در بوندسليگا می خواهيم از آسمان ستاره بچينيم
سال بیست و یکم شنبه 27 خرداد 22 1396 رمضان8341
شماره5665
«مرض رضایت»؛ این عین تعبیر کیروش از وضعیت فعلی تیم ملی است. کیروش یک دلهره بزرگ و نگرانی شــدید دارد. تیــم ملی دو بازی مانده به پایان صعود خود را قطعی کرده و در ردهبندی تیمهای آســیایی صدرنشین است. این دو موضوع خوشایند برای ما، به یک دغدغه بزرگ برای سرمربی تیم ملی تبدیل شده و از حرفهایی که این روزها می شنود هراس دارد. حرفهایی نظیر این جمالت که «ما بهترین تیم آسیاییم»، «ما بدون گل خورده به جام جهانی رفتیم» یا «ما بهترین نمایش را در مقایسه با کره، ژاپن و اســترالیا داریم»، «چه چیزی از این بهتــر!» اینکه میگوییم: «مگر بهتر از این هم میشــود»، بد جوری ســرمربی تیم ملی را به هم می ریزد تا از این جمله با عنوان «مرض رضایت» نام ببرد.
کیروش در جمع خبرنگاران به دو نکته اشــاره میکند؛ نخست اینکه تکلیف خود را روشــن کنیم که در جام جهانی روســیه چه میخواهیم. آیا صرف حضور و 3 بازی و حذف برای ما کافی اســت؟ اینکه مثل جام جهانی 2014 برزیل 3 بازی آبرومندانه، هواداران ایران را خرسند و راضی نگه میدارد؟ کیروش میگوید که این سادهترین کار ممکن اســت و اگر به همین روال پیش برویم، هیچ رشــدی رخ نمیدهد و ما 3 بازی انجام میدهیم و به خانه برمیگردیم اما اگر هدف دیگری مثل صعود به مرحله حذفی را در ذهــن میپرورانیم، باید جور دیگری کار کــرد. کیروش از همه میخواهد که به صعود فکر کنند و از وضعیت موجود راضی و قانع نباشــند. اما برای انجام پروژه صعود، امکانات، اردو و چیزهای بیشــتری الزم داریم. کیروش تلنگری به ما میزند که کار را تمام شده ندانیم.
او از حاال به جام جهانی قطر فکر میکند و میگوید که آمادهســازی ما برای جام جهانی قطر نه فقط حضور که صعود از گروه در ســال 2022 باید از همین امروز شروع شود.
پس کیروش میخواهد بماند و برای این ماموریتهای بزرگ، نقشه کشیده و این ماییم که باید تکلیفمان را روشــن کنیم که در مســیر سخت و پردردسر صعود، همراه و همپای کیروش هســتیم یا خیلی زود پا پس میکشــیم و به «مرض رضایت» مبتال میشویم.
موضــوع دومی که کــیروش میگوید، به انــدازه بحث اصلی اهمیــت دارد. آیا حضورهــای متوالی در جام جهانی منجر به رشــد فوتبال ایران میشــود؟ما از حضور در جام جهانی 2014 برزیل چه دســتاوردهایی داشــتیم و حضور در برزیل، چه اتفاق بزرگی را برای ما رقم زد. کیروش به شــدت نگران این نگاه اســت که مســووالن تنها رسیدن به جمع 32 تیم جام جهانی را هدف قرار دادهاند. هدفی که با این سرمربی در دســترس و سهلالوصول است. اما ســرمربی تیم ملی میخواهد ما سطح توقع خود را باالتر ببریم.
او میخواهد ایران را به تیمهایی نظیر، انگلیس، فرانســه، آلمان و آرژانتین نزدیک کند. آن وقت از نظر او، اتفاق ویژهای در فوتبال ایران رخ داده. زمانی که ســرعت بازی ایران به تیمهای درجه یک دنیا نزدیک شــود. اما بــرای این پروژه و عملیات تنها یک مربی بزرگ و مشــتی ستاره کافی نیست. او دیگر نمیتواند در زمینی به طول 60 متر که برای تمرینهای ســطح باال هموار نیســت تیمش را تمریــن بدهد. کیروش مثال میزند: «برای باال بردن ســرعت تیم و دقت در زدن ضربات، تمرینهای خاصی وجود دارد اما در زمینهای فعلی، سرعت تیم از این باالتر نمیرود و توپ از روی پای بازیکنان میپرد و بازیکن هر چقدر هم با اســتعداد و خوب باشــد، در این زمینها بیشتر از این رشد نمیکند.»
این حرفهای کیروش را وقتی کنار انتقادهایش از بالتکلیفی مدیریتی 5 باشــگاه و یا نداشــتن زمین تمرین 2 باشگاه لیگ برتری قرار میدهیم، به این نتیجه میرسیم که برداشــتن قدمهای بزرگتر، فقط با دادن امکانات به تیم ملی میســر نمیشود. آنچه کــیروش میخواهد و رویای همه ما نیز هســت، به عــزم و اراده همهگیر نیاز دارد. از باشــگاهها گرفته تا فدراسیون؛ از شهرداریها و اســتانداریها گرفته تا وزارتخانهها که هر کســی به اندازه ســهمی که دارد، نقش خود را به درســتی ایفا کند تا باشگاهها در شهرســتانهای مختلف صاحب زمین و امکانات بهتری شوند و بازیکنان باکیفیتتری بسازند.
همــه حرفهای کیروش، در امکانات خالصه میشــود و اما یــک جمله مهم از سرمربی تیم ملی: «من سرانجام میروم و بعد از من تیم ملی به مربی دیگری میرسد اما چیزی که به یادگار از من میماند، همین زمین و امکانات است. پس من برای آینده فوتبال ایران میجنگم و قرار نیســت زمین و امکانــات را با خودم ببرم. من متخصص فوتبالم. وقتی یک متخصص ســاختمان به شما میگوید این دیوار کج است و دو سال دیگر روی سرتان خراب میشود، باید به حرفش گوش کنیم. من به عنوان متخصص به شما میگویم این فوتبال با این امکانات روی سرتان آوار میشود.»
آیا واقعا حرفهای روز چهارشنبه کیروش را همه شنیدیم؟ آیا باور نداریم که این متخصص از خراب شدن فوتبال روی سرمان میگوید؟ آیا نمیخواهیم وضعیت مالکیت باشــگاهها، امکانات، زمین و تجهیزات را یک بار برای همیشه حل کنیم؟ آیا بعد از این همه سال، به کیروش باور داریم؟ اگر پاسخ مثبت است، پس پا پس نکشیم و به «مرض رضایت» مبتال نشویم.