناني در تيم ملي ايجاد نكرده باشد. شايد تيمش به لحاظ اجراي كار هجومي چندان جذاب و دلنشين نباشد اما او به ما راه را نشان داد و فهماند كه با همين امكانات ناقص و برنامهريزيهاي نه چندان آينده نگرانه هم ميتوان به سادگي راهي جام جهاني شد اگر مسير را درست برويم و به بيراهه نزنيم. كيروش به ما ياد داد كه عبور از تيمهاي ريز و درشت فوتبال آسيا نبايد آنچنان پيچيده و پر رمز و راز تلقي شود.

كافي اســت ابتدا توانمنديهاي خودمان در اجراي فنون تكنيكي و تاكتيكي را دريابيم و از آن مهمتر اين آموزه را در ميدان بازي به عاليترين شــكل ممكــن پياده كنيم. تفاوت ما با گذشــته توجهي هر چند كم به جزييات اســت؛ تحليل درســت خودمان و سپس اجراي صحيحترين تاكتيكها در ميدان مســابقه. كيروش نيز يكي است مثل ديگران با اين تفاوت كه قدرت تحليل فوقالعادهاي از محيط پيرامونش دارد.

او اســتعدادهايی كه در يدش قرار گرفتهاند را خوب ميشناسد و بهترين تدبير ممكن را در ميدان رقابت به كار ميگيرد. اين اقتدار امروز تيم ملي ايران ناشــي از همين بينش است. تحليل و اجرا. كيروش با همين اصل ما را در نقطهاي قرار داده كه ســالها براي يافتنش گيج و سر در گم بوديم. نه از توانمنديهاي خودمان شناخت كافي داشتيم و نه ميدانستيم كه در فوتبال آسيا كدام روش و كدام مسير است كه ما را ازكوتاهترين راه ممكن به سر منزل مقصود ميرساند. كيروش نه به دنبال آن فوتبال پرفراز و نشيب و سراسر استرسي بود كه حدفاصل سالهای 1996 تا 1998 در تيم ملي به اجرا درميآمد، نه تاكتيكهايي كه در زمان مربيگري بالژويــچ - به رغم تمام جذابيتهايش- و برانكو به پياده میشــد و نه ســراغ اصولي رفت كه مربياني همچون قلعهنويي، دايي و بعدها افشين قطبي به كار میگرفتند.

كيروش دانســتهتر از همه اين مربيــان و با برخورداري از تجربيــات گرانمايهاي كه از ســطح اول فوتبال اروپا به چنگ آورده بــود فوتبال ايران را به نقطه فعلي رســاند. جايي كه حــاال رفتن به جام جهاني برايش ميشــود تنها يك هدف اوليه نه هدفــي نهايي. اكنون باور اين اســت كه كيروش و مردانش كارهاي نكرده بســياری با فوتبال ايران دارند و شــايد آن روياپردازيهاي شــيرين صعود ازمرحله گروهي جام جهاني و حتي توقع رســيدن به جمع 8 تيم برتر فوتبال جهان در جام جهاني روســيه به زودي حقيقت يابد. ما مينشينيم و نظاره ميكنيم و متوقعيم كه فدراسيون فوتبال و نهادهاي باال دستي مرتبط نيز همه گونه امكانات را در اختيار كيروش و مردانش قرار دهند تا تيم ملي با بهترين آمادهســازي ممكن و در اوج اعتماد به نفس راهي آوردگاه روسيه شود.