آخرين روزهای «مديريتهای هزينهای» در فوتبال ايران

در شــرايطى كه فشارهاى «اىافســى» روى باشگاههاى مقروض در سطح فوتبال آســيا بيش از هميشه شده، بديهىترين سوال فراروى عالقهمندان و همچنين مديران روزشــى ما اين است كه چه بايد كرد تا از اينگونه فشارها رهايى يافــت و آيندهاى را پىريخت كه عارى از هرگونه پيگرد ورزشــى و قضايى براى اركان فوتبال كشورمان باشد. اگر حســنى بر ســختگيرى كنفدراسيون آسيا مترتب باشــد، اين است كه آســانگيرىهاى فدراسيون فوتبال كشــورمان را خنثى كرده و قانونمدارى و رعايت ســقفهاى مالــى را براى فوتبــال ما و باشــگاههاى آن الزامىتر خواهــد كرد. تاكنون «مديريتهاى هزينهاى» بــر فوتبال ما حكم راندهاند. مديريتهايى كه شايد سوء نيت نداشتهاند اما به سبب عدم اشراف بر فوتبال و فضاى ويژه آن بيش از اندازههاى رســوم و منطقى پول خرج كردهاند تا به خيال خود تيمهايى در اندازه قهرمانى بســازند اما آن تيمها جواب ندادهاند و آن مديران به ســبب غيرورزشــى بودن دير يا زود به پســتهاى اصلى و قبلــى خود و يا نظاير آن رجعت كردهاند و دريــاى پول هدر رفته در زمان مديريتشان تبديل به پايههاى يك بدهى ماندگار شده است. امروز مىتوان حس كرد كه بر اثر درخواستهاى مكرر سران «اىافسى» از فوتبال ايران براى معرفى باشگاههاى بدهكار و تاكيد بر شركت تيمهاى فاقد اين مشكل در رقابتهاى قارهاى مديران هزينهاى و روش كارشان به واپسين روزهاى خود رســيده باشند و از اين پس شاهد مديريتهاى معقولترى در فوتبال و در عرصه تيمدارى باشــيم و به جاى خرج كردنهاى صرف و زياد مديريتهايى را به چشم ببينيم كه در آنها مخارج حساب شده و هزينههاى مفيــد در راس امور قرار دارد، باشــگاهدارى در هيچ جاى دنيا بدون مخارج و هزينههاى الزم امكان پذير نيســت اما همســو با تاميــن اين مخارج بايد سياســتهايى را اتخاذ كرد كه براساس آن از كمترين ميزان پولى بيشترين حاصل فنى و عملى حاصل آيد. در مديريتهاى باشــگاههاى سالهاى اخير ما خالف اين روند مشاهده شده است. به طور كلى بيشــترين مبالغ هزينه شده و گاه كمترين حاصل گرفته شده اســت. استقالل تهران در سالهاى گذشته از نمونههاى آشكار اين روند بود و نقطه عكس آن اســتقالل خوزستان در دو فصل قبلى بود كه يكى از چهار باشــگاه كم هزينه فصل تلقى شــد اما عنوان قهرمانى ليگ برتر را تصاحب كرد. مورد دوم نشان داد براى اوجگيرى در صحنه مسابقات فراوان (و به تبع آن بىحســاب) خرج كردن راه رســيدن به پيروزى نيست و تيمهايى برنده مىشــوند كه براساس نيازهاى فنىشان مهره بگيرند و با آمارى حساب شده و درست به پيش بروند و «موثر و مفيد و اندك» خرج كنند و از هزينههاى نجومى و ريخت و پاشهاى بىحساب بپرهيزند. اينكــه چرا مديران فوتبال مــا الزامهاى اين كار را ايجــاد نكردهاند و پيدايش اين پديده به فشار و تهديد «اىافسى» وابسته شده، مسالهاى است كه توضيح آن را بايد به مسووالن امر سپرد اما حاال كه باشگاههاى ما وادار به اتخاذ منطق و تفكر درســت در امور اقتصادى خود شدهاند، جا دارد فدراسيون نيز با تعيين ضوابط و شروط الزم آنها را از هر گونه دورى جســتن مجدد از صرفهجويى و خرجهــاى بىعاقبت كه فرجام آن فقط از ميان پروندههاى ما در فيفا بر اثر شــكايت فزاينده بازيكنان معترض خارجى اســت، مبرا دارد. براى مديران باشگاههاى ما نيز وقت آن رســيده كه با توافقى غيررسمى از اين پس ارقامى را در بازار نقل و انتقاالت پرداخت كنند كه قابل توصيه و فهم باشــد و آنقدر زياد نباشد كه همگان معترف باشند بسيار بيشتر از قيمت حقيقى بازيكنان است و اين نفرات را داراى ثروتهاى عظيم و فوتبال ايران را دچار چالشهاى عميق ملى و بينالمللى كند.