ستارهاي كه از او متنفریم

هر كسي جز ما بود، يورگن كلينزمن را در تولد 53 سالگياش ســتاره مطرح خط حمله آلمان در دهــه 90 ميالدي و يكي از ســتارههاي بــزرگ فوتبال در اين دهه لقب مــيداد. ما اما در تعريفــش بايد بگوييم همان مردي كــه بعد از جام جهاني 1998 ديگــر عاشــقش نبوديــم. كلينزمن هميشــه يكي از محبوبترين بازيكنان فوتبــال در ايران بوده؛ بخصوص بعد از ابــراز همدردياش بــا زلزلهزدگان رودبار كــه همزمان با جام جهانــي 1990 اتفاق افتاد. بعد از بــازي تيمهاي ملي ايران و آلمان در جام جهاني 1998 فرانسه اما عشق به اين بازيكن در ايران كمكم رنگ و بوي نفرت به خود گرفت. درســت برعكس آنچه در انگلستان براي اين آلماني محبوب رخ داد. داستان اين تنفر از اينجا شروع شد كه در جام جهاني 1998 و در حالي كه تيم پرستاره و پر اميد ايران به صعود از گروهش اميد بسته بود، يك توپ ارسالي به محوطه جريمه را هنريش با سر به بيرهوف پاس داد. شــوت بيرهوف به تير دروازهاي خورد كه محافظش احمدرضا عابدزاده بود اما در برگشت كلينزمن مثل يك عقاب روي هوا پريد و با ضربه ســري زيبا دروازه ايران را باز كرد. او براي بيان خوشــحالياش بعد از اين گل به درون دروازه ايران رفت و فريادزنان تور دروازه را با دستانش تكان داد. اتفاقي كه باعث شد عشــق به كلينزمن تبديل به نفرت شود. عشقي كه در ابتــداي بازي و با قدرداني از همــدردي يورگن كلينزمن با زلزلهزدگان با تابلو فرش و هداياي نفيس نشــان داده شد، در پايان بازي تبديل به نفرت شده بود.