جمل هايازک یرو ش کليدواژهبحثدرنقلوانتقاالت
جملهاي از كارلوس كیروش بايد كليدواژه بحثها در فوتبال ايران باشد: «اين فوتبال تا چند سال ديگر روي سر شما خراب ميشود.»
ايــن جمله هزار معنا دارد، در هزار بحث و مســاله مصداق دارد. يــك مصداقش را نه در جشــن صعود پيدرپي به جام جهاني، بلكه در بازار نقل و انتقاالت پيدا كنيم، در باشگاههايي كه ساختمان انديشه و تفكرشان فروريخته، باشگاههاي ورشكسته كه يك قدم از راه شكست و بيهودگي پا پس نميكشند.
فدراسيون فوتبال و سازمان ليگ تماشاگران اين آوارند. براي تغيير راه حرف ميزنند اما همه چيز در حد يك حرف باقي ميماند. يك قدم بيشتر و پيشتر از حرف برداشته نميشود.
نقل و انتقاالت فرا رســيده و تيمهاي بدهكار و ورشكســته همچنــان تيمهاي چند ده ميلياردي ميبندند و براي پرداخت اين قراردادها ماللي ندارند. مديران باشــگاهها در روياي كوچك برنده بودن در بازار نقل و انتقاالت، بعــد از قراردادهاي گزاف عكس يادگاري را روي كانال تلگرام باشگاه ميفرستند، با لبخندهايي كه حيرتآور است.
هيچكس نميپرســد شما چرا با اين شتاب به سمت ورشكستگي بيشتر قدم برميداريد و چرا در عين بدهكاري و بحران اقتصادي از ولع خريد و ارقام گزاف دســت نميكشــيد؟ اين بازيكناني كه يك ميليارد و بيشتر طلب ميكنند، قيمت جهانيشان چند است؟
داســتان بازيكنان فوتبال در ايران را از زاويهاي ديگر هم بايــد ديد. بازيكنان فوتبال در ايــران پيش از آنكه مطالبات خود را از باشــگاهها دريافت كنند، بايــد ماليات قرارداد خود را بپردازند. بســياري از بازيكنان از دو يا ســه فصل پيش همچنان از باشگاههاي پيشين خود طلبكارند اما ماليات قراردادشــان را پرداخــت كردهاند و در آينده نيز بعيد اســت كه به اين آسانيها به مطالبات خود برسند.
باشــگاههاي بيتعهد اما بدون آنكه مسائل اقتصادي خود را حل كنند، در نقل و انتقاالت قراردادهــاي چند صد ميليوني و چند ميلياردي ميبندند. بازيكناني كه موقعيتهايي ممتاز در فوتبال ايران دارند، اغلب به پول خود ميرســند و قراردادهــاي ميلياردي خود را دريافت ميكنند اما بسياري از بازيكنان متوسط در فوتبال ايران هميشه گرفتار بحرانهاي اقتصادي فوتبال هســتند و قراردادهاي چند صد ميليونيشــان فقط در حرف منعقد شده و در عمل خبري از اين پولها نيست. جامعه اما همه بازيكنان فوتبال را متمول و زيادهخواه ميشناسد.
فدراسيون فوتبال و ســازمان ليگ هيچ واكنشــي در مقابل تيمهاي بدهكار ندارند و با مديران بيتعهد اين باشــگاهها سازگارند و تهديد باشــگاههاي بدهكار فقط در مصاحبهها و در اخبار خبرگزاريها كاربرد دارد. از ميان تيمهاي بدهكار فقط آنها كه از ســوي فيفا دچار محروميت از پنجره نقل و انتقاالت شدند، عاقبتي از بلبشوي مديريت خود ديدهاند. بقيه چون شاكيان داخلي دارند و هميشه از فدراسيون فوتبال ايران مماشات ديدهاند، راه خود را ميروند و هيچ تغييري در اين روند ويرانگر نميدهند.
بزرگترين تيمهاي ليگبرتر حتي به خودشــان نيز بدهكارنــد. تيمي كه درآمدهاي آيندهاش از حاميان مالي را پيشخور ميكند، يعني به فرداي خود نيز بدهكار شده است، مثل استقالل و پرسپوليس.
فدراســيون، همان فدراسيوني كه سرمربي تيمملي و متخصصترين چهرهاش از خراب شــدن سقف فوتبال خبر داده، برخوردهايش با اين بحران از زمين تا آسمان با آنچه فيفا انجام ميدهــد، فاصله دارد. محروميت و ممنوعيت تيمهاي بدهكار فلســفه دارد اما فدراســيون درك درســتی از اين فلسفه ندارد. ميســازد و مراعات ميكند تا ساختمان فوتبال با بدترين مهندســي باال برود و ما بیتفاوت به هشــدار يك متخصص بزرگ به نام كــیروش روزها را میگذرانيم. انگار منتظر نشسته باشيم تا فروريختن را تماشا كنيم.