آقاي قريب، استقالل چاپخانه اسكناس نيست
روزي را به ياد ميآوريم كه دكتر قريب براي اولين بار مدير عامل استقالل شد. آن روز نوشتيم: استقالل كارخانه چاپ اسكناس نيست. بيش از يك دهه پيش بحثها همين بود كه امروز هم رايج است. اين همه سال گذشته و محصول مديريت مديران اين بوده كه استقالل بدهكارتر شده و نميد
نگاه باشگاه اســتقالل به بدهيهايش پر شــده از اغالط حرفهاي. روش حل مشــكالت اقتصادي شــان نيز منسوخ شــده و بيحاصل است.
در حالي كه مهدي تاج، رييس فدراسيون فوتبال از فرصت دو ماهه كنفدراسيون فوتبال آســيا خبر داده، باشــگاه اســتقالل مشغول حرفهاي بيحاصلي اســت كه معلوم نيست چه عواقبي داشته باشد.
توفيقــي، دبيــر هيــات مديره باشــگاه اســتقالل در مصاحبــهاي گفته:«بازيكنان با شكايت به كنفدراســيون فوتبال آسيا به پول نميرسند و فقط فرصتي براي كشورهاي عربي ايجاد ميكنند كه به ايران آســيب بزنند.» اين حرفها چــه معنايي دارد؟ آيا باشــگاهها در فوتبال ايران هر ســال بايــد در بدهيها غرق شوند و هيچ مرجعي هم براي نجاتشان كاري نكند؟ فشار كنفدراسيون فوتبال آسيا ميتواند به اصالح ساختار اقتصادي باشگاهها در فوتبال آســيا كمك كند و حرفهايي از اين دســت كه توفيقي به زبان ميآورد فقط راهي اســت براي فرار به سمتي كه سرانجامش محروميت خواهد بود. همراهي فدراســيون فوتبال با اي اف ســي در اين پروژه اصالح، بهترين تصميم براي فوتبال ايران است، بر خالف آنچه توفيقي ميگويد.
برگرديم به مصاحبه توفيقي بهعنوان يك مثال از نوع نگاه مديران در فوتبال ايران. او آن جملههــاي باال را گفته بود كه ســپس به اين حرفها برسد:
«امــكان ندارد خــود باشــگاهها بتوانند بــه تنهايي ايــن بدهيها را پرداخــت كنند. پرســپوليس و اســتقالل دولتي هستند ولي بودجــه دولت بــه آنهــا تعلــق نميگيرد و درآمدهايشــان كفاف نميدهــد. در ۵۱ ۰۱، سال گذشته بدهيها سنگين و سنگينتر شده است. حل مشكالت عزم ملي ميخواهد و بايد دولتمردان پيشقدم شوند.
ما مكاتباتي با مجمع باشــگاه داشتهايم. همه دوستان بايد كمك كنند. بعضي از وزيران به عالوه كميسيون برنامه و بودجه بايد كمك كنند. طبق قانون اگر هزينهها از درآمد بيشتر شــود دولت بايــد آن را تامين كند. تشــكيل يك كارگــروه و فراخواندن طلبكاران و گرفتن رضايــت آنها با مبالغ كمتــر هم راهكار خوبي است.»
اين نگاه همان چيزي اســت كه هر اتفاق تازه و نگاه تازهاي را در فوتبال ايران به بيراهه ميبرد. وقتي باشگاهها به دست مديران هزينه اداره شوند، ســرانجام بايد منتظر اين حرفها نيز باشيم.
باشگاه اســتقالل آب پاكي را روي دست همه ريخته اســت. آنها ميگوينــد ما هزينه ميكنيم، هزينــه ميكنيم و هزينه ميكنيم و ســرانجام در بدهي غرق ميشويم و دولت بايد بودجهاي را در نظر بگيرد تا بدهيهاي ناشــي از ســوء مديريت ما را بپردازد. در پرسپوليس نيز چه بســا همين نگاه وجود دارد. اين يعني پرطرفدارترين تيمهــاي فوتبال ايران به جاي آنكه از هزار و يك روش به درآمدزايي برسند، تا هميشــه ميخواهند از دولت طلبكار باشند. هزينههاي گــزاف، بدهيهاي بزرگ و آخرش طلب كردن بودجه از دولت. آيا از چنين روشي و با چنين ســياقي هرگز بــه فوتبال حرفهاي ميرسيم؟ پاسخ روشن است: خير!
در حاليكه فدراســيون فوتبــال متوجه خطرات بزرگ براي باشــگاههاي ايراني شده و حتي فدراســيون را به دليل پنهان كاريهاي پيشين در خطر ميبيند، تازه يك آقاي توفيقي پيدا شده كه فارغ اســت از قوانين بينالمللي فوتبــال و فارغ اســت از هر خطر و مســاله و بحران اما مديراني از اين دســت يك حرف را بلدند هر روز تكرار كنند؛ اينكه بايد بودجهاي تصويب شــود تــا بدهيهاي به جــا مانده از مديريت شان پرداخت شود.
در باشــگاه اســتقالل آيا همه اينگونه به ماجراها نــگاه ميكنند؟ آيا همــه – از جمله دكتر محمد حسين قريب – مسائل را اينگونه تحليل ميكنند؟ آيا رييس هيات مديره باشگاه اســتقالل نيز به هزينههاي گــزاف و مديريت هزينــه و به جا گذاشــتن بدهي و ســرانجام طلبكار شــدن و بودجه طلب كــردن معتقد است؟ روزي را به ياد ميآوريم كه دكتر قريب براي اولين بار مدير عامل اســتقالل شــد. آن روز نوشتيم: اســتقالل كارخانه چاپ اسكناس نيســت. بيش از يك دهه پيش بحثها همين بود كه امروز هم رايج است.
اين همه سال گذشته و محصول مديريت مديران اين بوده كه اســتقالل بدهكارتر شده و نميدانــد بحرانهاي مالياش را چگونه حل كند.
يك آقاي توفيقي هم پيدا ميشــود كه برداشــتش از قوانين بينالمللي اين است كه ميگويد: «بازيكنان با شكايت به كنفدراسيون فوتبال آســيا به پول نميرسند و فقط فرصتي براي كشــورهاي عربي ايجــاد ميكنند كه به ايران آسيب بزنند.»
باشگاهها براي اصالح ساختار اقتصادي و حرفهاي خود پيش از هر اتفاقي بايد اين نگاهها را دور بريزند و اين نوع مصاحبههاي هدفمند و غيرحرفهاي و تحريك آميز را فراموش كنند. ما اينجا از فوتبال حرف ميزنيم و از سوء مديريت و بدهيهاي بزرگ كه محصول سوء مديريت اســت. ديگران اما انگار دوست دارند به ديوار بكوبند.
در حاليكه فدراسيون فوتبال متوجه خطرات بزرگ براي باشگاههاي ايراني شده و حتي فدراسيون را به دليل پنهان كاريهاي پيشين در خطر ميبيند، تازه يك آقاي توفيقي پيدا شده كه فارغ است از قوانين بينالمللي فوتبال و فارغ است از هر خطر و مساله و بحران