چه فرقي با ورزشكاران شنوا دارم؟
بانــوي كاراتهكاي خوزســتاني پس از كســب مدال برنز المپيك ناشــنوايان خواهــان توجــه مســووالن بــه ورزش ناشــنوايان شــد. عاطفه بعيــات كه در المپيك ناشــنوايان تركيه به نشــان برنز دســت پيدا كرده بود، حاال معتقد است كه بايد به ورزشكاران اين رشته هم مانند ورزشــكاران شنوا توجه شــود: «تاكنون مســووالن هيچ حمايتي از من نداشتهاند و انتظــار دارم كه از ســوي آنها بيشــتر حمايت شــوم. چهار سال پيش هم كه از مســابقات المپيك ناشنوايان با مدال برنز به خوزســتان برگشتم، هيچ كسي از من تقديــر نكرد. اميدوارم ايــن روند هر چه زودتر تغيير كنــد و تالشهاي ما هم در مسابقات بينالمللي ديده شود.»
او در ادامــه بــا اشــاره بــه اينكه بي توجهيهــا در عملكرد ورزشــكاران تاثير ميگــذارد، خواهــان رفــع تبعيــض بين ورزشكاران شد: «من براي رسيدن به مدال و كســب افتخار براي ايران و خوزستان، در شرايط ســخت و زير صفر تمرين ميكنم و زحمــت ميكشــم ولي حمايتــي از من نميشــود؛ مگر من چه فرقي با ورزشكاران شنوا دارم؟ »
عاطفه بعيات در ادامه از عملكردش در المپيك ناشنوايان هم ابراز رضايت كرد: «از عملكرد خودم در المپيك ناشنوايان راضي هستم و دوست دارم با حضور مربيان جديد در تيمملي، تكنيكهاي جديد را فرا بگيرم. هدفم اين اســت با تالشهاي بيشتري كه در ادامه اين راه خواهم داشــت و با كسب تكنيكهاي جديد، در رقابتهاي آســيايي و جهاني نيز به مدالهاي رنگارنگ برسم.»