راهبردهای تازه اوکتاويو برای فوتبال ساحلی

هنوز هم عدهای خرده میگيرند كه چرا حســين ميرشمسی از پست ســرمربيگری تيم ملی فوتبال ســاحلی ايران كنار گذاشته شد اما ماركو اوكتاويو كه يك بار ديگر حائز اين ســمت شــده و بر جای ميرشمســی نشســته، اين روزها فارغ از اين پرســشها كارش را میكند و مشــغول آمادهسازی ملیپوشــان اين رشته برای مســابقات جام بينقارهای (جام كنفدراســيونهای) فوتبال ساحلی اســت كه به زودی در امارات برگزار میشود.

فوتبال ســاحلی ايران خاطراتی فراوان و كلكسيونی از مقامها در اين جام دارد و از 2012 به اين ســو هر چهار رتبه نخست اين مسابقات را به تناوب تصاحب كرده اســت كه نقطه اوج آن قهرمانی در 201۳ بود. در دو، ســه سال بعد از آن نزولهايــی در كار تيم ملی ايران رويت شــد كه جدايی اوكتاويو طراح قهرمانی سال 201۳ تيم ملی را موجب شد ولی ميرشمسی در گرفتن جای وی به قــدری موفق بود كه ايران را در جام جهانی اين رشــته در ســال 2016 به رتبه ســوم رساند و اين اولين باری بود كه ايران در فوتبال ساحلی صاحب مدال جهانی میشد و طبعا ارزش اين برنز بيشتر از طالی جام بين قارهای بود.

چرا تغییر؟

واكنش بــه اين پيروزی از جانب مســووالن امر عجيــب بود. گفته میشــود كميته فنی فوتسال ساحلی به سركردگی عباس ترابيان و شايد هم كميته فوتبال ســاحلی كه هدايت آن با پريا شــهرياری است، به اين نتيجه رســيدند كه ادامه كار موفقيتآميز بازگشت اوكتاويو و كنار رفتن ميرشمســی را میطلبد و اين كار تجويز هر كس بوده باشد، شكل گرفت و اين برزيلی از 10 روز پيش هدايت ملیپوشــان را از نو در دست گرفته اســت. در صالحيت فنی اوكتاويو شــكی وجود ندارد اما در درستی زمان انجام اين تغيير و به واقع در كل فلســفه و بنيادهای اين تغيير شكهايی وجود دارد. در حالی كه ملیپوشــان به روشهای ميرشمســی خو گرفته و بــا تاكتيكهای او اوج گرفته بودند، پريدن از آن پروســه و ورود مجدد به همان دنيای قديمی برايشــان ســخت خواهد بود. وفق يافتن مجدد با سيستمهای مورد انتظار اوكتاويو زمانبر است و با اينكه احتمال دارد اين مســاله حتی در كوتاه مدت در نتايج حاصله در امارات به خاطر پيشــينه اين مربی در تيم ملی و آشــنايی بچهها با او اثر مضر سريعی نگذارد اما به آرامی ملیپوشان را دچار تعارض خواهد كرد.

نگاه به آینده ضروریتر است

اين يك پرسش بی پاســخ است كه چگونه میتوان كسب يك مدال جهانــی و آن هم برای اولين بار را نشــانه لزوم تغيير ســرمربی تيم ملی دانست و بر اساس آن اقدام كرد؟ اين البته يك حقيقت است كه اوكتاويو در شــكلگيری و به پرواز درآمدن فوتبال ساحلی نقش بزرگی داشته اما پس از رفتن او نيز اين رشــته نه تنها متوقف و دچار نزول نشد بلكه تا به آن جا پيشــرفت كرد كه برنز جام جهانی را به سينه زد. بازگرداندن استاد اين رشته به كشورمان و استفاده مجدد از پايهگذار پيشرفتها واقعه بدی نيســت اما گاهی نگاه بــه آينده و ادامه حركت با آدمهــای تازه مقدم بر رويكرد به نفرات ولو خوب قبلی است و گاه بهتر مینمايد كه در پی احيای گذشته نبود، حتی اگر قسمت اعظم آن دوران خوش بوده باشد.

ساختن یک تیم تازه

البته توان عمومی فوتبال ساحلی ايران چنان زياد است كه پس از اين تغيير هم میتواند پای جدی كسب مقامهای ارشد در رقابتهای جام بين قارهای در امارات باشــد و اين توان ذاتی به آسانی محو نمیشود. اوكتاويو تصريح كرده است كه ليگ داخلی فوتبال ساحلی تيم ملی را تقويت كرده و با اينكه ســن و سال باالی تعدادی از ملیپوشان اين رشته نكته مثبت و آيندهسازی نيســت اما هر كس كه شايسته و تاثيرگذار باشد با هر سن و ســالی به اردوی ملی دعوت خواهد شد. در عين حال اوكتاويو در تدارك ســاخت يك تيم ملی اميد (زير ۳2 سال) نيز برای فوتبال ساحلی است تا نفرات آن به تدريج جانشين مسنترها شوند. رقابتهای بين قارهای امارات نيز به ســبب شركت ساير بزرگان اين رشــته در صحنه برای ايران بسيار مفيد و سازنده خواهد بود حتی اگر بر سكوی افتخار نايستيم.